Najważniejsze, iż dziewczyna znalazła swoje powołanie i potrafiła o tym opowiadać z pasją – przemawia do mnie
Przeszłość – mówiła. Ja z kolei opowiadałem o „wykopkach” w Zubeńsku ekip goszczących u Krystyny Rados, o fikcyjnych
ekshumacjach z cmentarza na Przylądku
Nieboszczyków w Polańczyku,
ogólnie o poszukiwaniach z wykrywaczem.
Pokazywałem także swoje ostatnie zdjęcia z Huczwic,
atoli akurat druga wojna i skrytka amunicyjna UPA nie
była z bajki mojej rozmówczyni. W Niebylcu nasze drogi się rozeszły, pani jechała bowiem do Krakowa.
Po powrocie do domu z wielką przyjemnością zobaczyłem moją rozmówczynię w Zubeńsku, w artykule z internetu:
"Dniem otwartym na wykopaliskach w
Zubeńsku zakończyła się piąta edycja badań archeologicznych, prowadzonych przez
UJ w ramach projektu „Karpackie epizody Wielkiej Wojny”. Jego celem jest
weryfikacja istnienia mogił i cmentarzy z okresu Wielkiej Wojny w gminie
Komańcza. Tegoroczne prace rozpoczęły się 7 sierpnia br. i trwały przez 3
tygodnie.
Archeologia z ludzką twarzą
Wykopaliska
mają zarówno ludzki wymiar, jak i naukowy.
– Odkrywanie i ochrona mogił, cerkwisk,
cmentarzy czy innych obiektów to nie tylko kwestia historyczna, ale przede
wszystkim ludzka. Każda odnaleziona mogiła, każdy uratowany nagrobek czy
znaleziony przedmiot, taki jak guzik, klamra, czy osobista pamiątka, niesie ze
sobą ludzką historię – imię, nazwisko, życie przerwane wojną, a także emocje i
tęsknotę, które przetrwały w pamięci rodzin, często w odległych zakątkach
świata – mówi Grzegorz Gąska ze Stowarzyszenia „Opiekunowie Bieszczadzkiej
Historii”, które bierze udział w tym przedsięwzięciu.
– Archeologia wojenna, jest bardzo
młodym gatunkiem archeologii – podkreśla dr Marcina Czarnowicz z Instytutu
Archeologii UJ. – Wciąż się jej uczymy, gdyż ona powstaje na naszych oczach.
Od
Szczerbanówki do Zubeńska
Prace
wykopaliskowe rozpoczęto od cmentarza parafialnego w Szczerbanówce koło
Maniowa.
– Weryfikowaliśmy, czy powstała tu mogiła
wojenna dla 12-14 żołnierzy, którzy zginęli na początku kwietnia 1915 r.
w walkach wokoło Szczerbanówki – relacjonuje dr Czarnowicz. – To nam się
udało, natomiast okazało się, iż poległych ekshumowano, prawdopodobnie w
XX-leciu międzywojennym, na cmentarz w Cisnej. W miejscu pochówku wciąż
się znajdują kości poległych. Są też liczne, drobne przedmioty takie jak np.
fragmenty guzików mundurowych. Udało nam się znaleźć jeden nieśmiertelnik,
żołnierza węgierskiego pochodzącego z terenu Siedmiogrodu.
Badaczom
udało się ustalić, iż żołnierz urodził się w roku 1876, ale wciąż trwają
poszukiwania jego nazwiska i imienia. Gdy naukowcy będą mieli tę wiedzę,
skontaktują się z rodziną.
– Dla potomków, którzy odwiedzają te miejsca, prace
porządkowe i konserwacyjne mają ogromne znaczenie. To dzięki nim mogą stanąć
nad grobem swojego przodka, odnaleźć jego ślad i poczuć więź z przeszłością.
cmentarze i cerkwiska to nie tylko historyczne artefakty, ale miejsca pełne
emocji i wspomnień, które łączą dawne pokolenia z teraźniejszymi – uważa
Grzegorz Gąska.
Po zakończeniu prac w Szczerbanówce, archeolodzy przenieśli się
do Zubeńska.
–
Rozpoznaliśmy cmentarz w Zubeńsku po raz pierwszy w 2020 r., ale dzięki pracy
Grzegorza Gąski udało się pozyskać nowe plany cmentarza. Wynikało z nich,
że prawdopodobnie założono tu jeszcze jedną mogiłę – dodaje Marcin Czarnowicz.
Badacze stwierdzili, iż jest tam powyżej 300, a może nawet
do 400 pochówków, czyli dużo więcej niż sądzono.
Prace w Zubeńsku to początek odbudowy
cmentarza. Realizowane jest to dzięki współpracy z gminą Komańcza i
środkom finansowym pozyskanym z Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie.
– Prace
archeologiczne nie tylko przyczyniają się do wzbogacenia wiedzy o lokalnej
historii, ale także mają potencjał do zwiększenia atrakcyjności turystycznej
gminy Komańcza – uważa Paweł Rysz, z-ca wójta gminy Komańcza.
– Odnajdywanie takich miejsc to również wyraz głębokiego
szacunku i empatii. To przywracanie godności tym, którzy zostali zapomniani, i
umożliwienie rodzinom znalezienia odpowiedzi na pytania, które mogły pozostać
bez odpowiedzi przez całe pokolenia – dodaje Grzegorz Gąska. – Prace te
pomagają również potomkom dawnych mieszkańców odnaleźć swoje korzenie, poczuć
związek z miejscem, z którego pochodzą ich przodkowie, i zrozumieć, jak głęboko
wpleciona jest ich własna historia w historię regionu. To przypomnienie, że
każdy pomnik, każda mogiła to nie tylko część historii, ale przede wszystkim
część ludzkiego losu.