Nie, nie zmieniam swojego stylu na ten sprzed 150 lat, chociaż nie ukrywam, iż z zazdrością i podziwem przeglądam blogi, na których dziewczyny prezentują uszyte przez siebie suknie na wzor tych sprzed 100, 150, 200 lat….
Mimo wszystko moda z połowy XX wieku jest zdecydowanie bardziej na co dzień ;)
*dla nie znających książki i ani filmu - uwaga spoilery!*
W rankingach i listach strojów z literatury i filmu, aksamitna suknia Scarlett zawsze plasuje się bardzo wysoko. Jej wyjątkowość nie leży w jej urodzie czy cenie. Suknia jest pewnego rodzaju symbolem i odzwierciedleniem działań i charakteru głównej bohaterki. Otóż suknia uszyta jest… z aksamitnej zasłony, jedynego materiału bez dziur, który ostał się w spalonej posiadłości - Tarze. Scarlett, która kochała swój dom rodzinny najbardziej na świecie, postanawia, iż zrobi wszystko, aby przywrócić mu dawny blask. W tym celu szyje wytworną suknię, aby uwieść obrzydliwie bogatego Rhetta Butlera i zyskać pieniądze na odbudowę Tary. Oczywiście nie mogła ot tak poprosić o pomoc! Nie zniżyła by się do poziomu żebraczki. Musiała wyglądać pięknie, aby uwieść Rhetta. Jednak jej maskarada została odsłonięta poprzez… spracowane i opalone dłonie - niestety, rękawiczek już nie miała.
Co było dalej - przeczytajcie lub koniecznie zobaczcie film z Vivien Leigh i Clarkiem Gable.
A skąd taki wpis?
Parę lat temu trafiłam we wrocławskim sklepie na wyprzedaż tkanin. Mimo, iż sama do szycia mam dwie lewe ręce to nakupiłam sporo materiałów i zawiozłam krawcowej. Jednym z nich był gruby, połyskliwy, ciemnozielony materiał. Powstała z niego sukienka w moim ukochanym new lookowym kroju. Oczywiście w żaden sposób (oprócz koloru) nie przypomina tej z powieści, jednak krawcowa oddając mi gotową sukienkę stwierdziła, iż to adekwatnie taki materiał na zasłony… Skojarzenie było natychmiastowe.
Sukienka jest dość ciężka, szyta z pełnego koła, pięknie się układa. Na specjalne, głównie te jesienno-zimowe okazje. Ostatnio przetańczyłam w niej piękne styczniowe wesele :)
Lokalizacja - Cafe Kattowitz
Fot. Anna Kostorz
Lokalizacja - Cafe Kattowitz
Fot. Anna Kostorz