Rodzice, ci prawdziwie zaangażowani, wiedzą, iż opieka nad dziećmi to nie tylko obowiązek czy tradycja. To praca – wymagająca, wielowymiarowa, angażująca fizycznie i emocjonalnie. Trzeba być jednocześnie psychologiem, lekarzem, opiekunem, przyjacielem i jeszcze znaleźć czas na zarabianie pieniędzy. Tylko dzięki takim staraniom można wychować dzieci na kochające i troskliwe osoby, które w przyszłości będą darzyć swoich rodziców szacunkiem i miłością.
Obawy o cudze dzieci
Wielu mężczyzn boi się angażować w związki z kobietami, które mają dzieci z poprzednich relacji. Uważają, iż dziecko nigdy nie zaakceptuje ich jako ojczyma, nieważne jak dobrze by je traktowali. To duży błąd, co pokazuje moja własna historia.
Nowy początek
Rozwiodłem się w wieku 38 lat. Nie mieliśmy dzieci, a nasze małżeństwo zakończyło się z powodu różnic charakterów. Po rozwodzie postanowiłem zmienić pracę i rozpocząć nowy etap życia. Pracując w nowym miejscu, poznałem koleżankę – Karinę. Była młodsza ode mnie, a nasze rozmowy gwałtownie przekształciły się w przyjacielskie relacje.
Pewnego dnia postanowiłem zaprosić Karinę na randkę. Zgodziła się, ale z jednym zastrzeżeniem – na spotkanie zabierze swoją 8-letnią córkę, Olę. Bez zastanowienia zgodziłem się, choć później zacząłem się denerwować.
Pierwsze spotkanie z córką Kariny
Na spotkanie przyszedłem z kwiatami dla Kariny i małym upominkiem dla Oli. Spędziliśmy miły dzień w parku, odwiedziliśmy atrakcje dla dzieci. Byłem zaskoczony, jak dobrze czułem się w towarzystwie Olki – energicznej i bystrej dziewczynki.
Rok później wzięliśmy ślub. Karina i Ola stały się moją rodziną. Choć Karina była moją koleżanką z pracy, nigdy nie oczekiwałem, iż test będzie mi w czymkolwiek pomagał.
Relacje z Olą
Początki nie były łatwe. Ola traktowała mnie raczej jak znajomego mamy, a nie ojca. Nie wymagałem od niej więcej – zależało mi tylko na dobrych relacjach. Z czasem nasze kontakty się poprawiły. Ola nazywała mnie „wujkiem Sławkiem”, a ja starałem się być dla niej wsparciem. Odbierałem ją ze szkoły, woziłem na zajęcia dodatkowe, pomagaliśmy sobie nawzajem w codziennych sprawach.
Nieoczekiwane wsparcie
Pięć lat później zachorowałem. Potrzebowałem kosztownej operacji za granicą, na którą ledwo zebraliśmy środki z rodzinnych oszczędności i pożyczek. Nie chcieliśmy obciążać Oli tą sytuacją, ale prawda wyszła na jaw. Wtedy Ola zadziwiła nas wszystkich.
Poinformowała nas, iż od jakiegoś czasu zarabia, tworząc treści w mediach społecznościowych, i zebrała sporą kwotę na swoim koncie. Bez wahania zaoferowała te pieniądze na moją operację.
Lekcja od młodego pokolenia
Ola pokazała, iż młodsze pokolenie potrafi być pełne empatii i wsparcia. Byłem zdumiony jej gestem. Dzięki niej gwałtownie stanąłem na nogi. Dziś wiem, iż nie ma sensu oceniać młodych ludzi stereotypowo. To właśnie Ola pokazała mi, czym jest prawdziwa miłość i lojalność.
