Włoskie produkty, które poznał i pokochał świat

italiapozaszlakiem.com 9 miesięcy temu

Najlepsze włoskie produkty są kwintesencją smaku i jakości. W tym artykule poznasz dziewięć włoskich specjałów, które każdy miłośnik kuchni powinien poznać.

Każdy z tych produktów opowiada historię regionu, z którego pochodzi, odzwierciedlając bogactwo włoskiej kultury kulinarnej.

Zapraszam cię do odkrycia tych wyjątkowych smaków, które sprawiają, iż włoska kuchnia jest tak ceniona na całym świecie.

Najlepsze włoskie produkty

1. Oliwa Extra Vergine

Często nazywana „złotem Morza Śródziemnego”, jest symbolem włoskiej dumy i dziedzictwa kulinarnego. Każda kropla tej szlachetnej substancji jest esencją smaku i zdrowia.

Podróż oliwy Extra Vergine zaczyna się w gajach oliwnych, które są częścią krajobrazu Włoch od tysięcy lat. To zdecydowanie TOP, jeżeli mamy na myśli włoskie produkty.

Proces produkcji oliwy Extra Vergine

Oliwki, zbierane manualnie lub dzięki urządzeń mechanicznych tak, aby nie uszkodzić delikatnej skóry owoców ani drzew. Oliwki spadają na siatkę, a następnie są zbierane do koszy lub skrzynek.

Po zbiorach oliwki są gwałtownie przetwarzane (jak najszybciej po zebraniu), aby zachować ich świeżość i uniknąć fermentacji. Pierwszy etap to oddzielenie owoców od liści, gałązek i innych zanieczyszczeń, mycie oliwek, następnie ich mielenie. Mielenie polega na mechanicznym rozdrabnianiu miąższu oliwek, do momentu aż uzyska się masę o płynnej, ale wciąż grudkowatej konsystencji.

Oliwki w tej fazie produkcji oliwy nazywane są pastą olejową i składają się z części stałej, czyli z fragmentów pestek, skórki i masy z oliwek. Druga część – płynna to mieszanka oliwy i wody. Kolejny krok to oddzielenie resztek wody od oliwy.

Jest to proces tłoczenia na zimno, który odbywa się bez użycia ciepła czy chemikaliów. Oliwa jest ekstrahowana, zachowując wszystkie swoje adekwatności — od smaku po wartości odżywcze. Pierwsze tłoczenie daje nam „Extra Vergine”, najwyższą klasę oliwy, oznaczającą niską kwasowość i brak wad sensorycznych.

Świeżo wytłoczona oliwa jest intensywnie zielona i mętna, ale smakuje jak boski nektar. Początkowo przechowuje się ją w ogromnych pojemnikach ze stali nierdzewnej, a następnie jest butelkowana — zwykle w ciemnych butelkach, aby zapewnić jej ochronę przed światłem i utrzymanie jakości.

Bogactwo oliwy Extra Vergine

Oliwa z oliwek Extra Vergine jest nie tylko bogata w jednonienasycone kwasy tłuszczowe, które są korzystne dla serca, ale również zawiera przeciwutleniacze i witaminę E. Jest to najważniejszy składnik diety śródziemnomorskiej, znanego wzorca odżywiania promującego długowieczność i zdrowie.

W kuchni oliwa z oliwek Extra Vergine jest równie wszechstronna, co zdrowa. Może być używana zarówno do gotowania, jak i jako wykończenie potrawy, dodając głębi smaku do sałatek, past, ryb czy mięs. Jej delikatny, ale zdecydowany smak potrafi wzbogacić choćby najprostsze danie.

Dla Włochów oliwa z oliwek Extra Vergine to więcej niż tylko produkt — to część kultury, historii i codziennego życia. Na stołach we włoskich domach, oliwa zawsze zajmuje miejsce honorowe, gotowa do podzielenia swojego bogactwa z każdym, kto przy nim zasiądzie.

Wskazówka I Dowiedz się więcej o zbiorach oliwek, a także, dlaczego cena oliwy dobrej jakości jest wysoka.

Poznaj także prawdę o tym, co nam mówią etykiety na butelkach oliwy oraz jak ją przechowywać, aby zachowała swoje adekwatności.

Zbiory oliwek w Ligurii. Myślisz, iż to bułka z masłem?

