Z życia wzięte. "Wujek całe życie był lojalny wobec rodzin": A na końcu dał się oszukać nieznajomej, która przyszła po jego majątek

Choć miał swoje dziwactwa, zawsze był dobrym człowiekiem – prostym, uczciwym, takim, który potrafił podzielić się ostatnią kromką chleba. Wszyscy wiedzieliśmy, iż dorobił się przez lata pracy – miał dom, ziemię, trochę oszczędności.

Po jego odejściu zaczęliśmy porządkować sprawy spadkowe. Byłam przekonana, iż wszystko zostanie w rodzinie, iż tak właśnie chciał. I wtedy nagle… zjawiła się ona.

Nie znałam jej twarzy. Twierdziła, iż była „bliską przyjaciółką” wujka, iż opiekowała się nim w ostatnich miesiącach. Mówiła ciepłym tonem, uśmiechała się, płakała teatralnymi łzami.

Od razu wiedziałam, iż coś jest nie tak. Wujek nigdy o niej nie wspominał, nigdy nie przyprowadził jej do rodziny. A jednak pojawiła się nagle – w momencie, gdy zaczęto mówić o spadku.

Szybko zrozumiałam, iż ona miała plan. Nie kłóciła się, nie oskarżała – działała znacznie sprytniej. Zaczęła opowiadać, jak to wujek „mówił jej, iż nikogo nie ma”, iż „tylko ona była przy nim, gdy naprawdę potrzebował”.

Starszy pan, schorowany i samotny w ostatnich miesiącach życia, łatwo uległ jej czarowi. Podobno jeszcze przed śmiercią sporządził testament, w którym zapisał jej znaczną część majątku.

Rodzina była w szoku. Jak to możliwe, iż obca kobieta, która pojawiła się jak cień, teraz rości sobie prawa do tego, co budował całe życie mój wujek?

Krzyczałam, iż to podstęp, iż zmanipulowała chorego człowieka. Ale ona tylko wzdychała i mówiła:

– Ja naprawdę się nim opiekowałam. Wy, rodzina, gdzie byliście?

Jej słowa paliły jak ogień, bo miała rację – rzadko kto odwiedzał wujka tak często, jak powinien. I właśnie to wykorzystała.

Zjawiła się nagle – obca kobieta, której wujek nigdy nam nie przedstawił. Podstępem owinęła go wokół palca, a teraz walczy o spadek, jakby całe życie należała do rodziny.

Dla nas to zdrada pamięci po nim. Ale dla niej – tylko dobrze rozegrana gra.