Migracja zastępcza: Czy jest rozwiązaniem dla problemów spadku i starzenia się ludności?

Migracja zastępcza: Czy jest rozwiązaniem dla problemów spadku i starzenia się ludności?

Fragment dokumentu z 21 marca 2000 roku

PRZEDMOWA

Departament ds. Ludności w Wydziale Spraw Gospodarczych i Społecznych Sekretariatu ONZ odpowiada za dostarczanie społeczności międzynarodowej aktualnych i naukowo obiektywnych informacji na temat ludności i rozwoju. Wydział ds. Ludności doradza Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, Radzie Gospodarczo-Społecznej oraz Komisji ds. Ludności i Rozwoju w sprawach związanych z ludnością i rozwojem oraz prowadzi regularne badania dotyczące poziomu i trendów ludnościowych, szacunków i prognoz demograficznych, polityk ludnościowych oraz powiązań między ludnością a rozwojem.

W szczególności Wydział ds. Ludności zajmuje się następującymi obszarami merytorycznymi: wzorcami umieralności, dzietności oraz migracjami wewnętrznymi i międzynarodowymi – w tym poziomami i trendami, ich przyczynami i konsekwencjami, a także zróżnicowaniem społeczno-ekonomicznym, geograficznym i ze względu na płeć; rozmieszczeniem ludności pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi oraz pomiędzy miastami; szacunkami i prognozami dotyczącymi liczby ludności, struktury wiekowo-płciowej, rozmieszczenia przestrzennego i wskaźników demograficznych dla wszystkich państw świata; politykami ludnościowymi na szczeblu krajowym i międzynarodowym oraz zależnością między rozwojem społeczno-gospodarczym a zmianami demograficznymi.

Prace Wydziału ds. Ludności są publikowane w różnych formatach, w tym elektronicznych, aby odpowiadać na potrzeby zróżnicowanych odbiorców. Publikacje te i materiały są wykorzystywane przez rządy, krajowe i międzynarodowe organizacje, instytucje badawcze i szkoleniowe oraz osoby zajmujące się planowaniem społecznym i gospodarczym, a także przez ogół społeczeństwa.

Publikację „Migracja zastępcza: Czy jest rozwiązaniem dla problemów spadku i starzenia się ludności?” można również znaleźć na stronie internetowej Wydziału ds. Ludności pod adresem: www.un.org/esa/population/unpop.htm. W celu uzyskania dodatkowych informacji prosimy o kontakt z biurem pana Josepha Chamie, Dyrektora Wydziału ds. Ludności, Narody Zjednoczone, Nowy Jork 10017, USA.

MIGRACJA ZASTĘPCZA: CZY JEST ROZWIĄZANIEM DLA PROBLEMU SPADKU I STARZENIA SIĘ LUDNOŚCI?

Wydział ds. Ludności ONZ — STRESZCZENIE WYKONAWCZE

Wydział ds. Ludności Organizacji Narodów Zjednoczonych monitoruje trendy w zakresie dzietności, umieralności i migracji we wszystkich krajach świata jako podstawę do opracowywania oficjalnych szacunków i prognoz ludnościowych ONZ. Spośród ujawnionych przez te dane trendów demograficznych dwa są szczególnie istotne: spadek liczby ludności i starzenie się populacji.

Skupiając się na tych dwóch uderzających i kluczowych trendach, niniejsze opracowanie podejmuje pytanie, czy migracja zastępcza może stanowić rozwiązanie problemu spadku i starzenia się populacji. Migracja zastępcza odnosi się do migracji międzynarodowej, która byłaby potrzebna, aby zrównoważyć:

— spadki liczby ludności,
— spadki populacji w wieku produkcyjnym,
— a także ogólne starzenie się społeczeństw.

W badaniu obliczono skalę wymaganej migracji zastępczej i przeanalizowano możliwy wpływ takiej migracji na wielkość i strukturę wiekową populacji w różnych krajach o dzietności poniżej poziomu zastępowalności pokoleń. Zbadano osiem krajów: Francję, Niemcy, Włochy, Japonię, Republikę Korei, Federację Rosyjską, Zjednoczone Królestwo i Stany Zjednoczone. Uwzględniono także dwa regiony: Europę oraz Unię Europejską. Analizowany okres obejmuje około pół wieku – od 1995 do 2050 roku.