2. Pesto Genovese

Pesto Genovese, z jego głęboko zielonym kolorem i intensywnym zapachem, jest jak esencja włoskiego lata zamknięta w słoiku. To klasyczny sos pochodzący z Genui, serca regionu Liguria, gdzie świeżość składników i prostota przepisu tworzą harmonię smaków, która rozbrzmiewa w każdym daniu, które uświetnia.

Pesto, w swojej najczystszej formie, tworzone jest z kilku kluczowych składników, które razem tworzą symfonię smaku.

Z czego się robi pesto Genovese

Oto składniki na pesto: 2 ząbki świeżego czosnku, sól morska, 50 g liści bazylii, 15 g orzeszków piniowych, 30 g startego pecorino, 100 ml oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, 75 g Parmigiano Reggiano.

Bazylia: serce pesto, świeża i aromatyczna, najlepiej wyhodowana w słonecznej Ligurii, gdzie nadmorski klimat nadaje jej wyjątkowy aromat.

Orzeszki piniowe: małe, ale o intensywnym smaku, dodają pesto kremowości i delikatnego orzechowego akcentu.

Parmigiano Reggiano i/lub pecorino: tarty ser dodaje głębi smaku oraz słonej, serowej nuty, która doskonale komponuje się z pozostałymi składnikami.

Czosnek: jego ostry, charakterystyczny smak jest niezbędny, by pesto miało odpowiednią pikantność.

Oliwa Extra Vergine: oliwa łączy wszystkie składniki, nadając sosowi jedwabistą teksturę i bogactwo.

Sól i pieprz: do smaku, aby podkreślić i zbalansować smaki pozostałych składników.

Tradycyjnie pesto przygotowuje się w moździerzu, co jest najważniejsze dla konsystencji i smaku sosu. Bazylia jest delikatnie miażdżona razem z czosnkiem i solą, następnie dodaje się orzechy piniowe, a wszystko razem jest ucierane do uzyskania jednolitej masy. Ser i oliwa są dodawane na końcu, stopniowo, aby sos osiągnął idealną konsystencję.

Do czego używać pesto genovese

Pesto Genovese jest sosem wszechstronnym, doskonałym nie tylko do makaronów, ale także jako dodatek do kanapek, marynata do mięs, czy choćby jako dip do świeżych warzyw. Jest to sos, który zawsze przypomina o letnim słońcu, choćby w samym środku zimy.

Pesto najlepiej przygotować tuż przed użyciem. To, co zostanie, można przełożyć do słoiczka i przechowywać w lodówce do dwóch-trzech dni.

Wskazówka I Nie zapomnij na wierzchu pesto dodać cienkiej warstwy oliwy. Rób to zawsze, także z kupnym pesto, kiedy już otworzysz słoiczek i zużyjesz część sosu.

Il Consorzio del Pesto Genovese

Specjalnie powołane konsorcjum, Il Consorzio del Pesto Genovese, zarządza i chroni oryginalną recepturę pesto, aby zapobiec zmieszaniu się fabrycznego pesto z prawdziwym. A do prawdziwego pesto genovese używa się:

liści bazylii z Pra (jednej z dzielnic Genui),
oliwy z oliwek z regionu Ligurii,
świeżego czosnku,
gruboziarnistej soli morskiej,
obu serów: Parmigiano Reggiano i pecorino.

Wskazówka I Poznaj przepis na Pesto Genovese. Jest łatwy i super szybki do wykonania w domu.

Pesto Genovese – przepis na klasyczny sos z Genui, Liguria

3. Prosciutto di Parma

To więcej niż tylko przysmak, to kawałek włoskiej historii i tradycji, przekazywany z pokolenia na pokolenie. Ten znakomity wyrób, znany na całym świecie, jest symbolem kulinarnego arcydzieła, które uosabia pasję i dbałość o jakość, charakterystyczne dla regionu Emilia-Romania w północnych Włoszech.

Prosciutto di Parma wytwarzana jest przez zaledwie około 200 producentów na wschodzie prowincji Parma, zwłaszcza w okolicach Langhirano, a jej obszar produkcji wskazany jest w specyfikacji unijnej, jak również przez ustawy włoskie.

Proces wytwarzania może mieć miejsce co najmniej 5 km na południe od drogi Via Emilia do poziomicy 900 m n.p.m., od wschodu ograniczony jest nurtem rzeki Enza, a na zachód doliną Stirone.

Świnie, z których mięsa wyrabia się szynkę, mogą pochodzić jedynie z gospodarstw położonych w regionach Włoch: Piemont, Lombardia, Wenecja Euganejska, Emilia-Romania, Toskania, Umbria, Marche, Lacjum, Abruzja, Molise.

