Świadectwo Nayirah – zeznania kuwejckiej nastolatki

wybudzeni.com 2 dni temu

Świadectwo Nayirah – zeznania kuwejckiej nastolatki

10 Październik 1990

W ramach prowojennej kampanii PR-owej, Nayirah, 15-latka z Kuwejtu, opisuje koszmar inwazji irackiej. Podczas zeznania twierdziła, iż widziała żołnierzy zabijających dzieci w szpitalu, tortury, grabieże i zniszczenie kraju. Jej rodzina uciekła, a ona pomagała w szpitalu i rozdawała ulotki.

John Porter: Dziękuję bardzo. Nasz ostatni świadek także posługuje się pseudonimem i ponownie prosimy media o uszanowanie woli świadka, by chronić jej rodzinę. Wzywany Nayirahę do złożenia zeznań.

Nayirah: Panie przewodniczący i szanowni członkowie komisji. Mam na imię Nayirah, niedawno wyjechałam z Kuwejtu. Moja mama i ja byłyśmy w Kuwejcie 2 sierpnia na wakacjach. Moja starsza siostra urodziła dziecko 29 lipca, a my chcieliśmy spędzić z nią trochę czasu w Kuwejcie.

Mam nadzieję, by żaden z moich rówieśników z klasy nie doświadczył takich wakacji, jak moje. Czasami żałuję, iż nie jestem osobą dorosłą, iż chciałabym gwałtownie dorosnąć. To, co widziałam, co działo się z dziećmi w Kuwejcie, w moim kraju, zmieniło moje życie na zawsze.

Zmieniło życia wszystkich Kuwejtczyków, tych starszych i młodszych. Straciliśmy dziecięcą niewinność. Moja siostra i pięcioletni siostrzeniec podróżowali przez pustynię w poszukiwaniu bezpieczeństwa. W Kuwejcie nie ma mleka dla niemowląt. Ledwo uszli z życiem, gdy ich samochód utknął na pustyni, podczas zamieci, kiedy nadeszła pomoc z Arabii Saudyjskiej.

Zostałam i chciałem zrobić coś dla mojego kraju. Drugi tydzień po inwazji Zgłosiłam się na ochotniczkę do szpitala Al-Adan, z dwunastoma innymi kobietami, które też chciały pomóc.

Byłam najmłodszą wolontariuszką. Inne kobiety miały od dwudziestu do trzydziestu lat.

Kiedy tam byłam, widziałam irackich żołnierzy, gdy przychodzili do szpitala z bronią. Wyjmowali dzieci z inkubatorów, brali inkubatory ze sobą i zostawiali dzieci na ziemi, by zmarły z zimna.

To było coś strasznego. Nie mogłam przestać myśleć o moim siostrzeńcu, który będąc wcześniakiem mógł umrzeć tego dnia również. Kiedy wyszłam ze szpitala, razem z kilkoma przyjaciółmi rozdawaliśmy ulotki potępiające inwazję iracką, dopóki nie zostaliśmy ostrzeżeni, iż możemy zostać zabici przez Irakijczyków, gdy nas zobaczą.

Irakijczycy zniszczyli wszystko w Kuwejcie. Ogołocili supermarkety z żywności, apteki z leków, fabryki ze środków medycznych, plądrowali domy, torturowali moich sąsiadów i przyjaciół. Mój znajmy rozmawiał z jeńcem uwolnionym po tym jak był torturowany przez Irakijczyków.

Ma 22 lata, ale wyglądał, jakby był starcem. Irakijczycy podtapiali go w basenie, aż omal nie utonął. Wyrwali mu paznokcie i razili prądem intymne części jego ciała. Miał szczęście, iż przeżył.

Jeśli iracki żołnierz zostanie znaleziony martwy w sąsiedztwie, armia pali doszczętnie wszystkie domy w okolicy i nie pozwala interweniować strażakom, dopóki nie pozostaną już tylko zgliszcza.

Irakijczycy naśmiewali się z prezydenta Busha i znęcali się słownie i fizycznie nade mną i moją rodziną w drodze z Kuwejtu. Zrobiliśmy to tylko dlatego, iż życie w Kuwejcie stało się nie do zniesienia. Kazano nam zniszczyć lub spalić wszystko, co symbolizowało nasz kraj. Chcę podkreślić, iż Kuwejt jest naszą matką i naszym ojcem.

Powtarzaliśmy to na dachach naszych domów w Kuwejcie,dopóki Irakijczycy nie zaczęli do nas strzelać i robiliśmy tak wielokrotnie.

Cieszę się, iż mam 15 lat. Mam wystarczająco lat, by pamiętać Kuwejt, zanim zniszczył go Saddam Husajn i jestem wystarczająco młoda, by móc go odbudować. Dziękuję.

John Porter: Dziękuję ci, Nayirah. Dziękuję wszystkim naszym świadkom. Przez te ostatnie osiem lat, w ramach Specjalnej Komisji Izby Reprezentantów ds. Praw Człowieka przeprowadziliśmy setki wysłuchań dotyczących przypadków łamania praw człowieka na świecie.

Wiem, iż współprzewodniczący Tom Lantos podziela moje opinię, iż nigdy do tej pory nie słyszeliśmy, przy jakiejkolwiek okoliczności, takiego świadectwa nieludzkości i barbarzyństwa i sadyzmu, niż te, którymi podzielili się z nami nasi świadkowie w dniu dzisiejszym.

Nie wiem jak ludzie z cywilizowanych państw tego świata nie są w gotowi do uczynienia wszystkiego, co w ich mocy, by usunąć te nieszczęścia z powierzchni ziemi.

Świadkowie dostarczając nam relacji naocznych świadków i raporty opisujące szczegółowo postępowania żołnierzy irackich pod dowództwem Saddama Hussajna, wyświadczyli wielką przysługę swojemu krajowi, naszemu i wszystkim innym krajom świata, a które muszą się zjednoczyć i podjąć wszelkie konieczne działania, aby uwolnić obywateli Kuwejtu od tej agresji i brutalności.

Oddaję głos Tomowi Lantosowi.

Zobacz na: Organizowanie Chaosu – Edward Bernays (Propaganda, 1928)
Dezinformacja: Jak to działa – Brandon Smith