Czym adekwatnie jest Czerwona Pigułka?

Czym adekwatnie jest Czerwona Pigułka?

12 czerwiec 2019

W ciągu ostatnich kilku tygodni napisano kilka bardzo dobrych esejów, z których dwa chciałbym przywołać z nazwy, to „Reclaiming The Red Pill [Odzyskiwanie Czerwonej Pigułki]” Troya Francisa i „Container words [Słowa ogólniki]” Riana Stone’a. Powodem, dla którego je łączę, jest to, iż wskazują one na podobną kwestię, która moim zdaniem jest przyczyną wielu konfliktów otaczających Czerwoną Pigułkę [The Red Pill] i społeczność manosfery w ciągu ostatnich kilku lat.

Każdy zauważył, na co Troy zwrócił uwagę w swoim eseju, iż szczególnie od 2016 r. nastąpił napływ i mieszanie się „Czerwonej pigułki” w odniesieniu do dynamiki interseksualnej z wieloma innymi rzekomymi czerwonymi pigułkami, „Czerwoną pigułką” o polityce, finansach, wiadomościach i niezliczonych innych. Dodaj do tego próby mieszania „Czerwonej pigułki” w odniesieniu do dynamiki interseksualnej z różnymi innymi rzeczami, czy to filozofią, wskaźnikiem typu Myers-Briggs, astrologią, numerologią, różnymi tematami okultystycznymi i sposobami myślenia życzeniowego podszytego magią i wieloma innymi. Ostatecznie służy to nie tylko rozcieńczeniu, ale także zaciemnieniu tego, co było sednem przesłania tej przestrzeni.

Ostatecznie uważam, iż to zła rzecz — z tego samego powodu, dla którego brak woli podejmowania strategicznych decyzji prędzej czy później zabija każdą firmę: próba robienia wszystkiego naraz, żeby zadowolić wszystkich, kończy się tym, iż zraża się do siebie wszystkich. Im więcej dodaje się rzeczy pobocznych albo kontrowersyjnych, tym większe ryzyko, iż cały produkt zostanie odrzucony — po prostu dlatego, iż efekty uboczne są zbyt liczne i zbyt dotkliwe.

Więc z tego powodu zadam proste pytanie: „Czym jest Czerwona Pigułka?”

W oparciu o Twoją perspektywę jest kilka różnych odpowiedzi, jakich możesz udzielić. Najbardziej powszechnie akceptowaną jest ta, iż ​​„Czerwona Pigułka jest opisową prakseologią skupioną na dynamice między płciowej [interseksualnej]” — i to również w dużej mierze moje własne stanowisko w tej sprawie.

W tym przypadku prakseologia jest zdefiniowana według słownika Merriam Webster jako:

„badanie ludzkiego działania i postępowania”

Następnie są tacy, którzy twierdzą, iż Czerwona Pigułka jest ideologią, podążając za jedną lub kilkoma z poniższych definicji:

a: sposób myślenia lub jego treść, charakterystyczna dla jednostki, grupy lub kultury,
b: zintegrowane twierdzenia, teorie i cele stanowiące program społeczno-polityczny,
c: systematyczny zbiór pojęć, zwłaszcza dotyczących życia ludzkiego lub kultury.

Czerwona Pigułka jako ideologia ma szerszy zasięg niż Czerwona Pigułka jako prakseologia, ponieważ prakseologia ogranicza się do badania ludzkich działań i zachowań, podczas gdy ideologia — zgodnie z definicją C — to systematyczny zbiór pojęć, zwłaszcza dotyczących życia człowieka lub kultury.

Prakseologia może być częścią ideologii albo stanowić jej fundament — szczególnie, jeżeli przez ideologię rozumiemy:

„zbiór przekonań lub zasad, na których opiera się system polityczny, partia lub organizacja.”

To podkreśla istotną różnicę: prakseologia służy do odkrywania nowej wiedzy przez analizę działań i wyborów człowieka, natomiast ideologia nie służy do odkrywania prawdy — to sposób integrowania pojęć, przekonań, zasad i wiedzy w spójny system dla grupy, programu albo ruchu.

Następnie mamy Czerwoną Pigułkę jako czasownik — a raczej jako określenie opisu sytuacji, w której ktoś „otwiera oczy” na rzeczywistość. Konkretną, często niewygodną rzeczywistość. To prowadzi do powstania Czerwonej Pigułki jako marki, terminu marketingowego, który oznacza mniej więcej „dostrzeżenie prawdy”. Gdy ktoś mówi, iż „Przyjął/Wybrał Czerwoną Pigułkę w temacie [X]”, to implicite twierdzi, iż widzi rzeczywistość taką, jaka jest. Z punktu widzenia propagandy, to zagranie genialne — bo z definicji zakłada, iż każdy inny pogląd jest błędny.