W celu ochrony jakości tej szynki w 1963 utworzone zostało Consorzio del Prosciutto di Parma, które nadzoruje procesy produkcyjne i wyrób surowców. Wspólnota Europejska w 1996 przyznała wyrobowi certyfikat ochrony miejsca pochodzenia DOP.

Prosciutto di Parma jest niezwykle wszechstronna w kuchni. Cienkie plastry tej szynki są doskonałe jako przekąska, dodatek do sałatek, czy składnik wykwintnych dań. Idealnie komponuje się z melonem, figami, a także stanowi najważniejszy element wielu tradycyjnych włoskich potraw.

Wskazówka I Dowiedz się więcej o produkcji szynki parmeńskiej, Prosciutto di Parma.

Prosciutto di Parma DOP – sekrety szynki parmeńskiej

4. Trufle

Trufle to rzadkie i cenione grzyby, które są uważane za delikatesy na całym świecie. Te małe, ale potężne skarby kryją się pod ziemią w lasach w różnych częściach Włoch. Ich znalezienie wymaga szczególnej wiedzy i doświadczenia. Często zbierane z pomocą specjalnie wyszkolonych psów lub świń.

Trufle są symbolem luksusu i wyrafinowania w kuchni.

Tartufo bianco – biała trufla

Biała trufla (Tuber magnatum pico), znana ze swojego wyjątkowego aromatu i delikatnego smaku, jest najczęściej kojarzona z regionem Piemont, szczególnie z okolic miasta Alba — Tartufo bianco d’Alba — biała trufla z Alby. Jednakże białe trufle można znaleźć także w innych częściach Włoch, takich jak Lombardia, Emilia-Romania, Toskania i Marche.

Tartufo nero – czarna trufla

Czarna trufla (Tuber melanosporum), często nazywana truflą z Perigord, jest bardziej rozpowszechniona i występuje w różnych regionach Włoch. Najbardziej znane miejsca, w których występuje czarna trufla, to Umbria i Toskania, ale znajduje się także w regionach takich jak Marche, Molise, Emilia-Romania, Piemont i Abruzja.

Oba te rodzaje trufli są cenione za unikalne adekwatności kulinarne i są ważnym elementem włoskiej kuchni i tradycji.

Sezon na trufle białe trwa od października do grudnia. Gdy nadchodzi późna jesień i zima, są czarne trufle. Każda potrawa z ich udziałem staje się dziełem sztuki kulinarnej.

5. Parmigiano Reggiano

To znany na całym świecie ser, który jest symbolem włoskiej doskonałości i tradycji kulinarnej. Każdy, kto próbował Parmigiano Reggiano, wie, iż nie jest to tylko dodatek do potrawy, ale serce i dusza, które podkreślają i wzmacniają każdy składnik, z którym się łączy. To jak podróż sensoryczna, która zaczyna się od pierwszego kęsa i trwa długo po ostatnim okruchu.

Proces produkcji Parmigiano Reggiano jest ściśle regulowany, aby zapewnić autentyczność i jakość.

Produkcja Parmigiano Reggiano jest możliwa tylko w określonym obszarze geograficznym we Włoszech, obejmującym prowincje:

Parma,
Reggio Emilia,
Modena,
część Bolonii (na lewo od rzeki Reno),
część Mantui (na prawo od rzeki Po).

Jest to zgodne z oznaczeniem pochodzenia chronionego (DOP), które gwarantuje, iż tylko ser wyprodukowany w tych regionach, według ustalonych norm, może być nazwany Parmigiano Reggiano.

Proces produkcji Parmigiano Reggiano

Każdy etap produkcji jest ściśle monitorowany, aby zapewnić, iż końcowy produkt jest najwyższej jakości. Autentyczny Parmigiano Reggiano to wynik unikalnego połączenia naturalnego środowiska, tradycyjnej wiedzy i skrupulatnych metod produkcji, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie.

1. Zbieranie mleka

Mleko używane do produkcji Parmigiano Reggiano pochodzi od krów, które pasą się na bogatych pastwiskach w określonym obszarze. Mleko z wieczornego dojenia jest pozostawiane do osadzenia się tłuszczu w naturalny sposób, a następnie mieszane z porannym, pełnotłustym mlekiem.

2. Podgrzewanie mleka

Mieszanka mleka jest podgrzewana w dużych miedzianych kadziach. Dodaje się do niej naturalne podpuszczki oraz fermenty mlekowe, które zapoczątkowują proces koagulacji.

