Gdy do Wojciecha zadzwoniono z domu opieki, imię Jarosława Norberta nie od raz u wywołało w nim żadnej reakcji. Dźwięk tego nazwiska wydawał się odległy, zagłuszony przez lata, jak echo z zapomnianej ulicy, na której bawił się jako dziecko. Dopiero po chwili pamięć, niczym pękający lód, dała kruchą szczelinę: ojciec. Ten sam, który pewnego dnia […]