Zgodnie z prognozami ludnościowymi ONZ (wariant średni), Japonia i praktycznie wszystkie kraje Europy doświadczą spadku liczby ludności w ciągu najbliższych 50 lat. Na przykład populacja Włoch, w tej chwili licząca 57 milionów, ma zmniejszyć się do 41 milionów w 2050 roku. Oczekuje się, iż liczba ludności w Federacji Rosyjskiej spadnie ze 147 milionów w roku 2000 do 121 milionów w 2050 roku. Podobnie w Japonii – populacja zmniejszy się ze 127 milionów do 105 milionów w tym samym okresie.

Oprócz spadku liczby ludności Japonia i kraje Europy przechodzą również stosunkowo szybki proces starzenia się społeczeństwa. W Japonii, na przykład, w ciągu najbliższego półwiecza mediana wieku wzrośnie o około osiem lat – z 41 do 49 lat. Odsetek ludności w wieku 65 lat i więcej wzrośnie z obecnych 17% do 32%. Podobnie we Włoszech – mediana wieku wzrośnie z 41 do 53 lat, a odsetek osób powyżej 65. roku życia z 18% do 35%.

Na podstawie tych szacunków i prognoz niniejsze opracowanie rozważa pięć różnych scenariuszy dotyczących potrzebnych strumieni migracyjnych, mających na celu osiągnięcie określonych celów demograficznych w wymienionych krajach i regionach. Scenariusze te to:

— Scenariusz I: Średni wariant prognoz ONZ z publikacji World Population Prospects: 1998 Revision.

— Scenariusz II: Średni wariant z 1998 Revision, zmodyfikowany poprzez założenie zerowej migracji po 1995 roku.

— Scenariusz III: Scenariusz ten oblicza i zakłada poziom migracji potrzebny do utrzymania całkowitej liczby ludności na najwyższym poziomie, jaki osiągnęłaby ona w przypadku braku migracji po 1995 roku.

— Scenariusz IV: Scenariusz ten oblicza i zakłada poziom migracji wymagany do utrzymania liczby ludności w wieku produkcyjnym (15–64 lata) na najwyższym poziomie, jaki osiągnęłaby ona w przypadku braku migracji po 1995 roku.

— Scenariusz V: Scenariusz ten oblicza i zakłada poziom migracji potrzebny do utrzymania wskaźnika potencjalnego wsparcia (Potential Support Ratio – PSR), czyli stosunku ludności w wieku produkcyjnym (15–64 lata) do populacji w wieku poprodukcyjnym (65 lat i więcej), na najwyższym poziomie, jaki osiągnąłby on w przypadku braku migracji po 1995 roku.

Łączne oraz średnie roczne liczby migrantów dla okresu 2000–2050 dla wszystkich scenariusza przedstawiono w tabeli 1. Scenariusz I pokazuje liczby migrantów założone dla ośmiu państw i dwóch regionów w wariancie średnim prognoz ONZ. Na przykład:

— łączna liczba migrantów dla Stanów Zjednoczonych w ciągu pięćdziesięciu lat wynosi 38 milionów,
— a średnia roczna liczba migrantów to 760 tysięcy.

Scenariusz II zakłada zerową migrację w całym analizowanym okresie; wynikające z tego liczby ludności oraz struktury wiekowe zostały przedstawione w dalszej części raportu.

Tabela 1. Liczba netto migrantów według Kraju lub Regionu oraz Scenariusza, 2000-2050

Z wyjątkiem Stanów Zjednoczonych, liczby migrantów potrzebne do utrzymania wielkości całkowitej populacji (scenariusz III) są znacznie większe niż te założone w wariancie średnim prognoz ONZ (scenariusz I).
Na przykład we Włoszech całkowita liczba migrantów w scenariuszu III wynosi 12,6 miliona (czyli 251 tysięcy rocznie), podczas gdy w scenariuszu I to jedynie 0,3 miliona (czyli 6 tysięcy rocznie).
W przypadku Unii Europejskiej odpowiednie liczby to 47 milionów wobec 13 milionów (czyli 949 tysięcy rocznie wobec 270 tysięcy rocznie).

W scenariuszu IV, czyli w celu utrzymania niezmienionej liczby ludności w wieku produkcyjnym (15–64 lata), liczby migrantów są jeszcze większe niż w scenariuszu III.
Na przykład w Niemczech całkowita liczba migrantów w scenariuszu IV wynosi 24 miliony (czyli 487 tysięcy rocznie), w porównaniu do 17 milionów (czyli 344 tysiące rocznie) w scenariuszu III.

