Demian / Hermann Hesse

Demian – Hermann Hesse, pierwsze wydanie 1919 rok.

„ten, kto chce dorosnąć, nie może czuć strachu przed spojrzeniem na własne cienie”

“Nie mogę sie­bie nazwać wie­dzą­cym. Byłem poszu­ku­ją­cym i jestem nim dotąd, nie szu­kam już jed­nak w gwiaz­dach i księ­gach, zaczy­nam bowiem sły­szeć nauki, któ­rymi szem­rze we mnie wła­sna krew. Histo­ria moja nie jest przy­jemna, nie jest ckliwa i pełna har­mo­nii, jak histo­rie wymy­ślane, ma posmak non­sensu, pomie­sza­nia sza­leństw i marzeń, jak życie wszyst­kich ludzi, któ­rzy nie chcą sie­bie już dłu­żej okła­my­wać. Życie każ­dego czło­wieka jest drogą ku samemu sobie, próbą zna­le­zie­nia drogi, zazna­cze­nia ścieżki.

Wszę­dzie – twier­dził – panuje zbio­ro­wość i two­rzą się stada, ni­gdzie jed­nak nie ma swo­body w miło­ści. I wszel­kie rodzaje tej wspól­noty, od kor­po­ra­cji stu­denc­kich i związ­ków śpie­wa­czych, aż po struk­tury państw, są two­rami powsta­łymi z przy­musu, wspól­notą zro­dzoną z lęku, ze stra­chu, z trud­nych sytu­acji, we wnę­trzu swoim prze­sta­rzałą już, prze­gniłą i bli­ską upadku.”

“Wszy­scy bogo­wie i sza­tani, jacy kie­dy­kol­wiek ist­nieli, czy to u Gre­ków, czy u Chiń­czy­ków, czy u dzi­kich Zulu­sów, miesz­ka­jąc w nas, ist­nieją jako moż­li­wo­ści, jako pra­gnie­nia, jako drogi wyj­ścia. I gdyby cała ludz­kość wymarła poza jed­nym jedy­nym, nie­zbyt choćby uta­len­to­wa­nym dziec­kiem, które ni­gdy niczego się nie uczyło, dziecko to odna­la­złoby bieg wszel­kich rze­czy, byłoby w sta­nie two­rzyć i pro­du­ko­wać bogów i demo­nów, raje, nakazy i zakazy, stare i nowe testa­menty – wszystko.

– No dobrze – prze­rwa­łem – ale na czym polega wtedy jesz­cze war­tość jed­nostki? Czemu dążymy wciąż dalej, skoro już wszystko nosimy gotowe w sobie?”

Wspólnota

„– Wspól­nota – mówił Demian – to piękna rzecz. ale wszystko, co wokół nas roz­kwita, wcale wspól­notą nie jest. Powsta­nie ona na nowo z wza­jem­nej wie­dzy jed­no­stek o sobie i zdoła wtedy na chwilę prze­kształ­cić świat. Wszystko bowiem, co teraz ist­nieje jako wspól­nota, jest tylko two­rze­niem stada. Ludzie garną się ku sobie, ponie­waż wza­jem­nie sie­bie się oba­wiają – osobno pano­wie, osobno robot­nicy i osobno uczeni! A dla­czego się oba­wiają? Czło­wiek lęka się jedy­nie wtedy, gdy sam ze sobą nie żyje w zgo­dzie. Oni się boją, ponie­waż ni­gdy nie opo­wie­dzieli się za sobą, do sie­bie nie przy­znali. Wspól­nota, zło­żona z samych takich ludzi, któ­rzy boją się tego, co w nich im nie­znane! Czują wszy­scy, iż gra­nice ich życia już są nie­wła­ściwe, iż żyją według daw­nych przy­ka­zań, ale ani ich reli­gie, ani ich moral­ność nie odpo­wia­dają już temu, czego nam potrzeba. Europa przez sto, a choćby wię­cej lat, wyłącz­nie tylko stu­dio­wała i budo­wała fabryki! I oni teraz wie­dzą dokład­nie, ile gra­mów pro­chu potrzeba na to, żeby zabić czło­wieka, ale nie wie­dzą, jak modlić się należy do Boga, nie wie­dzą nawet, jak można przez godzinę wesoło się bawić. Przyj­rzyj się choćby takiej stu­denc­kiej knaj­pie! Albo choćby wypo­czyn­ko­wej jakiejś miej­sco­wo­ści, gdzie przy­jeż­dżają bogaci ludzie! Bez­na­dziejne! Sinc­la­irze kochany, nic weso­łego z tego wynik­nąć nie może. Ci ludzie, któ­rzy tak bojaź­li­wie sku­piają się w stada, pełni są stra­chu i pełni zło­ści, żaden z nich nie ufa dru­giemu. Przy­wią­zani są do ide­ałów, które dawno już nimi być prze­stały, ale kamie­nują każ­dego, kto ukaże nowy ideał. „

