Långbro gård leży na południe od centrum Sztokholmu. Pierwsze źródła o gospodarstwie Longabro w tym miejscu są z II połowy XV wieku. W II połowie XVI wieku właścicielem ziem był Gabriel Kristiernsson-Oxenstierna, wuj znanego kanclerza Axela Oxenstierna. Jednym z kolejnych właścicieli majątku był Arnold Grothusen, który był nauczycielem Zygmunta III Wazy i zarazem jego zwolennikiem. Musiał uciec z kraju, a jego majątek został odebrany przez księcia Karola, późniejszego Karola IX. Pod koniec XIX wieku majątek kupił Alfred Söderlund, nazwany królem Långbro. Podzielił swój majątek i następnie sprzedał. W 1918 roku resztę majątku kupił Ericsson, od którego z kolei w 1947 roku majątek odkupiło miasto Sztokholm. w tej chwili jest w rękach prywatnych. Pod koniec XVII wieku majątek uległ pożarowi, odbudowany w XVIII wieku pałacyk przetrwał do dzisiaj. Wszystkie zabudowania gospodarcze już nie istnieją. Prawdopodobnie majątek miał ogród barokowy. Do czasów obecnych przetrwały resztki parku angielskiego założonego pod koniec XVIII wieku. Od strony północnej znajduje się sad, w którym rosną stare odmiany gruszek i jabłek. Långbro gård znane jest z uprawy dzikiego tulipana uprawianego już XVII wieku. Långbro gård ma największy w Szwecji obszar uprawy tego tulipana. Jest tu również uprawiana stara odmiana krokusa wiosennego. Wiosną trawniki zamieniają się w dywany krokusów. Źródło: https://stockholmskallan.stockholm.se/post/27035