Erotoman i seksoholik to nie ta sama osoba, choć zdaniem wielu to niemalże tożsame pojęcia. Zdaniem erotomana, inna osoba darzy go uczuciem. To obsesja, która wymaga leczenia. Jak rozpoznać erotomana?
Kim jest erotoman?
Większości erotoman kojarzy się z człowiekiem uzależnionym od seksu, co nie jest prawdą. Określenia erotoman i seksoholik nie powinno używać się jako synonimów. Słowo „erotoman” pochodzi od francuskiego określenia „syndrom de Clerambaulta”. Nazwa wywodzi się od nazwiska francuskiego psychiatry, który erotomanię po raz pierwszy opisał w pracy w 1921 roku. Erotomania to urojenie zakochania. Erotoman zakochuje się bardzo gwałtownie i sądzi, iż to właśnie druga osoba zrobiła ten pierwszy krok i jest w nim szaleńczo zakochana. choćby jeżeli obiekt westchnień erotomana posiada partnera/partnerkę, to jest on przekonany, iż osoba ta jest nieszczęśliwa ze swoją drugą połówką. Niewielki i nic nie znaczący gest np. przyjacielski uśmiech, erotoman może odczytać jako miłosny sygnał. Nadaje mu zupełnie nowe znaczenie. Osoba chora chce być w nieustannym kontakcie z człowiekiem, którego obdarzyła uczuciem – często pojawia się nękanie i prześladowanie.
Erotoman – jak go rozpoznać?
Erotoman jest zwykle człowiekiem introwertycznym, zamkniętym w sobie, wycofanym i samotnym. Żyje w przekonaniu, iż osoba w której się zakocha, bez jego miłości będzie nieszczęśliwa. Jak rozpoznać erotomana?
- Erotoman za wszelką cenę stara się nawiązać kontakt z obiektem swoich westchnień. Zdarzają się przypadki śledzenia, osaczania i nękania. Często jednak obiekt westchnień nigdy nie dowiaduje się, iż erotoman darzy go tak silnym uczuciem.
- Erotoman próbuje skontaktować się z ofiarą dzięki mediów społecznościowych, telefonu, maila. Gdy pozna adres zamieszkania, może złożyć niezapowiedzianą i całkowicie przypadkową wizytę.
- Partner/partnerka urojonego kochanka często postrzegane są przez erotomana jako wróg i przeciwnik, który staje na drodze ich szczęścia. Zdarza się, iż osoba chora dopuszcza się czynów karalnych.
Przyczyny erotomanii
Erotomania może występować samodzielnie jako zaburzenie urojeniowe. Często jednak jest objawem chorób o podłożu psychicznym np. choroby afektywnej dwubiegunowej lub schizofrenii. Do rozwoju choroby mogą przyczynić się zaburzenia osobowości np. borderline, osobowość narcystyczna czy osobowość wieloraka. Erotomania może być wynikiem traum z dzieciństwa lub przyjmowania niektórych leków np. psychotropowych.
Jak wygląda leczenie?
Leczenie erotomanii nie jest wcale proste. zwykle erotoman nie zdaje sobie sprawy z choroby i nie chce rozpocząć terapii. Niepokojące objawy najczęściej zauważają bliscy, którzy powinni zasugerować i nakłonić chorego do konsultacji. Leczenie erotomanii jest niezbędne, gdy pogłębiająca się choroba zagraża zdrowiu lub życiu innych. Niekiedy erotoman zachowuje się bardzo agresywnie i dopuszcza się czynów karalnych. Leczenie opiera się przede wszystkim na leczeniu psychiatrycznym. Psychiatra może zalecić przyjmowanie leków, które pomogą choremu zapanować nad swoim zachowaniem. Często niezbędna jest psychoterapia, która pomoże erotomanowi zrozumieć, iż naprawdę walczy z chorobą. Uświadomi mu niewłaściwe zachowania i sytuacje. Najlepsze efekty można osiągnąć wówczas, gdy leczenie rozpocznie się na wczesnym etapie choroby. Niestety istnieje duże ryzyko nawrotu.