3. Koagulacja i krojenie

Mleko koaguluje, tworząc serwatkę i twaróg. Twaróg jest następnie krojony, aby uzyskać drobniejsze ziarna.

4. Gotowanie i osadzanie

Ziarna są gotowane i osadzają się na dnie kadzi. Uformowany ser jest wyjmowany i wkładany do formy, która nadaje mu charakterystyczny kształt.

5. Solankowanie

Ser jest zanurzany w solance, co pomaga w formowaniu skórki oraz nadaje smak.

6. Dojrzewanie

Po solankowaniu ser jest przenoszony do komór dojrzewających, gdzie dojrzewa od 12 do 36 miesięcy lub dłużej, nabierając swój charakterystyczny smak i teksturę. W tym czasie sery są regularnie obracane i czyszczone.

7. Testowanie i znakowanie

Po okresie dojrzewania każdy ser jest badany przez niezależnego eksperta Consorzio del Formaggio Parmigiano Reggiano. Sery, które spełniają standardy jakości, otrzymują oznaczenia DOP, w tym unikalny numer seryjny, który pozwala na śledzenie ich pochodzenia.

Wskazówka I Dowiedz się, jak rozpoznać oryginalny Parmigiano Reggiano DOP.

Jak rozpoznać orygilnalny Parmigiano Reggiano DOP

Wskazówka I Poznaj także inne znakomite włoskie sery.

13 włoskich serów, które odzwierciedlają różnorodność smaków Italii

6. Limoncello

Wyobraź sobie słoneczne Wybrzeże Amalfitańskie, gdzie lazur morza ściera się z żywą zielenią cytrusowych gajów. To tutaj, w cieniu rozłożystych drzew cytrynowych, rodzi się limoncello.

Limoncello to klasyczny włoski likier cytrynowy, który słynie z intensywnego aromatu i głęboko orzeźwiającego smaku. Jego prostota składników kontrastuje z bogactwem doznań, jakie oferuje.

Limoncello składa się zaledwie z czterech podstawowych składników:

Skórka z cytryn – najlepiej organicznych, niepryskanych i świeżo zebranych.
Alkohol – zwykle wysokoprocentowy, czysty spirytus, który wydobywa olejki eteryczne ze skórek.
Woda – która jest używana do rozcieńczenia likieru.
Cukier – który nadaje słodycz i równoważy kwasowość cytryn.

Produkcja limoncello

Można ją podzielić na kilka etapów. Najpierw skórki cytryn są macerowane w spirytusie, co może trwać od kilku dni do kilku tygodni. W tym czasie olejki eteryczne i aromaty z cytryn przenikają do alkoholu, nadając mu intensywny aromat i kolor. Następnie przygotowuje się syrop cukrowy z wody i cukru, który jest łączony z aromatyzowanym spirytusem. Ostateczny produkt jest filtrowany i butelkowany.

Do produkcji limoncello używa się specjalnych odmian cytryn, które są znane z grubości skórki i silnego aromatu. Najbardziej znanym regionem, gdzie uprawia się te cytryny, jest Wybrzeże Amalfitańskie oraz okolice Sorrento i Capri. Cytryny z tego obszaru są uważane za najlepsze do produkcji limoncello.

Choć każda pora roku jest dobra na produkcję limoncello, szczególnie odpowiednie są miesiące letnie, gdy cytryny są najbardziej dojrzałe i aromatyczne. Włoskie prawo nie reguluje sezonu produkcyjnego limoncello, co oznacza, iż produkcja może odbywać się przez cały rok.

Kiedy się pije limoncello

Limoncello serwuje się zwykle schłodzone jako „digestivo” po obiedzie lub kolacji. Dzięki swojej słodkości i świeżości jest to idealny sposób na zakończenie posiłku.

Limoncello jest także wykorzystywane w koktajlach i deserach, dodając cytrusowego akcentu.

Wskazówka I Poznaj przepis na limoncello.

JAK ZROBIĆ LIMONCELLO – przepis prosto z Wybrzeża Amalfitańskiego

7. Panettone

To ciasto, które pochodzi z okolic Mediolanu. Kiedyś było płaskie i niskie, a przypadek sprawił, iż stał się wysoką babką, która do pieczenia wymaga specjalnej formy. To Angelo Motta w latach 20. XX wieku do tradycyjnego przepisu dodał więcej nabiału i tłuszczu i to zmieniło panettone już na zawsze.