Rycina 1 przedstawia ustandaryzowane porównanie, prezentując przepływy migracyjne wyrażone na milion mieszkańców w roku 2000.
To porównanie pokazuje, iż względnie do wielkości kraju, liczba migrantów potrzebna w latach 2000–2050 do utrzymania wielkości ludności w wieku produkcyjnym (scenariusz IV) jest najwyższa dla Włoch – 6500 imigrantów rocznie na milion mieszkańców, a następnie dla Niemiec – 6000 imigrantów rocznie na milion mieszkańców.
Wśród państw i regionów analizowanych w tym raporcie, Stany Zjednoczone potrzebowałyby najmniejszej liczby imigrantów – około 1300 rocznie na milion mieszkańców, aby zapobiec spadkowi liczby ludności w wieku produkcyjnym.

Liczby w scenariuszu V, który zakłada utrzymanie stałego wskaźnika potencjalnego wsparcia, są nadzwyczajnie wysokie.
Na przykład w Japonii całkowita liczba migrantów w scenariuszu V to 524 miliony (czyli 10,5 miliona rocznie).
W przypadku Unii Europejskiej liczba ta wynosi 674 miliony (czyli 13 milionów rocznie).

Rycina 1. Średnia roczna liczba netto migrantów w latach 2000–2050 potrzebna do utrzymania wielkości populacji w wieku produkcyjnym na milion mieszkańców w 2000 roku

Główne ustalenia niniejszego badania obejmują:

— W pierwszej połowie XXI wieku populacje większości państw rozwiniętych będą się zmniejszać i starzeć z powodu dzietności poniżej poziomu zastępowalności pokoleń oraz rosnącej długości życia.

— W przypadku braku migracji spadki liczby ludności będą jeszcze większe niż w tej chwili prognozowane, a starzenie się społeczeństw będzie postępować szybciej.

— Chociaż możliwe jest, iż dzietność wzrośnie w nadchodzących dekadach, niewielu uważa, iż w większości państw rozwiniętych osiągnie ona ponownie poziom zastępowalności w przewidywalnej przyszłości. Tym samym spadek liczby ludności stanie się nieunikniony, o ile nie zostanie zrekompensowany migracją zastępczą.

— Prognozowany spadek liczby ludności i starzenie się społeczeństw będą miały głębokie i dalekosiężne konsekwencje, zmuszając rządy do ponownego przemyślenia wielu ustalonych polityk i programów gospodarczych, społecznych oraz politycznych – w tym tych dotyczących migracji międzynarodowej.

— Dla Francji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej liczby migrantów potrzebnych do zrównoważenia spadku liczby ludności są mniejsze lub porównywalne do danych z ostatnich lat. Choć dotyczy to również Niemiec i Federacji Rosyjskiej, to przepływy migracyjne w latach 90. były tam relatywnie wysokie z powodu odpowiednio: zjednoczenia Niemiec i rozpadu ZSRR.

— Dla Włoch, Japonii, Korei Południowej i całej Europy, aby zrównoważyć spadek liczby ludności, potrzebny byłby poziom imigracji znacznie wyższy niż ten obserwowany w niedawnej przeszłości.

— Liczba migrantów potrzebna do zrównoważenia spadku ludności w wieku produkcyjnym jest znacząco wyższa niż liczba migrantów potrzebna do zrównoważenia całkowitego spadku ludności. To, czy te większe liczby migrantów są w ogóle możliwe do zaakceptowania przez rządy, zależy w dużej mierze od sytuacji społecznej, gospodarczej i politycznej danego kraju lub regionu.

— jeżeli wiek emerytalny pozostanie na obecnym poziomie, to jedyną opcją w krótkiej i średniej perspektywie na zmniejszenie spadku wskaźnika potencjalnego wsparcia (liczby osób pracujących przypadających na jednego emeryta) jest zwiększenie liczby ludności w wieku produkcyjnym poprzez migrację międzynarodową.

— Poziom migracji potrzebny do zrównoważenia procesu starzenia się ludności (tj. do utrzymania wskaźnika potencjalnego wsparcia) jest wyjątkowo wysoki i we wszystkich przypadkach oznacza znacznie większą imigrację niż miała miejsce w przeszłości.

— Utrzymanie wskaźników potencjalnego wsparcia na obecnym poziomie wyłącznie dzięki migracji zastępczej wydaje się być poza zasięgiem, ze względu na niezwykle dużą liczbę wymaganych migrantów.

