“Niestety, Arino, musisz zadbać o siebie. Kiedyś byłaś szczuplejsza” — powiedział mąż mojej przyjaciółki, kiedy odmówiła jedzenia późnym wieczorem.
Arina była w szoku — wcześniej mąż nigdy nie sugerował jej czegoś takiego. Sama wiedziała, iż nie waży już 50 kilogramów, ale przecież się zestarzała. Czy to można uznać za wymówkę, czy powinna naprawdę zwrócić uwagę na swoje odżywianie i styl życia?
Problem tkwił gdzie indziej — przed ślubem Arina jadła tylko dietetyczne potrawy. Po ślubie wszystko się zmieniło.
Mąż odmawiał jedzenia zdrowych i dietetycznych potraw. Zawsze narzekał:
“Posłuchaj, nie jestem kozłem, ile można mi podawać kapustę? Chcę mięsa!”
“Kotlety na parze? Czy one w ogóle są jadalne?”
“A co to jest soczewica? Czy nie prościej ugotować zwykły groch? Albo ziemniaki?”
Naciskał, aby żona gotowała smażone, kaloryczne i sycące potrawy. Wracał późno z pracy, więc był bardzo głodny. W rezultacie jadł późnym wieczorem.
Na początku Arina gotowała osobno dla męża i dla siebie, jak dawniej. Jednak kiedy zaczęła zostawać dłużej w pracy ze względu na awans, wracała późno do domu i nie miała czasu w gotowanie dla wszystkich z osobna. Ledwo zdążała cokolwiek przygotować.
Mąż w ogóle nie chce jeść zdrowo, ale uważa, iż jego żona powinna wyglądać idealnie.
“Oczywiście, Arino, czas zająć się swoją figurą, kiedyś wyglądałaś szczupło” — powiedział mąż, kiedy odmówiła przygotowania kolacji przed snem.
“To samo dotyczy ciebie, kochanie, bo już nie mieścisz się w swoje spodnie.”
“Co ty wymyślasz? Mężczyznom statusowy brzuch tylko dodaje uroku, ale kobieca figura na tym cierpi.” — odpowiedział mąż bez najmniejszej delikatności.
“Jak można schudnąć z takimi późnymi kolacjami? I do tego tłustymi.” — zdenerwowała się Arina.
“Pomyśl, co można zrobić.” — nalegał mąż.
A wy co sądzicie? Czy mieliście podobne sytuacje? Co powinna zrobić Arina? Posłuchać męża i przejść na zdrową dietę, czy ignorować go, skoro sam nie chce tego robić? Przecież wiek i tak robi swoje. Czy powinni jeść osobno?
