Frederic Bazille – historia francuskiego malarza impresjonisty

plndesign.pl 3 tygodni temu

Tragicznie zmarły Frederic Bazille był francuskim impresjonistą tworzącym w drugiej połowie XIX wieku. Malował kompozycje figuralne, martwe natury i portrety, nie stronił od pejzaży. Jego sztuka często klasyfikowana jest jako ogniwo pośrednie pomiędzy realizmem a nowoczesnym impresjonizmem.

Spis treści

Toggle

Pomiędzy medycyną i malarstwem
„Zjazd rodzinny” i kolejne obrazy
Śmierć na polu bitwy

Pomiędzy medycyną i malarstwem

Jean Frédéric Bazille przyszedł na świat 6 grudnia 1841 roku w Montpellier, w średniozamożnej rodzinie protestanckiej. Dorastał w Le Domaine de Méric, rodzinnej winnicy, ponieważ jego ojciec Gaston Bazille zajmował się uprawą i handlem winem. Malarstwem zainteresował się pod wpływem dzieł Eugène’a Delacroix. Rodzina zgodziła się na studia malarskie, pod warunkiem, iż Frederic rozpocznie równocześnie studia medyczne. Po przenosinach do Paryża przyszły artysta szkolił się pod okiem Szwajcara Charlesa Gleyre’a. W 1864 roku kontynuował naukę, myśląc o zdaniu końcowych egzaminów medycznych. Przykładając większą wagę do sztuki niż nauk medycznych, Bazille nie zaliczył wymaganych przedmiotów i mógł zająć się wyłącznie malarstwem. Obracał się już wtedy w środowisku paryskich artystów, przyjaźniąc się z Claude Monetem, Alfredem Sisleyem i Édouardem Manetem. gwałtownie stał się mecenasem ubogich artystów, których wspierał materialnie, kupując ich obrazy i fundując materiały malarskie. Jego największym paryskim mentorem i przyjacielem był Pierre-Auguste Renoir, za pomocą którego poznał i pokochał impresjonizm.

Wielki talent Frederica Bazille’a objawił się bardzo gwałtownie – już w wieku dwudziestu trzech lat artysta stworzył jeden ze swoich najbardziej znanych obrazów, zatytułowany „Różowa sukienka” (1864). Na płótnie przedstawiona jest Teresa des Hours, kuzynka malarza, siedząca tyłem do widza na kamiennym murku otaczającym rodzinną posiadłość Le Domaine de Méric i patrząca na skąpany w świetle słonecznym pejzaż miasteczka Castelnau-le-Lez. Obraz utrzymany jest w stylu Szkoły z Barbizon z ciemnymi drzewami i kontrasującymi z nimi, przyciągającymi uwagę widza, jasnymi budynkami. Podobną kompozycję i styl Bazille zastosował w obrazie „Widok na wioskę” z 1868. Tu również na pierwszym planie znajduje się kobieta, tym razem patrząca wprost na widza, w oddali natomiast widoczne są jasno oświetlone budynki.

„Zjazd rodzinny” i kolejne obrazy

W ciągu kilku kolejnych lat Frederic Bazille malował pejzaże rodzinnych okolic, portrety (w tym Renoira, Paula Verlaine’a czy Alphonse’a Tissie) oraz martwe natury („Kwiaty” 1868). Jego największym i najbardziej znanym obrazem był jednak „Zjazd rodzinny” namalowany w 1867 roku. Malarz powrócił na nim do rodzinnej winnicy, umieszczając w niej zbiorową scenę z jedenastoma postaciami. Na płótnie znaleźli się rodzice artysty, brat i wujek z małżonkami oraz kuzynki. Dzieło zostało przyjęte na Paryski Salon, gdzie spodobało się zarówno publiczności, jak i krytykom. Chwalono je za dokładne odwzorowanie wszystkich postaci, szczegółowe stroje i gesty, a także doskonałe uchwycenie światła i cienia.

„Toaleta” z roku 1870 była ostatnim ukończonym dziełem Frederica Bazille’a. Malarz zaczął pracę nad nim rok wcześniej z myślą o wystawieniu go na kolejnym Salonie. Wybrał popularną w tamtych czasach scenę z nagą kobietą przygotowywaną przez służące do kąpieli. Bogaty wystrój wnętrza o charakterze orientalnym wskazuje, iż akcja toczy się w jednym z tureckich haremów. Główna bohaterka, półnaga, przygotowywana jest do kąpieli przez dwie służące. Spoczywa na futrach, ściany zdobią dywany z orientalnymi motywami, jedna ze służek trzyma bogato zdobioną narzutkę. Bazille zgłosił obraz na Salon w 1870 roku, jednak ku jego rozczarowaniu, jury odrzuciło go.

Śmierć na polu bitwy

W sierpniu 1870 Frederic Bazille zgłosił się na ochotnika do wojska – właśnie wybuchła wojna francusko-pruska. Pochodząc z bogatej rodziny, mógł z łatwością uniknąć udziału w walce, wolał jednak bronić ojczyzny. W dniu 28 listopada 1870 roku brał udział w bitwie pod Beaune-la-Rolande. Jego dowódca zginął, a on sam poprowadził szarżę. Został dwukrotnie trafiony i zginął na polu bitwy. Po kilku dniach jego ojciec odnalazł ciało i pochował je na cmentarzu w Montpellier. Wspaniale zapowiadający się artysta miał jedynie 28 lat.