Białostocki Ośrodek Kultury zaprasza na wernisaż wystawy
Mateusz Lewczuk: Otula powietrze, oddycha woda
6 czerwca 2025, w godz. 18:00-20:00
Centrum im. Ludwika Zamenhofa, ul. Warszawska 19
wstęp wolny
kurator: Julian Kazberuk
wystawa czynna do 10 sierpnia 2025
Każda forma doświadczania wymaga od nas jednej umiejętności – uwagi. To ona stanowi
pierwotne narzędzie w poznawaniu świata, tworzy most zrozumienia pomiędzy otoczeniem a
odbiorcami. Malarstwo Mateusza Lewczuka cechuje właśnie ta uważność, którą dopełnia
emocjonalna eksploracja tego, czego człowiek, będący w nieustannym pędzie i pod natłokiem
informacji, często nie zauważa.
W zamyśle artysty poświęcanie uwagi jest konieczne nie tylko na etapie pracy między twórcą a
dziełem. Jest również potrzebne, by wytworzyć relację pomiędzy odbiorcą a obrazem.
W swoich pracach Mateusz Lewczuk pokazuje jaskrawości własnego, subiektywnego odbioru
natury poprzez wycinki krajobrazów, zbliżenia czy też sugestię pełnego pejzażu, dzięki czemu
buduje wrażenie tęsknoty do niezauważonego świata. Rzeczywistość, której elementy zostały
utrwalone na obrazach, uległa przekształceniu przez wrażliwość artysty, dlatego prace zamiast
w sposób bezpośredni przedstawiać, ukazują to, co zostało przez niego odnalezione w
wielowymiarowym doświadczeniu przyrody.
Prace Mateusza Lewczuka chcą nas wciągnąć w głąb żywych błękitów, bieli oraz zieleni
charakterystycznych dla flory, by ostatecznie zrównać człowieka z żywiołem. Odkrywane przez
artystę jakości wizualne obecne w dynamicznym natężeniu mają skłaniać do refleksji nad tym,
czy istnieje możliwość zanurzenia istoty ludzkiej w naturze na tyle, aby dostrzegła siebie jako
jeden z przepływów przyrody ożywionej.
W cyklu „Otula powietrze, oddycha woda” poukrywane zostały pytania o to, czy człowiek w
rozmytej biegiem współczesności potrafi zatrzymać wzrok i podążyć w stronę otoczenia,
odkrywać zarówno nowe wartości, jak i interpretacje natury, oraz – co równie istotne –
zastanowić się nad jej potrzebami. Czy potrafilibyśmy zdać sobie sprawę, iż natura nie jest
tylko dekoracją, czy tłem, iż jest w stanie wyciągnąć dłonie w naszym kierunku? Że może otulać,
współczuć i – co w perspektywie artysty najważniejsze – żyć nie gdzieś obok, ale razem z nami.
Julian Kazberuk, kurator
Mateusz Lewczuk
swoje podejście do malarstwa opiera na intuicji i uważności wobec emocjonalnych przeczuć.
Inspiruje go przede wszystkim kontakt z przyrodą i płynące z niego emocje. W swojej
twórczości porusza się na granicy abstrakcji i figuratywności, rozwijając autorską technikę
malarską. Pracuje z różnego rodzaju olejami, żywicami, rozpuszczalnikami i samodzielnie
tworzonymi mediami o zróżnicowanych adekwatnościach. Wychodzi z założenia, iż malując w
pełni spontanicznie, można osiągać jakości wizualne niemożliwe do uzyskania w wyniku
planowania.
Julian Kazberuk
podlaski poeta pochodzący spod Białegostoku, z wykształcenia prawnik, pracownik Książnicy
Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. Publikował w czasopismach literackich
m.in.: nieregularniku „Epea”, w miesięczniku „Akant”, na stronie „Wydawnictwa J”, „Papier
Ścierny”, magazynie „Suburbia”, kwartalniku „Tlen literacki”. Współzałożyciel
stowarzyszenia „Fundamenty”, promującego działalność artystyczną, współpracuje z grupą
teatralną „Sedno”. Za podstawowe medium ekspresji uznaje poezję oraz literaturę. Pasjonuje
go korespondencja sztuk zwłaszcza relacje wyobrażeniowe jakie mogą powstawać przy
połączeniu tworów literackich z sztukami wizualnymi.
źródło: Białostocki Ośrodek Kultury/Centrum im. Ludwika Zamenhofa