Panettone to ciasto, które jest przygotowywane w okresie Świąt Bożego Narodzenia jako celebracja obfitości i hojności. Jego bogate, słodkie smaki są idealne na czas zimowy i mają odzwierciedlać nadzieję i radość, które niosą ze sobą święta.

Dzisiaj Panettone jest międzynarodowym symbolem włoskich świąt Bożego Narodzenia, eksportowanym i cieszącym się popularnością na całym świecie. Także w Polsce od wielu lat można kupić panettone i to różne rodzaje.

Panettone to cierpliwość i precyzja

Nazwę panettone można przetłumaczyć jako „duży chleb”. Tradycyjnie przygotowanie panettone jest skomplikowanym i czasochłonnym procesem, który wymaga precyzji i cierpliwości.

Przygotowanie ciasta

Rozpoczyna się od przygotowania „biga”, czyli rodzaju zaczynu z drożdży, który jest pozostawiany do wyrośnięcia i nabrania smaku. Następnie dodaje się do niego mąkę, wodę, cukier, jajka i czasem masło, tworząc gładkie i elastyczne ciasto. Do wyrobu panettone najlepsza jest mąka o jak największej zawartości glutenu, świetnie się sprawdza mąka pszenna typu 00. To właśnie gluten nadaje panettone wyjątkowo apetyczną strukturę.

Dodatki

Do ciasta dodaje się rodzynki, kandyzowane skórki pomarańczowe i cytrynowe oraz inne składniki, takie jak migdały czy czekolada, w zależności od wariantu.

Wielokrotne wyrastanie

Proces wyrastania może trwać choćby kilka dni, podczas których ciasto kilkukrotnie rośnie i jest ponownie ugniatane, co daje mu charakterystyczną, puszystą teksturę.

Pieczenie

Po osiągnięciu odpowiedniej wielkości ciasto jest umieszczane w papierowych formach i pieczone, aż nabierze złotej barwy i charakterystycznego, wysokiego kształtu.

Chłodzenie

Po upieczeniu ciasta niezwykle ważnym etapem jest jego chłodzenie do góry nogami, aby nie opadło. Używa się do tego specjalnych uchwytów, które pozwalają ciastu zachować swoją wysokość i kształt.

Ewolucja panettone

Na przestrzeni lat panettone ewoluowało, dając początek różnym odmianom i wariantom. Dziś można kupić, prócz wersji klasycznej, także z kremem pistacjowym, kremem custard, z czekoladą, z kremem orzechowym, z orzechami i figami, z makiem, z limoncello, czy z mascarpone.

Wskazówka I Sprawdź mój przepis na panettone do zrobienia samodzielnie w domu.

PANETTONE – przepis na świąteczną babkę prosto z Włoch

8. Tiramisù

Polski zapis tego deseru to tiramisu. Jest deserem, który nie tylko rozpieszcza podniebienie, ale także poprawia nastrój swoim bogatym i kremowym smakiem. Ten słodki klasyk jest jak poezja – warstwy delikatnego biszkoptu nasączonego espresso, przełożone aksamitnym kremem mascarpone, posypane kakao, to uczta dla zmysłów, która ma swoje korzenie w historii i kulturze Włoch.

Jako miejsce powstania tiramisu, wiele źródeł wskazuje na region Wenecji Euganejskiej i miasto Treviso w latach 60. XX wieku. To tu tiramisu zyskało na popularności jako deser serwowany w restauracjach na poprawę energii. Jest też hipoteza, iż jego korzenie sięgają jeszcze dalej, do czasów renesansu w Toskanii, gdzie podobny deser był częścią uczty weselnej, mającej dodać energii nowożeńcom.

Składniki na klasyczne tiramisu

Klasyczne tiramisu zaczyna się od stworzenia idealnej bazy.

Biszkopty Savoiardi, znane także jako ladyfingers są kluczowym elementem tiramisu. Zanurza się je w espresso, często z dodatkiem likieru, takiego jak Marsala lub Amaretto, co nadaje im głęboki kawowy smak.

Serek mascarpone, który jest sercem tiramisu, jest miksowany z żółtkami i cukrem, aż do uzyskania kremowej, gładkiej tekstury. Niektóre przepisy zawierają także dodatek ubitych białek lub śmietany kremówki, co sprawia, iż krem pozostało bardziej puszysty.

Biszkopty układa się warstwami, przeplatając z kremem mascarpone, co pozwala na zbalansowanie smaków i tekstur.

