Szokująca wizyta: kolacja u przyszłej teściowej

Szokująca wizyta: obiad u przyszłej teściowej

Ostatnio gościłam u rodziców mojego chłopaka i tej wizyty nigdy nie zapomnę! Wyobraźcie sobie: patrzę do garnka, a tam przez grubą warstwę białego tłuszczu na powierzchni mętna zawiesina, a w niej… świńskie kopytka, uszy i choćby ryjek – cała świńska głowa! Zrobiło mi się niedobrze, ble! Nie byłam w stanie tego spróbować, choć nie chciałam nikogo urazić.

Pierwsze spotkanie: ciepłe przyjęcie
Mój chłopak, nazwijmy go Kacper, zaprosił mnie do rodziców do małego miasteczka. Jego mama, powiedzmy, Bożena, i tata, niech będzie Marek, mieszkają w przytulnym domu z małym ogródkiem. Denerwowałam się przed spotkaniem, ale okazali się niezwykle gościnni. Bożena przytuliła mnie, poczęstowała herbatą z domowym sernikiem, a Marek opowiadał żarty i historie. Zrelaksowałam się, myśląc, iż wszystko pójdzie gładko. Ale to dopiero był początek.

Kulinarny koszmar: co w garnku?
Gdy przyszedł czas kolacji, Bożena zawołała wszystkich do stołu. Spodziewałam się czegoś prostego, ale smacznego – może ziemniaków z kotletem albo barszczu. Na stole stał jednak jeden ogromny garnek, z którego unosił się dziwny zapach. Zajrzałam do środka i oniemiałam: na wierzchu pływał gruby kożłuch tłuszczu, a pod nim mętna ciecz, w której widniały świńskie kopytka, uszy i ryjek! To był galaret, ale w takiej formie, iż przeleciały mi ciarki po plecach.

Bożena z dumą oznajmiła: „To nasze tradycyjne danie, rodzinna receptura!” Próbowałam się uśmiechnąć, ale w środku czułam tylko skurcz żołądka. Kacper mrugnął do mnie: „Spróbuj, jest pyszne!” ale nie mogłam się przemóc. U nas w domu też robi się galaret, ale jest klarowny, elegancki, bez takich „niespodzianek”. A tutaj – jak z horroru! Grzecznie odmówiłam, tłumacząc się brakiem apytytu, ale Bożena chyba się obraziła.

Domowa rzeczywistość: zastawa i tradycje
Po kolacji czekała nowa próba. Zaproponowałam pomoc przy zmywaniu, ale usłyszałam, iż goście nie zmywają. Ucieszyłam się, myśląc, iż mają zmywarkę. Nic z tego! Bożena po prostu opłukała talerze zimną wodą i odstawiła na półkę. Sztućce, którymi jedzono galaret, też ledwo przemyto. Byłam w szoku. U nas naczynia myje się z płynem do połysku, a tu takie podejście!

Marek, widząc moje zdziwienie, stwierdził: „Nie lubimy marnować czasu w drobiazgi. Ważne, iż jedzenie smakuje!” Kiwnęłam głową, ale w myślach pytałam: jak można jeść z niedomytych naczyń? Potem zauważyłam, iż w kącie kuchni leży sterta z odpadkami – obierki, opakowania, choćby kości. Bożena wyjaśniła, iż śmieci wynoszą raz w tygodniu, żeby „nie biegać codziennie”. U nas śmieci wyrzuca się każdego dnia, a kuchnia lśni!

Dziwactwa ciąg dalszy: poranne niespodzianki
Następnego ranka miałam nadzieję, iż będzie lepiej. Na śniadanie podano… ten sam galaret! Bożena wyjęła go z lodówki, gdzie stał wciąż w tym samym garnku, i zaproponowała: „Dojedz, póki świeży.” Znowu odmówiłam, wybierając chleb z masłem. Kacper próbował łagodzić sytuację, mówiąc, iż to ich tradycja, ale ja już marzyłam tylko o powrocie do domu.

W ciągu dnia odkryłam, iż w domu prawie nie ma sprzętów. Odkurzacza brak, pralka stara, a zmywarki w ogóle nie uświadczysz. Bożena chwaliła się swoim „minimalizmem”, ale dla mnie to był przesyt. choćby w łazience znalazłam jedną, wspólną szlafrokę dla wszystkich – to mnie dobiło.

Ucieczka w spacery: ucieczka z domu
Jedyną przyjemnością były spacery po miasteczku. Wędrowałam po parku, podziwiałam lokalne uliczki, zaglądałam do kawiarni, by zjeść normalny posiłek. ale za każdym razem, gdy wracałam do ich domu, czułam się nieswojo. Kacper rozumiał moje odczucia i choćby przyznał, iż sam czasem wstydzi się nawyków rodziców. Ale nie zamierzał nic zmieniać.

Powrót do domu: lekcja na przyszłość
Gdy wróciłam, pierwsze, co zrobiłam, to przytuliłam swoją zmywarkę i z przyjemnością zjadłam z własnego, czystego talerza. Ta wizyta nauczyła mnie doceniać nasz domowy porządek. Z Kacprem nadajemy się świetnie, ale postanowiłam: u jego rodziców nie zostanę dłużej niż jeden dzień. Dogadaliśmy się, iż w naszej przyszłej rodzinie będą nasze zasady: czysta zastawa, codzienne śmieci i zero galaretu z kopytkami!

Ta historia pokazała mi, jak różnie ludzie urządzają swoje życie. Nie oceniam Bożeny i Marka – to ich dom, ich zasady. Ale dla mnie ta wizyta była lekcją: doceniać wygody i czystość, które wcześniej brałam za pewnik.