Grzegorz Braun – polityk partii Konfederacja – w wywiadzie dla portalu „Korso.pl” powiedział, iż homoseksualiści żyją krócej. Użył przy tym słowa „zboczeńcy”, jednak z kontekstu wypowiedzi jednoznacznie wynika, iż chodzi o osoby homoseksualne. Zarówno stwierdzenie, iż homoseksualiści żyją krócej, jak i iż homoseksualizm jest zboczeniem (parafilią seksualną lub fetyszem) to naukowe, medyczne i biologiczne bzdury, niezgodne ze stanem faktycznym. Za wypowiedź tę Grzegorz Braun otrzymuje nominację do Biologicznej Bzdury Roku 2023.
Strona „To Tylko Teoria” i Biologiczna Bzdura Roku istnieją w dużej mierze dzięki wsparciu Patronów i Patronek. jeżeli chcesz wesprzeć moją działalność, możesz to zrobić na moim profilu Patronite.
Grzegorz Braun. Fot. Leszek Szymański/PAP, z późn. zm.Czas życia osób homoseksualnych
Nigdy nie udowodniono hipotezy, iż osoby homoseksualne żyją krócej niż osoby heteroseksualne, ani tym bardziej, by miało to wynikać z homoseksualności. Tymczasowo, podczas epidemii HIV/AIDS pod koniec XX wieku, faktycznie odnotowano krótszą średnią długość życia gejów, niemniej był to czynnik demograficzny i historyczny, a nie stricte odnoszący się do orientacji homoseksualnej seksualnej. Istnieją badania (ze Szwecji) sugerujące, iż biseksualne kobiety i biseksualni mężczyźni żyją krócej od osób homoseksualnych i heteroseksualnych, natomiast różnic między homo- i heteroseksualistami nie zauważono.
Co ciekawe, badania przeprowadzone w Danii wykazały, iż legalizacja małżeństw jednopłciowych potencjalnie przyczyniła się do wydłużenia średniej długości życia gejów i lesbijek. Mechanizmy tej obserwacji mogą wynikać zarówno ze związku przyczynowo-skutkowego, jak i koincydencji, czyli zbiegu okoliczności. Po pierwsze, wejście w związek małżeński statystycznie wiąże się ze stabilizacją życiową, co przekłada się na zdrowsze codzienne nawyki, posiadanie fundamentalnego oparcia emocjonalnego w partnerze, jak i na brak kolejnych partnerów seksualnych, a tym samym eliminację głównego ryzyka wielu chorób. Po drugie, czas przeprowadzenia duńskiego badania zbiegł się z okresem upowszechnienia terapii na AIDS.
Homoseksualizm to nie parafilia seksualna
„Zboczenie” to potoczne określenie na parafilię seksualną bądź fetysz, dawniej zwane w medycynie i psychologii „dewiacjami seksualnymi”. Parafilie seksualne polegają na odczuwaniu podniecenia seksualnego głównie lub wyłącznie wobec specyficznych przedmiotów, sytuacji czy ucharakteryzowanych osób. Są nieprzystosowawcze, związane z zaburzeniem popędu seksualnego, często również popędu przywiązania. Zwykle przynoszą też szkodę osobom, które je mają, lub ich najbliższemu otoczeniu, i rzadko są izolowane – towarzyszą im zaburzenia psychiczne, np. zaburzenia osobowości.
Bądź na biężaco!
Zapisz się na newsletter, aby otrzymywać informacje o nowych treściach na stronie totylkoteoria.pl
Osoby z parafiliami seksualnymi podniecają się więc nie drugim człowiekiem i kontaktem z nim, tylko elementami jego ciała czy ubioru, a oprócz tego mogą odczuwać popęd do np. zwierząt, drzew, przebierania się w specyficzne stroje, zadawania drugiej osobie bólu, obnażania się itp. Do parafilii seksualnych należą m. in. zoofilia, transwestytyzm (nie mylić z transseksualizmem, który nie jest parafilią), dendrofilia, ekshibicjonizm, pedofilia i efebofilia (pociąg do osób na granicy dojrzałości, o niemal dziecięcej urodzie, ale już z cechami dojrzewania płciowego), ocieractwo, podofilia (fetyszyzm stóp), masochizm seksualny, sadyzm seksualny. Parafilie seksualne mogą występować u osób hetero-, bi- i homoseksualnych.