Na koniec deser jest posypywany grubą warstwą gorzkiego kakao, co dodaje finałowego akcentu smakowego i estetycznego.

Tiramisu jest najlepsze po kilku godzinach spędzonych w lodówce, co pozwala na odpowiednie przesiąknięcie biszkoptów kawą i zintegrowanie się smaków. Podawane w eleganckiej szklanej miseczce, z wyraźnymi warstwami biszkoptów i kremu, tiramisu jest nie tylko przyjemnością dla podniebienia, ale również dla oka.

Tiramisu to istny hołd dla włoskiej kreatywności w kuchni i symbol gastronomicznej przyjemności, który przekroczył włoskie granice i jest ukochanym deserem na całym świecie.

Wskazówka I Sprawdź przepis na klasyczne tiramisu do zrobienia w domu.

Tiramisu – podnieś mnie na duchu. Najlepszy przepis na włoski deser

9. Aceto Balsamico Tradizionale di Modena D.O.P.

Modena jest znana ze swojego tradycyjnego octu balsamicznego, Aceto Balsamico Tradizionale di Modena D.O.P. To produkt absolutnie najwyższej jakości, jeden z najbardziej prestiżowych i cenionych produktów spożywczych we Włoszech.

Skrót D.O.P. (Denominazione di Origine Protetta, czyli Chroniona Nazwa Pochodzenia) wskazuje, iż produkt jest wytwarzany zgodnie z określonymi standardami i procedurami w określonym regionie geograficznym – w tym przypadku w Modenie lub jej okolicach.

Jego wyjątkowy, intensywny smak i aromat sprawiają, iż jest ceniony przez szefów kuchni i smakoszy na całym świecie. Wykorzystywany do dodawania głębi smaku w sałatkach, marynatach, sosach oraz jako wyrafinowany akcent w wykwintnych daniach.

Jego wszechstronność sprawia, iż jest nieodłącznym elementem wielu klasycznych włoskich przepisów, od prostych przystawek po wyrafinowane desery.

Historia Aceto Balsamico Tradizionale di Modena sięga średniowiecza. Jest produkowany wyłącznie z moszczu winogronowego, bez dodatków octu winnego czy barwników, co jest częstą praktyką w przypadku komercyjnych wersji. Proces produkcji tradycyjnego octu jest znacznie dłuższy i bardziej złożony, wymaga starannego doboru winogron i długotrwałego starzenia.

Tradycyjny ocet balsamiczny musi dojrzewać przez minimum 12 lat, a niektóre wersje choćby ponad 25 lat, w przeciwieństwie do komercyjnych wersji, które często dojrzewają tylko kilka miesięcy.

Ze względu na długotrwały proces starzenia, Aceto Balsamico Tradizionale di Modena posiada złożony i intensywny smak oraz aromat.

Planując swoją podróż

Znajdź najlepszy hotel lub apartament na swoje włoskie wakacje dzięki booking.com.

Pamiętaj, aby zawsze mieć wykupione ubezpieczenie turystyczne. Ja korzystam z najlepszej na rynku porównywarki rankomat.pl.

Jeśli potrzebujesz samochodu we Włoszech, skorzystaj z oferty rentalcars.com, aby porównać oferty i zarezerwować najwygodniejszy samochód dla siebie.

Potrzebujesz biletów na prom we Włoszech? Znajdziesz je na Direct Ferries.

Gdy kupujesz coś za pośrednictwem moich linków, zarabiam niewielką kwotę. Ty przez cały czas płacisz tyle samo, ze mną dzieli się sprzedawca. Dziękuję za twoje znaczące wsparcie.

Nie masz teraz czasu w czytanie? Nie ma sprawy! Zapisz sobie poniższe zdjęcia na Pinterest, aby przeczytać później.

Włoska poczta

Dzielę się z Tobą moimi włoskimi podróżami, mając nadzieję, iż cię zainspirują do samodzielnego poznawania jednego z najpiękniejszych państw na świecie.

Dołącz do czytelników mojego newslettera, poste italiane. Dzięki temu nie przeoczysz niczego, co się pojawiło na blogu, a także otrzymasz mnóstwo dodatkowych informacji.

Jeśli potrzebujesz pomocy w znalezieniu praktycznych informacji o Italii, zapraszam Cię do mojej grupy na FB: Moje wielkie włoskie podróże, którą wyróżnił Magazyn Glamour, jako jedna z najciekawszych grup na FB.

Zapraszam cię także na mojego