Norwegia ma charakterystyczny smak. Na stołach króluje dorsz i baranina. Rozmowa z ekspertką o kuchni norweskiej

Poza samą historią i obyczajami pokazuje Pani specyfikę kulinarną regionu. Co Panią najbardziej zachwyciło w kuchni norweskiej?

Lubię próbować dań haute cuisine, która ma ogromny wpływ na kształtowanie się kultury kulinarnej, niemniej jednak mam szczególną słabość do potraw typu comfort food. Jestem miłośniczką prostoty. Lubię jedzenie, które chwyta za serce i sprawia, iż człowiekowi jest dobrze. Bardzo ważna jest dla mnie też jakość produktów. I to właśnie można odnaleźć w kuchni norweskiej. Potrawy o nieskomplikowanych recepturach zawdzięczające swój smak temu, iż zostały zrobione z dobrych składników. Filet z dorsza z młodymi ziemniakami, duszona baranina z kapustą czy maślane pachnące cynamonem bułeczki to cudowne jedzenie.

Poświęca też Pani miejsce wątkom mitologii nordyckiej. Jaki wpływ mają dawne wierzenia na jedzenia i kulinaria Norwegów?

Na kartach opowieści o bogach i bohaterach utrwalono także trochę informacji o ważnych dla ludów nordyckich produktach. Na pierwszy plan wysuwa się bezsprzecznie umiłowanie pokarmów mięsnych. Pieczona wieprzowina, dziki, wołowina, baranina, kozina. W menu są też ryby oraz walenie. Pojawia się nabiał. Wszystko to zapijane miodem pitnym oraz piwem. Z owoców najbardziej reprezentowane są jabłka i orzechy.

Czy było jakieś norweskie danie, które zaskoczyło Panią sposobem przygotowania lub składnikami?

Czasem czytając krótką listę składników zastanawiam się, czy coś nie będzie zbyt mało intensywne w smaku. A potem okazuje się, iż mając dobre produkty, ta prostota jak najbardziej się broni.

Wśród tradycji kulinarnych wymienia Pani przerwę na kawę. Czy zauważyła Pani jakieś różnice między szwedzką „fiką” a norweskim piciem kawy?

Szwedzka fika to obyczaj-instytucja. Coś, co jest wpisane w DNA Szwedów. W Norwegii kawa też jest bardzo ważna, ale jej picie nie jest aż tak bardzo zorganizowane. Ma raczej charakter indywidualny. Nie oznacza to, iż do kawy się niczego nie podaje. Tradycyjnie w krainie fiordów nie są to bułeczki, ale lefse. Rozdaj płaskiego, miękkiego pieczywa, które smaruje się masłem i posypuje cukrem (czasem też cynamonem). Zwinięty w rulon placek kroi się na mniejsze kawałki i częstuje nim gości. Kawa jest też ważnym elementem prowiantu na wędrówki.

Co chciałaby Pani przekazać swoim czytelnikom, którzy sięgną po Pani nową książkę?

„Tradycje kulinarne Norwegii” to książka, która jest zarówno przewodnikiem dla turysty kulinarnego, zbiorem przepisów dla poszukiwaczy nowych smaków, jak i opowieścią o ludziach oraz kulturze kulinarnej Norwegii. W każdej publikacji staram się pokazać, w jaki sposób kształtuje się kultura kulinarna kraju i jaką rolę w społeczeństwie odgrywa jedzenie. Bo przecież nie chodzi tylko o zaspokojenie głodu i kalorie. Przytaczam opowieści o bogach nordyckich, bajki, legendy, inspiracje ze świata sztuki. Chcę pokazać, jak można opowiedzieć historię kraju przez pryzmat upodobań żywieniowych.

Jakie są Pani plany na przyszłość? Kolejna książka o kuchni Skandynawii?

„Tradycje kulinarne Norwegii” to trzecia po Finlandii i Szwecji publikacja z serii nordyckiej. W tym momencie kończę pracę nad głównym tekstem kolejnej odsłony. W październiku następnego roku zaproszę czytelników w podróż po smakach i zapachach Danii, a za dwa lata wybierzemy się na urzekającą pięknem przyrody Islandię.

Zobacz także: Kołacz na święta. Przepis na rodzinny podwieczorek. To ciasto z jabłkami smakuje wyśmienicie

Zobacz także inne tematy ze Strony Kuchni:

Poznaj przepisy sławnych kucharzy