Czym jest lubczyk? To nie tylko popularna przyprawa
Lubczyk lekarski lub ogrodowy (Levisticum officinale, nazwy ludowe: lubiśnik lekarski, łakotne ziele, mleczeń) jest byliną należącą do rodziny selerowatych. Pochodzi z Azji i Europy Południowej. Jest on rośliną wieloletnią, a jego liście kształtem przypominają liście selera, ale są większe, a ich łodygi dłuższe, mogą one osiągać choćby 1,5 metra wysokości. Kwitnie od czerwca do sierpnia, a jego liście najlepiej jest zbierać przed kwitnieniem.
Leczniczo stosuje się owoc, ziele i korzeń lubczyku, jednak najwięcej adekwatności prozdrowotnych wykazuje korzeń lubczyku. Zawiera on:
- olejek eteryczny (terpeinol, estry, kwas octowy, kwas walerianowy),
- skrobię,
- cukry,
- żywice,
- kumarynę,
- kwasy polifenolowe (m.in. kwas kawowy i chlorogenowy),
- fitosterole,
- związki ftalidowe,
- kumaryny,
- furanokumaryny.
Korzeń zbiera się jesienią w drugim i trzecim roku wegetacji. Następnie suszy w temperaturze pokojowej (nie wyższej niż 35 st. C). Lubczyk zawiera także witaminę C, witaminy z grupy B, potas i fosfor.