Napisałem to dość rozwlekłe wprowadzenie po to, żeby rozdzielić trzy pojęcia: prakseologię, ideologię i termin marketingowy. Bo moim zdaniem właśnie z braku tej jasności bierze się większość obecnych konfliktów w społeczności — zarówno między jednostkami, jak i między frakcjami.

Prakseologia

Jeśli mówimy o Czerwonej Pigułce jako opisowej prakseologii dotyczącej dynamiki między płciami, czyli o badaniu ludzkich działań i zachowań w kontekście relacji damsko-męskich, to mówimy wyłącznie o dziedzinie epistemologii:

„odnoszącej się do, opartej na epistemologii: odnoszącej się do badania natury, pochodzenia i granic ludzkiej wiedzy”.

Celem jest odkrycie obiektywnej prawdy na temat ludzkich zachowań w relacjach między płciami — przy wykorzystaniu uznanych metod poznawczych: logiki, obserwacji, rozumu i metody naukowej.

W ramach tego podejścia, implikacje i zastosowanie tej wiedzy nie są głównym celem. Chodzi o odpowiedzi na pytania: „Co to jest?”, „Co jest jakie?”, „Co od czego zależy?”, „Dlaczego tak jest?”, „Jak to działa?” — czyli zakres i cel są jasno określone i zamknięte.

Czego się uczymy/studiujemy? Dynamiki między płciowe człowieka.

Dlaczego to badamy? Aby określić obiektywną rzeczywistość dynamiki interseksualnej oraz sposób, w jaki funkcjonują.

Jak to badamy? Przez stosowanie dedukcyjnego badania ludzkiego działania i zachowań.

Ideologia

Czerwona pigułka jako ideologia jest pod wieloma względami znacznie szersza niż czerwona pigułka jako prakseologia opisowa. Dzieje się tak, ponieważ ideologia wykracza daleko poza terminy opisowe i obiektywną prawdę, obejmując nie tylko wiedzę obiektywną, ale także wierzenia, zasady, koncepcje, wartości oraz wzajemne powiązania między nimi, a także konkretne rekomendacje dotyczące ich wdrażania w praktyce.

„…być może najważniejsze użycie w współczesnej filozofii i polityce jest węższe i bardziej normatywne, odnosząc się do zbioru wierzeń i wartości posiadanych przez jednostkę lub grupę z powodów innych niż czysto epistemiczne, np. ideologia burżuazyjna, ideologia narodowa lub ideologia genderowa.” – str. 392

To być może najważniejsze rozróżnienie: ideologia dotyczy wierzeń i wartości posiadanych przez jednostkę lub grupę z powodów innych niż epistemiczne, gdzie epistemiczne powody są definiowane jako:

„Epistemiczne powody to powody do wierzenia w jakąś tezę, ponieważ są to fakty, które stanowią część uzasadnienia dla (wiary w) jej prawdziwość (takie rozważania nazywajmy ‘powiązanymi z prawdą’).”

Podczas gdy wierzenia w propozycję w ramach prakseologii są czysto przypadkiem epistemicznego rozumowania, w ramach Czerwonej Pigułki jako ideologii pojawiają się inne rozważania, które nie opierają się na obiektywnych faktach ani żadnym innym źródle epistemicznym.

Takie przykłady mogą obejmować, ale nie ograniczają się do, wymagań dotyczących wydajności w celu przynależności do grupy lub wymagań przyjęcia wierzeń i wartości z powodów niezwiązanych z faktami. Może to obejmować przyjęcie określonej filozofii, stylu życia lub wierzeń religijnych; lista ta nie jest wyczerpująca.

Czerwona Pigułka jako Broń Retoryczna i Marka

To jest chyba najprostsze do zrozumienia: gdy ktoś posiada frazę, w której zawarte jest pojęcie „obiektywnej prawdy”, staje się to bardzo potężną bronią retoryczną. Dzieje się tak, ponieważ poprzez samo powiedzenie „Wziąłem/wybrałem czerwoną pigułkę na temat [wstaw temat], a ty nie” mówca ustanawia siebie jako odpornego na kontrargumenty na dwóch frontach:

1. Nie przedstawił obiektywnych faktów, które wspierałyby jego stanowisko jako to, które jest najbardziej zgodne z rzeczywistością.
2. Oznacza to, iż każdy kontrargument może zostać automatycznie zdyskwalifikowany poprzez „nie jesteś przyjąłeś czerwonej pigułki” lub „gdybyś wybrał czerwoną pigułką jak ja, zgodziłbyś się”.

