Kolonie i obozy - czas letniej swobody w okresie PRL-u

Letnie wakacje realizowane są przeszło dwa miesiące. Atrakcyjne wyjazdy dzieci i młodzieży ograniczają się do kilku bądź kilkunastu dni i uzależnione są od zasobów finansowych rodziców. Z wakacyjnej laby trwającej minimum trzy tygodnie masowo korzystały dzieci w okresie PRL – u. Były to popularne kolonie i obozy harcerskie. Kolonijne wyjazdy (na szeroką skalę), organizowano już dwa lata po zakończeniu drugiej wojny światowej. Popularność korzystania z tej formy wypoczynku dzieci rosła z roku na rok. W 1965 r. wyjechało na kolonie ponad 1,1 mln dzieci, 10 lat później 7,6 mln. Dzieci z miast wyjeżdżały na kolonie najczęściej na wieś, a te z obszarów rolniczych spędzały lato w mieście. W ich przypadku wypoczynek organizowano w atrakcyjnych pod względem zabytków i innych atrakcji miastach. Oprócz kolonii popularne były też obozy harcerskie w tym wędrowne.

Organizatorami wyjazdów były zakłady pracy. W miarę upływu czasu duże przedsiębiorstwa miały swoje ośrodki kolonijne w różnych regionach kraju. Np. nieistniejące Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Wistil” stworzyły bazę letniego wypoczynku w dworku w miejscowości Wioska niedaleko Wolsztyna. W wielu przypadkach kolonie organizowano w budynkach szkolnych.