„Symfonia o umieraniu” filmowa terapia rodzinna [w kinach od 21 marca]

Zdjęcie: Symfonia o umieraniu kadr z filmu

Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie. Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, iż o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.

Materiał reklamowy Aurora Films

Więcej aktualnych informacji znajdziesz na stronie głównej GazetaSenior.pl

„Symfonia o umieraniu” – fabuła

W centrum tej opowieści znajduje się rodzina, która już dawno zapomniała o łączących ją więzach. Dopiero widmo śmierci staje się czymś, co potrafi dać namiastkę bliskości i doprowadzić do ponownego spotkania kolejnych jej członków – schorowanych rodziców oraz dorosłych, prowadzących burzliwe życie dzieci.

Kiedy cierpiący na demencję Gerd trafia do domu opieki, jego żona Lissy zostaje sama. Siedemdziesięciolatka wydaje się zaciekawiona życiem na własną rękę, choć entuzjazm tłumi diagnoza, wedle której i jej nie zostało już wiele czasu. Odpowiedzialność za losy starzejących się rodziców spada na ich syna Toma, cenionego dyrygenta przed czterdziestką, którego życie, zarówno zawodowe, jak i osobiste, przypomina jeden wielki chaos. Podobnie zresztą jak jego siostry Ellen, mającej wyraźną słabość do alkoholu oraz żonatych mężczyzn.

Bohaterowie muszą jednak pamiętać, iż ucieczka przed odpowiedzialnością, podobnie jak wszystko inne w życiu, ma swoją cenę.

Podzielona na rozdziały „Symfonia o umieraniu” koncentruje się na trzech członkach rodziny głównego bohatera oraz na nim samym. Poprzez ich życie reżyser ukazuje kolejne etapy umierania w różnych kontekstach. Ale nie chodzi tutaj tylko o fizyczną śmierć, ale też o utratę nadziei, pasji i życiowych ambicji.

„Symfonia o umieraniu” – zwiastun [VIDEO]

W kinach od 21 marca 2025.

„Symfonia o umieraniu” recenzje

Krytycy mówią o filmie, iż to „trzygodzinny, ale bardzo przyjemny podmuch wiatru” (Hollywood Reporter), „najlepsza rodzinna sesja terapeutyczna” (The Film Verdict) oraz „że w tematy śmierci, samotności, braku miłości obok tragizmu wpisany jest także komizm” (Interia.pl).