Buduje to także potężną pozycję retoryczną wewnątrz grupy vs. poza grupą, gdzie ci, którzy się zgadzają, są podnoszeni na wyższy poziom, a ci, którzy się nie zgadzają, są umieszczani w oddzielnej, mniej oświeconej grupie.

To jest chyba największy „słoń w pokoju” – wszyscy chcą mieć kontrolę nad marką [brandingiem] „czerwonej pigułki”. Jest to bardzo potężna analogia.

Niebieska pigułka: Życie w iluzji
Czerwona pigułka: Życie w rzeczywistości

Implikacje tego są oczywiste: każdy chce mieć monopol na prawdę, ponieważ bycie postrzeganym jako ten, który ma monopol na obiektywną prawdę, jest pozycją o ogromnej mocy. Niezależnie od tego, czy jako prorok, czy faraon, bycie postrzeganym jako jedyne źródło prawdy to pozycja władzy. Po drugie, rozszerzenie analogii na inne obszary — „Przyjąłem Czerwono Pigułkowe podejście w kwestii polityki”, „Przyjąłem Czerwono Pigułkowe podejście [Red-Pilled] w kwestii Jezusa”, „Przyjąłem Czerwono Pigułkowe podejście [Red-Pilled] w kwestii nierządu” — może w sensie faktów być bezsensowne, ale w sensie retorycznym ma doskonały sens.

Jeśli zakłada się obiektywny świat i dodaje, iż w nauce fakt to powtarzalna, staranna obserwacja lub pomiar (poprzez eksperymentowanie lub inne metody), zwany także dowodem empirycznym, to stosując teorię korespondencji prawdy, można powiedzieć, iż w nauce pomiar (dowód empiryczny) idealnie odpowiada temu naturalnemu światu, pod warunkiem, iż mamy aktualną zdolność do jego pomiaru i w zależności od tego, jak dokładnie możemy go zmierzyć w danym momencie.

Wszystkie inne rzeczy, które nie są dowodami empirycznymi, będą odpowiadały pomiarom naukowym w mniejszym stopniu, ponieważ:

1.Stwierdzenie odnosi się do świata w mniej dokładny sposób.
2. Stwierdzenie opisuje świat w mniej dokładny sposób.

Tak więc na przykład, stając się kimś do „Wybrał lub przyjął Czerwoną Pigułkę [Red-Pilled]” w kwestii polityki, gdzie „Wybranie Czerwonej Pigułki [Red-Pilled]” jest synonimem „Widzenia rzeczywistości” polityki, zakłada się, iż można znaleźć polityczny odpowiednik empirycznego pomiaru faktów. Jest to niemożliwe, ponieważ polityka opiera się na ideologii, a ideologia jest kompozytem faktów, wartości i zasad. Ponadto polityka nie zajmuje się tylko tym, „co jest”, ale także preferencjami dotyczącymi tego, „co powinno być”.

Siła „Czerwonej Pigułki”, „Wybrania lub przyjęcia Czerwonej Pigułki [Red-Pilled]”, „bycia zRed-Pillowanym” i tym podobnych terminów i fraz w obszarach takich jak polityka, polega na ich zdolności do przekształcania „powinno być” w „jest” oraz przedstawiania subiektywnych preferencji i wartości jako równoznacznych z prawdą.

Podsumowanie i wnioski

Powodem, dla którego wspomniałem eseje Riana i Troy’a na początku tego tekstu—mimo iż może to odstraszyć wielu czytelników—jest fakt, iż „Czerwona Pigułka” stała się w dużej mierze słowem ogólnikiem [wabikiem], które Rian zdefiniował następująco:

„Słowo ogólnik [lub wabik] to pudełko, pudełko z etykietą. Bierzesz to pudełko z etykietą i wypełniasz je emocjami, uczuciami i ego. Zaklejasz i rzucasz w kogoś. Ktoś inny ma swoje pudełko, również wypełnione emocjami, uczuciami i własnym ego.” – Playboye, samce alfa i „prawdziwi mężczyźni”: manipulacyjne pojęcia-wabiki służące kontroli narracji

Troy z kolei bardzo trafnie wskazał rozróżnienie, które stanowi trzon tego eseju:

„‘Samiec alfa’, ‘Tradycyjny Konserwatysta’, ‘Czerwona Pigułka’—to wszystko są słowa ogólniki. Wszyscy walczymy o to, by to nasza wersja tego ogólnika [wabika] wygrała. Jedni walczą memami i atakami personalnymi, inni wodolejstwem. Ale wszyscy próbujemy zmusić innych, by zaakceptowali naszą definicję pojęcia.”

