Proszę, oddaj mi mojego syna. Zrobię dla ciebie wszystko, co zechcesz.

— Proszę, oddaj mi syna. Dam ci wszystko, czego chcesz — wyszeptała z ostatnich sił Jadwiga.

— Nie martw się o ojca. Ma tylko czterdzieści trzy lata. Myślisz, iż będzie wiecznie opłakiwał twoją matkę? Gdybyś wiedziała… Według statystyk więcej jest samotnych kobiet niż mężczyzn. Na pewno znajdzie się jakaś, która go przygarnie. Dlatego jedźmy do Warszawy, nie przeszkadzaj mu układać sobie życia. Czy chcesz, żeby do końca dni żył sam?

Mieszkali w małym miasteczku pod Warszawą. Gdy dziewczyny były w drugiej klasie liceum, matka Jadwigi zginęła pod kołami samochodu. Ona i ojciec ciężko przeżywali stratę. Na Jadwigę spadły domowe obowiązki, ale dawała sobie radę, nie zapomniała o nauce i zdała maturę z wysokimi wynikami.

Kinga od zawsze marzyła o ucieczce z prowincjonalnego miasteczka do stolicy i namawiała Jadwigę, by pojechała z nią.

— Ojciec wciąż nie może się pogodzić ze śmiercią mamy. A jeżeli i ja wyjadę? Nie, nie zostawię go samego — opierała się Jadwiga.

— No co ty, nie zginie. Ma dopiero czterdzieści trzy lata. Myślisz, iż będzie wiecznie płakał? Zaraz jakaś samotna kobieta go przygarnie. Więc jedźmy, nie utrudniaj mu życia. Czy chcesz, żeby umarł w samotności?

Bezwzględne słowa przyjaciółki o ojcu głęboko zraniły Jadwigę. Ale nie dało się zaprzeczyć, iż miała trochę racji. W końcu Jadwiga porozmawiała z ojcem.

— Jedź, córko. Nie martw się, dam radę. Warszawa nie jest daleko, to nie Syberia. jeżeli ci się nie spodoba, zawsze możesz wrócić. Co masz tu robić?

I Jadwiga wyjechała z Kingą do Warszawy. Uczyła się dobrze, mogła dostać się na studia. Ale Kinga miała średnie wyniki, dla niej uniwersytetu nie było. Jadwiga nie chciała porzucać przyjaciółki. Razem poszły do szkoły pedagogicznej. Na studia można było zapisać się później, zaocznie, gdy już będą pracować. Mieszkały razem w jednym pokoju w akademiku.

Na początku Jadwiga co weekend jeździła do ojca. Ale po Nowym Roku zauważyła, iż się zmienił — był weselszy, zadbPo latach, gdy Wania dorósł, zrozumiał, iż prawdziwą rodzinę tworzy nie krew, ale miłość, a Jadwiga zawsze będzie jego jedyną matką.