Najpiękniejszy sklep w Wenecji

Najbardziej reprezentacyjna sala na piętrze pałacu, służy jako oprawa do prezentacji najefektowniejszych damskich i męskich kreacji. Niestety, sukni ze zdjęcia nie było, a szkoda, bo być może bym się na nią zdecydowała ;) Pomieszczenia na piętrze sklepu, gdzie znajdziemy odzież wieczorową, bezpośrednio czerpią z weneckich tradycji. Na podłodze jest przede wszystkim lastryko, bardzo popularne w północnych Włoszech od czasów średniowiecza, a na ścianach jedwabne adamaszki, które tka się tutaj od XII wieku.

Dzięki swojemu położeniu na trudnym bagnistym terenie (gdzie niemożliwe było utrzymanie się z uprawy roli), a dodatkowo w środku Europy, pomiędzy Wschodem i Zachodem, Wenecja musiała stać się miastem czerpiącym największe zyski z handlu i kupiectwa. W czasach istnienia Republiki Weneckiej, nazywanej Serenissimą - Najjaśniejszą, miasto było znanym w całym ówczesnym świecie importerem i wytwórcą towarów luksusowych. Z państw Orientu sprowadzano przyprawy, barwniki, jedwabie, kość słoniową, wonności i mnóstwo innych dóbr; z zachodu broń, konie, bursztyn, futra, drewno, wełnę, miód, wosk i niewolników. Z kolei miejscowi rzemieślnicy trudnili się wytwarzaniem szkła (Murano) i szlachetnych tkanin: koronek, brokatów, adamaszków i aksamitu.

Najgorsze było pierwsze pięć minut podczas których ja udawałam, iż chcę coś kupić, a obsługa, iż wierzy, iż jestem w stanie wydać pięć tysi na spódnicę. Później ta kurtuazyjna bańka prysła i zrobiło się całkiem miło. Jeden z pracowników oprowadził mnie i Włóczykija po sklepie, opowiedział o jego historii; ja sobie popatrzyłam, pomacałam, pozachwycałam się (zarówno sklepem, jak i ubraniami) i wiedziałam, iż o ile mam napisać o czymś weneckim na blogu, to będzie to właśnie to piękne miejsce, które poprzez wspólny mianownik handlu - tak charakterystyczny dla tego miasta - łączy jego najlepsze kupieckie i architektoniczne tradycje ze współczesną sztuką luksusowej włoskiej mody.
......
Jeżeli temat was zainteresował, zapraszam do wpisu, w którym zachwycam się pewnym sklepem w Egipcie.

Tak właśnie wita nas butik Dolce & Gabbana po przekroczeniu progu. W tradycyjnym, barokowym, pełnym przepychu wnętrzu odnoszącym się do kupieckiej przeszłości, majaczy korytarz prowadzący do zupełnie nowej, futurystycznej rzeczywistości.

Ściana z pokrytą 24-karatowym złotem mozaiką wykonaną manualnie przez weneckich rzemieślników, odwołuje się w bezpośredni sposób do złotych mozaik w Bazylice św. Marka i każe zatrzymać, by z bliska podziwiać ten blask. Jedynie zamiast scen biblijnych, na tle złota prezentują się torebki, myślę iż wykonane z równie wielką pieczołowitością, jak figury apostołów w Bazylice.

Męska część sklepu zaprojektowana przez studio Carbondale wyróżnia się zielonym odcieniem, określanym przez twórców jako miętowy. Głównym materiałem w tym pokoju jest marmur Verde Menta. Warto też zwrócić uwagę na wieszaki na ubrania, które zostały wykonane z manualnie dmuchanego szkła (podobnie jak wszystkie, znajdujące się w sklepie klamki, haczyki, lustra i oczywiście żyrandole) w Murano przez trudniącą się tym fachem od lat rodzinę Seguso.

Hall wejściowy to pean na cześć weneckiej historii. Sala ta jest najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem w całym budynku i swoim wyglądem najmocniej odwołuje się do tradycyjnych, wystawnych weneckich wnętrz. Ściany i sufit wyłożone są misternie zdobionym drewnem i ozdobione płaskorzeźbami ze scenami rzemieślniczego i handlowego życia miasta pod koniec XIX wieku. Na podłogach królują wspaniałe wzory ułożone z naturalnego kamienia.

Jednym z dwóch pomieszczeń, które zrobiło na mnie największe wrażenie jest ta skromna klatka schodowa. Na tle pałacowego przepychu sklepu wydaje się, iż to tylko tunel z kamienia, ale wierzcie mi, iż jest zaprojektowany z niezwykłą pieczołowitością. Marmur, który tu zastosowano to Verde Antigua, który charakteryzuje się przepięknym żyłkowaniem, do tego bardzo zmyślnie ukryto podświetlaną poręcz wewnątrz ściany. I ten chłód gładko wypolerowanego kamienia pod palcami...

Pokój z biżuterią to kolejne pomieszczenie, które mnie zachwyciło. Ciemnoniebieskie szklane ściany z mozaiki i witryny pełne błyszczących naszyjników skryte w tajemniczym półmroku. Całość wnętrza wykonano z mozaiki przez istniejącą od 1888 roku firmę Orsoni oraz Friul, a złote gwiazdy od razu naprowadzają na bezpośrednią architektoniczną inspirację tego pomieszczenia - wieżę zegarową na placu św. Marka. Zobaczcie, jak wspaniale odbijają się w lustrzanym suficie!

Większość materiałów, użytych do renowacji Palazzo Torres, w którym mieści się sklep, to rzeczy wykonane przez lokalnych rzemieślników, których warsztaty mają długą tradycję. Tkaniny, którymi wyłożone są niektóre pomieszczenia w sklepie Dolce & Gabbana pochodzą z rodzinnych weneckich manufaktur Rubelli czy Bevilacqua. Tekstylna tradycja tej ostatniej sięga 1499 roku, choć sama firma została założona trochę później, w 1875 roku. Do dziś aksamity tkane są w niej na historycznych krosnach.

Damska część sklepu ma energetyczny, czerwony kolor. Do weneckich tradycji odwołano się tutaj poprzez ścienny marmur Rosso Levanto oraz mozaikę na podłodze.

Meble zostały zaprojektowane przez firmę zajmującą się aranżacją sklepu - Carbondale, a inspiracją stała się w tym przypadku poduszka do igieł.

Jak,w jednym z wywiadów, powiedział Eric Carlson był to pierwszy raz, kiedy projektowałem bezpośrednio dla projektantów. Większość marek luksusowych jest dziś prowadzona przez menedżerów biznesowych, ale Dolce & Gabbana jest jedną z tych rzadkich firm, które są zarządzane przez twórców. Podczas procesu projektowania nasze spotkania były pełne niezwykłego doświadczenia, obfitości pomysłów i kreatywnej wymiany myśli z właścicielami.