I tu właśnie leży źródło konfliktu: nie potrafimy choćby ustalić, czym jest pudełko, nie mówiąc już o tym, co ma się w nim znaleźć.

Jak napisałem na początku, postrzegałem „Czerwoną Pigułkę” jako opisową praksologię, jednak zdałem sobie sprawę, iż musimy to trochę bardziej rozdzielić. Ponieważ mamy tu wiele komponentów.

A) Opisowa praksologia, która opisuje rzeczywistość dynamiki między płciowej.

To treści mające na celu obiektywne opisanie mechanizmów i ich działania. Przykłady: hipergamia, solipsyzm i ich wpływ na rynek matrymonialny.

B) Normatywne interpretacje – jak należy działać na podstawie A.

Czyli: jak wykorzystać wiedzę o dynamikach do uzyskania przewagi. Przykłady: jak zarządzać hipergamią w stałym związku, jak utrzymać wartość rynkową w oczach partnerki.

C) Grupy i jednostki wykorzystujące A jako fundament, ale budujące na tym ideologiczną narrację.

To ci, którzy do Czerwonej Pigułki dorzucają ideologie – konserwatyzm, liberalizm, faszyzm, progresywizm, religie i duchowość. To już nie epistemologia, to światopogląd. (Lista niepełna)

D) Naciągacze, sekciarze, oportuniści i hochsztaplerzy żerujący na marce.

To treści, które używają „Czerwonej Pigułki” jako hasła sprzedażowego. Często bez związku z dynamikami między płciowymi. Ich celem jest wyłącznie zysk lub zdobycie pozycji w hierarchii grupowej.

Między B, C i D występuje znaczne nakładanie się. Dlatego proponuję konkretną zmianę:

Przestańmy nazywać A „Czerwoną Pigułką”.

Kiedyś miało to sens—gdy A było jedynym zastosowaniem dla ego terminu. Dziś jednak, by zachować klarowność epistemologiczną i odseparować wiedzę od ideologii i manipulacji, potrzebujemy podziału pojęciowego i/lub odcięcie się od ujęcia stereotypowego.

To nie pierwszy raz. Dawna „filozofia naturalna” również rozdzieliła się na epistemologię, etykę, logikę, metafizykę. Taki podział daje nam dwie fundamentalne rzeczy:

— Pozwala A pozostać apolitycznym, amoralnym i oddanym prawdzie.
— Powstaje wyraźne rozróżnienie między „Naturalną Czerwoną Pigułką”, a „Filozoficzną Czerwoną Pigułką”.
— Tworzy wyraźne rozróżnienie między opisem a receptą

Podsumowując – to najlepsze rozwiązanie.

W ten sposób ci z nas, którzy chcą zachować „Prakseologię dawniej znaną jako Czerwona Pigułka” jako bezkompromisowe narzędzie analizy rzeczywistości między płciowej, będą mogli to zrobić.

A ci, którzy—jak ujął to Troy—wolą wersję „rozcieńczoną kukurydzianą mądrością z grilla, prawicową polityką i innymi efemerydami”, lub moją osobistą zmorę: mieszankę marksizmu, neofaszyzmu i luksusowych problemów Pierwszego Świata—niech sobie tworzą własne wersje.

Źródło: What is The Red Pill?

Zobacz na: Myślenie pojęciowe, a myślenie stereotypowe – Andrzej Wronka, Kazimierz Ajdukiewicz, Józef Kossecki
Niebieska Pigułka vs Czerwona Pigułka
Prakseologia i prawda o grze [czerwonej pigułce]
Bycie w błędzie?
Dynamika wewnątrzgrupowa/zewnątrzgrupowa w marketingu
Stadia rozwoju moralnego według Kohlberga

„Każda wielka sprawa zaczyna się jako ruch społeczny, staje się biznesem, a ostatecznie przeradza się w oszustwo” – Eric Hoffer