Ojciec na godzinę Marek pierwszy raz zauważył chłopca przy stoisku z pieczywem w małym sklepiku na obrzeżach Lublina. Stał przy witrynie, nie patrząc na chleby ani bułki, ale wpatrując się gdzieś w głąb półek, jakby oczekiwał, iż wyłoni się stamtąd ktoś ważny. Ktoś, kto dawno nie przychodził. Albo może nigdy nie istniał. Sam chłopiec – […]
!["Psynkowie w biurze na tak, ale dzieci z zakazem. Przez psiarzy u mnie w pracy świat stanął na głowie" [LIST]](https://cdn.kobieta.onet.pl/1/N3Bk9lBaHR0cHM6Ly9vY2RuLmV1L3B1bHNjbXMvTURBXy80YjUyMDgyN2NlZTRlYjBmNTBlMGYzMjFhZjMxNGYwZC5qcGeSlQMAzLrNFzfNDQ6TBc0JYM0GQN4AAqEwB6ExBA)
