Nie zaczynamy od więc |Wystawa filmów z Katedry Filmu Eksperymentalnego UAP
wernisaż: 23 maja 2025 g. 16:00
finisaż: 26 maja 2025 g.17:00
Galeria u Jezuitów, Poznań, ul. Dominikańska 10
Występują: studentki i studenci kierunku Film Eksperymentalny UAP
Kierowniczka wystawy: Anna Konik
Komisarz: Piotr Bosacki
Prezentacja podsumowuje ostatni rok pracy w Katedrze Filmu Eksperymentalnego UAP.
Omawiamy dla przykładu trzy prace, które na wystawie zobaczymy:
- Hanna Klewiado – „Widmo chleba”, 2025
Jest to diaporama (pokaz slajdów) z tekstem czytanym przez lektorkę, do tego dyskretna oprawa dźwiękowa. Dzieło jest też zjawiskiem parateatralnym, poematem lirycznym z elementami dramatu o charakterze przede wszystkim onirycznym. Nieostre są tutaj kontury adekwatnie wszystkiego. Tekst z roku 2025 ociera się czasem o prastary styl mityczny i mistyczny; przypomina niekiedy piosenkę ludową z motywem ondyny, rusałki; można w nim też dostrzec wzięty jakby z Becketta rozpad podmiotu. Wszystko to jednak robi wrażenie wypowiedzi całkowicie naturalnej (bez żadnej stylizacji).
- Malwina Postaremczak – „Piaski”, 2025
Film animowany z precyzyjnym tekstem. Tekst ten jest czasem przez autorkę układany z liter – i wtedy mamy do czynienia z czymś na wzór poezji graficznej. Czasem tekst jest mówiony przez autorkę. Fragmenty te przypominają prywatny audio-dziennik człowieka nieokreślonej profesji. Wreszcie słyszymy też podsłuchany w tramwaju dialog/monolog matki i syna niezdolnego do mowy. W każdym z tych wypadków mamy do czynienia z poetyką wysokiej próby, przy czym jest to poetyka raczej „wykoncypowana” i nie jest przypadkiem, iż powstaje ona w pierwszych latach funkcjonowania Chatu GPT. Animacja operuje skromnymi środkami, ale z dużą rozwagą.
- Blanka Kęstowicz – „Istota prawa autorskiego”, 2025
Dzieło filmowe z gatunku tych, których nie można zaplanować. Tak zwane żywe srebro. Powstałe przypadkowo. Autorka nagrała telefonem film, na którym widać i słychać, jak omawia swoje notatki z wykładu o prawie autorskim. Adresatką filmu jest nieobecna na wykładzie koleżanka autorki. (Szkolna sytuacja pożyczania notatek). Jednak autorka omawia swoje zapiski w nietypowy sposób. Widz i słuchacz ma początkowo wrażenie, iż Blanka mówi nie na temat, iż balansuje na granicy dygresji albo wygłupu. Tymczasem są to wynikające z potrzeby chwili „środki teatralne”, dzięki którym dobrze zapamiętujemy ostatecznie rzeczowy przekaz. Film zadziałał. Nieobecna na wykładzie koleżanka zaliczyła „Prawo autorskie”.
Na wystawie zobaczymy wiele innych filmów i prac wielu innych autorów i autorek.