— W większości przypadków wskaźniki potencjalnego wsparcia mogłyby zostać utrzymane na obecnym poziomie przez podniesienie górnej granicy wieku produkcyjnego do około 75 lat.

— Nowe wyzwania wynikające ze spadku liczby ludności i starzenia się społeczeństw będą wymagały obiektywnego, gruntownego i kompleksowego przeglądu wielu ustalonych polityk i programów gospodarczych, społecznych i politycznych. Takie przeglądy będą musiały uwzględniać długoterminową perspektywę. najważniejsze kwestie do rozważenia w tych przeglądach obejmują:
a) odpowiedni wiek przejścia na emeryturę;
b) poziom, typ i charakter świadczeń emerytalnych oraz opieki zdrowotnej dla osób starszych;
c) uczestnictwo w rynku pracy;
d) ocenę wysokości składek od pracowników i pracodawców na wsparcie rosnącej populacji emerytów w zakresie emerytur i opieki zdrowotnej;
e) polityki i programy dotyczące migracji międzynarodowej, w szczególności migracji zastępczej, oraz integracji dużej liczby niedawno przybyłych migrantów i ich potomków.

Źródło: ONZ, Replacement Migration: Is it A Solution to Declining and Ageing Populations?

Zobacz na: Feminizm narzucany przez ONZ i rządy krajowe
Wróg spod znaku dżihadu – obraz islamu w pracach Oriany Fallaci
Różnorodność + Sąsiedztwo = Wojna; Bibliografia
Transkrypt filmu AGENDA: Ich Wizja – Twoja Przyszłość
Różnorodność, Równość i Inkluzywność [DEI] jako wylewanie żali [Pretensjologia Stosowana] – James Lindsay
Komuniści są dobrzy w podbojach i kiepscy w zarządzaniu – James Lindsay
Bardziej śmiercionośna niż wojna: Rewolucja Komunistyczna w Ameryce – Edward Griffin [1969]

„Świat ma raka, a rakiem jest człowiek.”

„Rozwiązanie tych kryzysów może być opracowane tylko w globalnym kontekście z pełnym i wyraźnym uznaniem nowo powstającego systemu światowego… nowy światowy porządek gospodarczy i globalny system alokacji zasobów.” – Mankind at the turning point; the second report to the Club of Rome, 1974

„Wspólnym wrogiem ludzkości jest człowiek.

W poszukiwaniu nowego wroga, który mógłby nas zjednoczyć, wpadliśmy na pomysł, iż zanieczyszczenie środowiska, zagrożenie globalnym ociepleniem, niedobory wody, głód i tym podobne zjawiska nadadzą się do tego celu. W swojej całości i we wzajemnym oddziaływaniu te zjawiska rzeczywiście stanowią wspólne zagrożenie, które wymaga solidarności wszystkich narodów. Jednak wyznaczając je jako wroga, wpadamy w pułapkę, przed którą już ostrzegaliśmy – mianowicie w mylenie objawów z przyczynami. Wszystkie te niebezpieczeństwa są skutkiem działalności człowieka i tylko poprzez zmianę postaw i zachowań można je przezwyciężyć. Prawdziwym wrogiem jest więc samo człowieczeństwo.” – The First Global Revolution (1991), The Vacuum

Barbara Lerner Spectre o żydach, wielokulturowości i Europie

https://rumble.com/v6vtywz-barbara-lerner-spectre.html

„Myślę, iż doświadczamy nowej fali antysemityzmu ponieważ jak dotąd Europa przez cały czas nie wie co to znaczy być wielokulturowym. I myślę, iż będziemy częścią tej bolączki, tej transformacji która musi mieć miejsce. Europa nie będzie już tym monolitycznym… społeczeństwem którym była w zeszłym stuleciu. Żydzi odegrają tu główną rolę. To olbrzymia transformacja dla Europy. (Europejczycy) przyjmą wielokulturowość i żydzi będą znienawidzeni za kierowanie tym procesem. Jednak bez naszej prowadzącej ręki, bez tej transformacji, Europa nie przetrwa” – Barbara Spectre, dyrektor założycielka Instytutu Europejski Instytut Studiów Żydowskich w Szwecji Paideia.

W starożytnej Grecji słowem Paideia nazywano to, co współcześnie określamy mianem wychowania czy kultury, odnosiło się to do wychowania i edukacji idealnego członka starożytnej greckiej polis lub państwa.