„Homoseksualizm jest orientacją seksualną, która definiuje, do której płci czuje się pociąg seksualny i emocjonalny – przeciwnej, tej samej, lub do obu. Jako taki współcześnie nie jest uznawany za zaburzenie psychiczne, choć w przeszłości było inaczej” – komentuje Milena Karlińska-Nehrebecka, która jest psychologiem klinicznym, psychoterapeutką, wykładowcą psychoterapii, dyrektorem Polskiego Instytutu Psychoterapii Integratywnej i prezeską Polskiej Federacji Psychoterapii. „Z kolei parafilie, niegdyś nazywane „zboczeniami” lub „dewiacjami”, stanowią zaburzenia psychiczno-seksualne, czyli zakłócenia poznania, emocjonalności lub zachowania. Prowadzą do cierpienia, upośledzenia funkcjonowania lub zagrożenia utratą wolności. Utrudniają lub uniemożliwiają odczuwanie autentycznej więzi romantycznej i seksualnej z drugim człowiekiem. Wynikają z zaburzeń kształtowania osobowości, wzorców poznawczych, seksualności i emocjonalności” – dodaje.
Grzegorz Braun został nominowany do Biologicznej Bzdury Roku 2023.„Badania sugerują, iż osoby homoseksualne częściej niż heteroseksualne przejawiają niektóre zaburzenia psychiczne, i ich poziom się zasadniczo nie zmienia, pomimo wzrostu akceptacji społecznej dla orientacji homoseksualnej” – kontynuuje Karlińska-Nehrebecka. Nie wiadomo, dlaczego tak jest. Potencjalna przyczyna to tzw. stres mniejszościowy. Polega on tu głównie na tym, iż w okresie dojrzewania wchodzimy w relacje romantyczne, wyzbywając się na zawsze wczesnych, dziecięcych wzorców myślenia, emocjonalności i zachowania. Tym przemianom psychicznym towarzyszy również znacząca przebudowa neurobiologiczna – zmiany połączeń neuronalnych czy mielinizacja neuronów. Osobom homoseksualnym o wiele trudniej jest normalnie randkować, zwłaszcza w młodym wieku, przez co rzadziej przechodzą ten proces w pełni, co może skutkować utrwaleniem się cech zaburzeń osobowości czy mieszaniem się wyłaniającego się popędu seksualnego z dziecięcymi fantazjami.
Ekspertka dodaje na koniec, iż „parafilie ogólnie częściej występują u mężczyzn niż u kobiet. Przy czym mogą wystąpić zarówno u mężczyzn homoseksualnych jak i heteroseksualnych. I tak przykładowo pedofil może być zarówno heteroseksualny jak i homoseksualny. Zatem błędem jest utożsamianie parafilii, które są zaburzeniami, z orientacją seksualną, która zaburzeniem nie jest”.
Głosowanie na Biologiczną Bzdurę Roku rozpocznie się już wkrótce, po prezentacji wszystkich nominacji. Konkurs ma na celu promowanie wiedzy z zakresu szeroko pojętych nauk przyrodniczych,
Plebiscyt Biologiczna Bzdura Roku organizowany jest także dzięki wsparciu Patronów i Patronek. Szczególne podziękowania dla najhojniejszych osób, a są to: Marcin, Grzegorz, Marcin, Małgorzata, Armen, Łukasz, Kacper, Mariusz, Miłosz, Agnieszka, Magdalena, Tomasz, Paweł, Katarzyna, Jacek, Andrzej, Marek, Adam, Radosław, Daniel, Wojciech, Michał.
Literatura
Robert S. Hogg i wsp.. „Gay life expectancy revisited”. International journal of epidemiology, 2001.
Henrik Brønnum-Hansen i wsp. „Mortality among men and women in same-sex marriage: a national cohort study of 8333 Danes”. American Journal of Public Health. 2009.
Martin Lindström i wsp. „Sexual orientation and all-cause mortality: A population-based prospective cohort study in southern Sweden”. Public Health in Practice, 2020.
Jacob Simonsen i wsp. „Marriage, cohabitation and mortality in Denmark: national cohort study of 6.5 million persons followed for up to three decades (1982–2011)”. International Journal of Epidemiology, 2013.
Zbigniew Lew-Starowicz i wsp. „Seksuologia”. PZWL, 2020.
