„Teściowa wciąż mieszała mnie z błotem za to, iż nie mamy dzieci. ...

„Nagle upokorzenie przeszyło mnie na wskroś, a łzy stanęły mi w oczach. Nie mogłam już tego znieść. Zostawiłam rodzinę przy stole, a drzwi zamknęły się za mną z hukiem. Wyszłam na ulicę, czując, iż świat wokół mnie się wali”.