Nigdy bym nie pomyślał, iż wizyta u syna skończy się takim upokorzeniem. Czas zmienia ludzi, ale aż tak bardzo? Moje serce nie chce w to uwierzyć. Gdy opowiedzieliśmy tę historię rodzinie i znajomym, zdania były podzielone: jedni nas wsparli, inni tylko wzruszyli ramionami, mówiąc: “Co w tym złego?”. Dlatego chcę to przedstawić innym — może faktycznie czegoś nie rozumiemy w kwestii gościnności i rodzinnych więzi?
Z żoną pierwszy raz pojechaliśmy do starszego syna, Bartosza. Mieszka z żoną i synkiem w przestronnym dwupokojowym mieszkaniu w centrum Krakowa. Chcieliśmy ich odwiedzić, przytulić wnuczka Kacpra, spędzić razem choć tydzień. Torby uginały się od prezentów: domowe pierogi, konfitury, upominki dla wszystkich. Powitanie było ciepłe, jak za dawnych lat. Taksówką dojechaliśmy do ich domu, synowa Kinga nakryła piękny stół. Dodaliśmy nasze przysmaki, rozlaliśmy napoje, śmialiśmy się, wspominając stare czasy. Wszystko było tak serdeczne, iż serce śpiewało. Ale gdy przyszła pora noclegu, syn nagle oznajmił:
— Mamo, tato, postanowiliśmy, żeby nikomu nie było ciasno, i wynająć wam pokój w hotelu. Wszystko opłacone, zaraz zamówię taksówkę, a rano wrócicie do nas!
Zaniemówiłem. Żona, zmieszana, próbowała protestować:
— Bartek, synku, jaki hotel? Przyjechaliśmy do was! W pokoju Kacpra jest sofa, świetnie się tam zmieścimy…
Lecz Kinga, nie dając synowi dojść do słowa, przerwała:
— Jaka sofa? Pokój już zarezerwowany na tydzień! To blisko, dziesięć minut samochodem, i jesteście na miejscu.
Bartek stał ze spuszczonym wzrokiem. Widać było, iż jest mu niezręcznie, ale żonie nie sprzeciwił się. Jego milczenie bolało bardziej niż słowa.
Co mogliśmy zrobić? Z ciężkim sercem wsiedliśmy do taksówki i pojechaliśmy do tego “urzędowego domu”. Noc minęła bez snu. Żona wierciła się, połykając łzy, a ja wzdychałem, jakby cały świat leżał mi na barkach. Rano humory były w dolinie, w gardle czułem gorycz.
Kinga przywitała nas z uśmiechem, jak gdyby nigdy nieNawet w najgorszym śnie nie spodziewaliśmy się, iż własny syn traktuje nas jak natrętnych gości, zamiast przyjąć pod rodzinny dach.
