Zosia przyjechała pół godziny wcześniej i usłyszała słowa, które zmieniły jej życie.
Stanęła samochodem przy znanym domu i spojrzała na zegarek. Za wcześnie pomyślała. Ale nic nie szkodzi, mama Marka zawsze się cieszy, kiedy mnie widzi.
Poprawiła włosy w lusterku wstecznym i wysiadła, trzymając w dłoniach pudełko z ciastem. Dzień był słoneczny, a powietrze pachniało kwitnącym bzem. Zosia uśmiechnęła się, przypominając sobie, jak dawniej spacerowała po tych spokojnych uliczkach z Markiem, zanim jeszcze się pobrali.
Podeszła do drzwi i wyjęła klucz teściowa nalegała, by miała swój. Otworzyła cicho, nie chcąc przeszkadzać Oldze, gdyby odpoczywała.
W mieszkaniu panowała cisza, tylko stłumione głosy dobiegały z kuchni. Zosia rozpoznała głos teściowej i już miała ją zawołać, gdy nagle zamarła.
Jak długo jeszcze będziemy to ukrywać przed Zosią? Olga mówiła z niepokojem. Marek, to nie jest w porządku wobec niej.
Mamo, wiem, co robię odpowiedział jej mąż, który teoretycznie powinien być teraz na ważnym spotkaniu w pracy.
Naprawdę? Myślę, iż popełniasz błąd. Widziałam papiery na stole. Naprawdę zamierzasz sprzedać rodzinny interes i wyjechać do Ameryki? Przez tę jak jej tam Jennifer z funduszu inwestycyjnego? Obiecuje ci złote góry w Kalifornii? A Zosia? choćby nie wie, iż przygotowujesz papiery rozwodowe!
Pudełko z ciastem wypadło Zosi z rąk i uderzyło o podłogę z głuchym odgłosem. W kuchni zapadła cisza.
Chwilę później Marek wybiegł do przedpokoju, blady jak ściana.
Zosia przyjechałaś wcześnie
Tak, wcześnie odparła, a głos jej drżał. Wcześnie, by poznać prawdę. A może akurat w porę?
Olga stanęła za synem, jej oczy były pełne łez i współczucia.
Córko
Ale Zosia już odwróciła się do drzwi. Ostatnie, co usłyszała, to słowa teściowej:
Widzisz, Marku? Prawda zawsze wychodzi na jaw.
Wsiadła do samochodu i odpaliła silnik. Dłonie miała drżące, ale myśli jasne. Wyjęła telefon i wybrała numer swojej adwokatki. jeżeli Marek przygotowywał papiery rozwodowe, ona też się przygotuje. W końcu połowa rodzinnego biznesu należała do niej prawnie, i nie pozwoli, by jej los został przesądzony bez jej wiedzy. Markowa sieć jubilerska Złote Kwiaty została założona przez jego ojca trzydzieści lat temu, zaczynając od małego warsztatu tworzącego unikalne sztuki, aż po prestiżową sieć piętnastu sklepów w całej Polsce.
Zosia dołączyła do firmy sześć lat wcześniej jako specjalistka od marketingu i tam poznała Marka. Po ślubie zaangażowała się całkowicie w rodzinny biznes, wprowadzając nowe pomysły, uruchamiając sprzedaż online i dostawy międzynarodowe. Dzięki niej zyski firmy podwoiły się w ciągu ostatnich trzech lat. A teraz Marek chciał to wszystko sprzedać?
Spotkajmy się za godzinę powiedziała do telefonu. Mam kilka ciekawych informacji na temat możliwej sprzedaży. Chodzi o Złote Kwiaty.
Rozłączyła się i uśmiechnęła. Może nie przyjechała za wcześnie, tylko dokładnie wtedy, gdy trzeba. Teraz jej przyszłość była w jej własnych rękach.
Kolejne sześć miesięcy zamieniło się w długi proces. Później Zosia dowiedziała się wszystkiego: pół roku wcześniej, na międzynarodowej wystawie biżuterii w Rzymie, Marek poznał Jennifer Brown, przedstawicielkę amerykańskiego funduszu inwestycyjnego. Jennifer dostrzegła potencjał w Złotych Kwiatach i przekonała Marka do sprzedaży firmy, oferując mu miejsce w zarządzie nowej spółki w Dolinie Krzemowej.
Marek, który zawsze czuł się przyćmiony sukcesem żony i obciążony rodzinnymi tradycjami, zobaczył w tym szansę na własną opowieść o sukcesie. Dodatkowo, między nim a Jennifer nawiązał się romans, a ona już znalazła mu dom w okolicach San Francisco.
W sądzie Marek był pewien, iż przejmie kontrolę nad firmą, argumentując, iż Złote Kwiaty to spuścizna jego ojca. Nie spodziewał się jednak, iż Zosia zachowała wszystkie dokumenty potwierdzające jej wkład w rozwój biznesu.
Na trzeciej rozprawie sprawozdania finansowe pokazały, jak dzięki jej strategii marketingowej i wprowadzeniu sprzedaży online zyski firmy wzrosły.
Zosia stała przy oknie, patrząc na kwitnący bez, i uświadomiła sobie, iż prawdziwe bogactwo nie tkwi w biżuterii, ale w mocy rozpoznania własnej wartości.
