Uczestnicy drugiego turnusu półkolonii „Zima w mieście”, organizowanych przez Miejski Ośrodek Kultury, nie mogli narzekać na nudę. Każdy dzień przynosił nowe atrakcje i doświadczenia.
Drugi turnus półkolonii minął pod znakiem kreatywnych warsztatów i wycieczek. Dzieci, które wzięły udział w zajęciach, miały okazję nie tylko rozwijać swoje pasje, ale także poznawać interesujące miejsca w regionie, a co ważniejsze oddać się również beztroskiej zabawie.
Poniedziałkowe zajęcia upłynęły na twórczych warsztatach – uczestnicy własnoręcznie wykonali lalki-motanki, śnieżne kule, a także tworzyli komiksy i ludowe wycinanki. Kolejny dzień przyniósł wyprawę do Ćmielowa, znanego z tradycji ceramicznych. Zwiedzanie Muzeum Żywej Porcelany okazało się fascynującą lekcją o historii i sztuce.
W środku tygodnia młodzi odkrywcy zawitali do Sandomierza, gdzie przeszli Podziemną Trasą Turystyczną, odkrywając sekrety miasta. Środa natomiast upłynęła pod znakiem podróży do Lublina. Spacer po Muzeum Wsi Lubelskiej pozwolił przenieść się w czasie i zobaczyć, jak wyglądało życie na dawnej wsi, a popołudniowe szaleństwo w Kids’ Club dopełniło dnia pełnego wrażeń.
Czwartkowa wyprawa do Świdnika to filmowy seans w kinie „Lot” oraz aktywny czas w Parku Avia, gdzie dzieci mogły spożytkować nadmiar energii na sportowych atrakcjach. Zwieńczeniem półkolonii była wizyta w Puławach. Zajęcia „Detektywi muzealni na tropie” w Muzeum Czartoryskich pozwoliły uczestnikom wcielić się w rolę poszukiwaczy tajemnic, a warsztaty kulinarne w Central Park Bistro były nie tylko smaczną, ale i edukacyjną przygodą.
Zimowe półkolonie dostarczyły dzieciom mnóstwa radości.
– Dzisiaj byliśmy w Puławach, gdzie robiliśmy różne kluski i makarony. Zamierzam je później zjeść – opowiada Janek.
Bartek, Marcelina i Olek podzielili się ogólnymi wrażeniami.
– Mi najbardziej podobało się w środę. Byliśmy w Muzeum Wsi Lubelskiej i w Kid’s Club – mówi Bartek.
– Wszystkie dni były fajne, ale dla mnie najlepszy był czwartek – podsumowuje Marcelina.
– Mi podobało się w każdy dzień oprócz tego, w którym mnie nie było – kwituje Olek.
