Sławomir Dworak… Członek Zarządu Powiatu… Żonaty, dwie córki… Niebieskie oczy, bordowa marynarka, biała koszula, butonierka… I czesze się do góry, a te fryzury, tak zwane „pompadoury” po dekadach wracają do łask, bo podobno… odejmują lat.
W dzieciństwie mu się nie przelewało, mógł skończyć źle, a wyszedł na ludzi, z czego najbardziej raduje się mama… Jest dumna z syna … A stanął na nogi dzięki własnej pracy… Determinacji… I nauce… Wybrał studia trudne, techniczne, a na tych studiach…Jak on się uczył… I choćby jak się już na egzamin nauczył, to się dalej uczył, bo kolega się uczył… I tak mu już zostało… Potem poszło „gładko”, tu praca, tam praca, stanowisko, awans… Kontakty… I tak się jakoś złożyło, iż się wokół niego głośno zrobiło. Jedni mówili dobrze, drudzy – nie, ale tak to w tym świecie jest. A ma taką cechę, iż ludzi przyciąga do siebie… Tu się uśmiechnie, tam zagai, temu załatwi, tamtemu doradzi, zaagituje… I ludzie idą za nim… Pojawia się to tu, to tam… I organizuje… A ten „Zaolszyniak” ściąga tłumy, a największą frajdę mają dzieci… Gry, konkursy, nagrody… I o ile inni problem ze sponsorami mają, w jego przypadku… Ludzie dają…
Czasami, cudze zachowanie zbyt mocno przeżywa, żal się z niego wydobywa, zupełnie niepotrzebna mu ta nuta żałobliwa… Zdarza się, iż zaryzykuje… I od czasu do czasu lubi brawurę… I stale walczy o dobro rodziny i swoją pozycję, której nie pozwala sobie odebrać… Spryciarz z niego… Myśli z wyprzedzeniem, nie traci czujności i stale ma się w pełnej „gotowości”. Nie działa pochopnie, przemyśla…, strategię obmyśla… Każdy krok jest wyważony, niejednego wyprowadził w pole nieprzyuważony. Niepodobna go zatrzymać… Słynie z ostrożności, a w tej powiatowo-gminnej „układance” ma się stale na baczności… Bywa przekorny, nieprzewidywalny i „nieedytowalny”… I czasami trudno się z nim dogadać… I choćby jeżeli mu się dobrze wiedzie, to wie, iż karta może się odmienić i dlatego… Zbyt pewny siebie nie jest…
Alina Boś; foto: Monika Hapak – Bielecka
