Nie spóźnisz się? O której wyjeżdżasz, Leon?! Leon Kasia potrząsała męża za ramię, a on udawał, iż śpi, machając ręką, jakby chciał powiedzieć, iż nie zamierza wstawać i iż się nie spóźni. Kasia spojrzała na telefon była dopiero siódma rano.
I po co obudziłam się tak wcześnie w sobotę?! Nie mam nic do roboty, spakowałam mu torbę wczoraj pomyślała w duchu i miała zamiar wrócić pod ciepłą kołdrę, gdy nagle
Nagle ogarnęło ją to dziwne uczucie niepokoju, które nawiedzało ją coraz częściej w ostatnich czasach. Wydawało się, iż nie ma powodu do zmartwień: mąż obok niej, mieszkanie w centrum, odnowione z klasą, designerskie meble, drogi sprzęt. Mąż miał samochód, Kasia drugi. Niedawno kupili też dom w osiedlu na obrzeżach miasta. Mieli wszystko, jednym słowem.
Wielu choćby o czymś takim nie marzy. Spróbuj żyć w wynajmie, jeździć do pracy trolejbusem, wieczorem odrabiać lekcje z dziećmi, gotować obiad dla wszystkich, spłacać raty, płacić za szkołę Ledwo zasypiasz, a już dzwoni budzik i wszystko zaczyna się od nowa. Chciałabym mieć twoje problemy! Co za głupie przeczucie?! Co adekwatnie?!
Tak, dokładnie to samo uczucie! Kasia już nauczyła się je rozpoznawać. Niepokój bez powodu, ukłucie w piersi, przeczucie nieszczęścia i wrażenie, iż coś ważnego jej umyka. Pojawiało się znienacka i znikało tak samo. Zostawiało ją w spokoju na jakiś czas, by potem wrócić.
I tego ranka to nieprzyjemne uczucie znów bez pozwolenia wtargnęło do serca Kasi. Wstała z łóżka, spojrzała raz jeszcze na śpiącego męża i poszła do kuchni. Leon wyjeżdżał w kolejną służbową podróż. Jakże męczył ją w ostatnim czasie! Nowy szef pojawił się półtora roku temu, pensja znacznie wzrosła, firma, w której pracował Leon, była duża i obiecująca. Był jednym z najlepszych pracowników, szefem działu. Ale ta praca zabierała mu zbyt wiele czasu! I teraz ciągle wysyłali go w podróże choćby w weekendy.
Kasia przygotowała śniadanie i wróciła do sypialni, by obudzić męża.
Leon, no już, obudzisz się w końcu, czy nie?! Rusz się, bo spóźnisz się na wyjazd. Mówiłeś, iż wyjeżdżacie po południu?
Tak. Po odpowiedział Leon jeszcze śpiącym głosem i w końcu się podniósł.
No chodź, śniadanie gotowe.
Mhm. mruknął przez sen Leon i poszedł za nią do kuchni.
Przy stole mężczyzna natychmiast zanurzył się w telefonie. Kasia zauważyła, iż ostatnio ona i mąż prawie ze sobą nie rozmawiali, stając się coraz bardziej obcy. Nie, nie kłócili się. Wszystko było idealne czasem przynosił kwiaty, czasem udawało się namówić go na restaurację, a Leon się zgadzał. Mogli spacerować po parku, iść do znajomych albo do kina, ale nic nie było już takie jak dawniej.
Leon, weźmiesz mnie ze sobą w tę podróż? zapytała nagle Kasia.
Mhm. odpowiedział Leon, nie odrywając wzroku od ekranu.
No serio, co w tym złego? Będziecie w hotelu, prawda? W dzień jesteś z kolegami, wieczorem ze mną.
Co?! Nie! Co znaczy ze mną?! Leon drgnął, gdy zrozumiał, co powiedziała żona.
Dlaczego nie, Leon? Co w tym trudnego? Jedziesz samochodem, tak?
Tak, samochodem. Ale co byś tam robiła? To weekend, odpocznij w domu. Wrócę w poniedziałek albo we wtorek.
No i co? Nigdy nie byłam w tym mieście. Poszłabym na spacer, do sklepów może do muzeów
Ach, proszę cię! To zapomniana dziura, nie ma tam nic ciekawego! Nie mamy wystarczająco sklepów u nas?! Na każdym rogu!
Leon, nudzę się tu! Nie będę ci przeszkadzać jęknęła Kasia.
Kasia, nie! Chcesz na wakacje, kup bilety i jedź! odparł zirytowany Leon.
Sama? Ja chcę z tobą! Jesteśmy mężem i żoną, jeżeli zapomniałeś!
Kasia, znowu zaczynasz? Mówiłem ci sto razy, iż teraz jest bardzo pracowity okres w firmie! Szef to potwór! Co ja jestem winny, iż wysyła mnie w weekend?!
Dziwne, iż tylko ciebie ciągle wysyła! W zeszłym tygodniu widziałam w galerii Romka z twojej pracy z żoną i dziećmi. A ty niby pracowałeś! Kasia nie chciała się kłócić, zwłaszcza przed wyjazdem, ale nie mogła się powstrzymać.
Teraz jeszcze przypomnijmy sobie, kto gdzie był! Dziękuję za śniadanie! Leon wstał i poszedł do łazienki.
Kasia sprzątała, podczas gdy Leon oglądał telewizję. Potem spakowała mu na drogę kanapki i herbatę w termosie.
Kasia, gdzie jest torba? dobiegł głos Leona z przedpokoju.
Na komodzie. spokojnie odpowiedziała Kasia.
No to jadę. Nie gniewaj się, naprawdę nie ma tam nic do roboty.
W porządku, nie gniewam się. Pa.
Leon wyjechał, a Kasia została. Była sobota, mogła zadzwonić do którejś z przyjaciółek, wyjść wieczorem, usiąść w jakiejś miłej restauracji, porozmawiać.
Ale do kogo zadzwonić? Iga miała męża i dwójkę dzieci nie było mowy o wyjściu! Magda kupiła dom na wsi i teraz tam mieszkała też nie przyjechałaby do miasta. Ola wyjechała podbijać Warszawę od dawna nie dawała znaku życia! Wszystkie miały swoje problemy, zmartwienia, dzieci
Kasia miała prawie trzydzieści osiem lat i nie miała dzieci z Leonem. Przez błąd z młodości źle wykonaną aborcję. Wtedy dopiero zaczynali razem mieszkać, w wynajętym mieszkaniu. W pracy, jako świeżo upieczeni absolwenci, zarabiali niewiele.
Kasia została Kilka lat później Kasia i Leon świętowali rocznicę ślubu, a mała Krysia, teraz nastolatka, wzniósł toast na cześć macochy, mówiąc ze łzami w oczach: Dziękuję, mamo, iż pojawiłaś się w naszym życiu i znów zrobiłaś z nas całą rodzinę.
