Pomimo jej nieskazitelności, iskra między nami w końcu wygasła. Prowadziliśmy oddzielne życia, ze mną przyklejonym do telewizora i nią w kuchni, a w końcu komunikacja między nami stanęła w martwym punkcie.
Próby rozwiązania problemu naszego oddalenia od siebie spotkały się z jej zaprzeczeniem jakichkolwiek problemów. Wtedy, na imprezie firmowej, dziewczyna o imieniu Natalia zafascynowała mnie swoją lekkością i otwartością, kontrastującą z pustką w moim małżeństwie.
Nasza więź pogłębiła się i pomyliłem ją z miłością. Kiedy wyznałem wszystko Annie, po cichu spakowała moje rzeczy i wyrzuciła mnie z domu, gestem, który sygnalizował koniec. Zamieszkałem z Natalią, ale początkowy urok gwałtownie prysł.
Jej obojętność i zaniedbanie stały w wyraźnym kontraście z tym, jak sumiennie Anna dbała o nasz dom. Ciągłe żądania i krytyka Natalii, zwłaszcza dotyczące mojego wyglądu i nawyków, tylko zwiększyły moje wyrzuty sumienia. Zastanawiając się nad wszystkim, co się wydarzyło, zdałem sobie sprawę z mojego głębokiego błędu i niezastąpionej wartości bezwarunkowej miłości i akceptacji Anny.
Teraz, uwięziony w żalu, stanąłem w obliczu surowej prawdy: moje działania nieodwracalnie zniszczyły cenną i bezwarunkową miłość, którą kiedyś uważałem za coś oczywistego...