“

“Nie powi­nien pan porów­ny­wać sie­bie z innymi, i jeżeli natura stwo­rzyła pana w postaci nie­to­pe­rza, nie powi­nien pan chcieć się prze­kształ­cić w stru­sia! ”

Gunnar Decker

Gunnar Decker – „kiedy Hesse pisze o swojej długiej pielgrzymce do samego siebie. Wędrować od jednego błędu do drugiego – a mimo to nie przestawać iść, nie zarzucić pisania. Stań się, kim jesteś – ów motyw z Demiana wcale nie zniknął, wręcz przeciwnie: cierpienie pozostało większe, ponieważ Demian też nie był rozwiązaniem, był jedynie częściowym bilansem na drodze, której cel jesienią roku 1919 wydaje się Hessemu mniej jasny niż kiedykolwiek.”

Świat dzieciństwa

Proces stawania się sobą bywa niezwykle trudny, nieliczni mają odwagę być jedyną i niepowtarzalną wersją siebie.

„Dla zakotwiczonego w dzieciństwie Sinclaira rozstanie z bezpiecznym, przewidywalnym i ułożonym światem dzieciństwa początkowo przychodzi z trudem, z czasem to się zmienia. Z rodzi­cami moimi i ich świa­tem, tym „jasnym” świa­tem mego pięk­nego dzie­ciń­stwa, nie roz­sta­łem się w gwał­tow­nej walce; powoli i nie­mal nie­po­strze­że­nie odda­la­łem się od nich i sta­wa­łem im się obcy.

W krainie snów, czarodziejskiej i wieloznacznej, spowitej wieloznacznością młody Sinclair stara się odnaleźć drogowskazy, które ułatwią mu wybór drogi, poszukuje w nich sensu swej egzystencji i zrozumienia dla swoich wewnętrznych rozterek.

Sinclair na swojej drodze spotykał niezwykłych i dość nietypowych nauczycieli, z których czerpał nieraz nieświadomym bycia uczniem, czasem był znu­żo­nym roz­grze­by­wa­niem resz­tek daw­nych świa­tów. Każdy musi znaleźć swoją drogę – Do domu nie wraca się ni­gdy – powie­działa życz­li­wie. – Ale tam, gdzie zbie­gają się przy­ja­zne drogi, cały świat przez chwilę wydaje się domem.”

“

„Abra­xas nie ma żad­nych zastrze­żeń wzglę­dem jakich­kol­wiek pań­skich myśli ani pań­skich snów. Niech pan o tym zawsze pamięta. ale opu­ści on pana z chwilą, gdy sta­nie się pan nie­na­ganny i nor­malny. Wów­czas porzuci pana i poszuka sobie nowego garnka, w któ­rym mógłby goto­wać swe idee.”

Avoid Using Harmful Chemicals

„Demian Dzieje młodości Emila Sinclaira”, Hermann Hesse, Media Rodzina.

Provide Cleaning Toys

You don’t want to use harmful chemicals for cleaning your kids’ learning space. They might get exposed to it or simply inhaling it will affect their health. There’s also a chance they get their hands on it while you’re cleaning and ingest it.

You can use natural cleaning substances like vinegar and baking soda. If you’re cleaning with detergent or cleaning products with chemicals in them, keep them out of reach from children.

You also have to keep an eye on your kids or have someone else watch over them while you clean.

Create a Fun Cleaning Activity

One way you can get your kids involved in cleaning the learning space is to make it fun. You can play “house” with your kids and tell them to clean up after themselves. You can also make them pick up and organize specific objects in a box as a competition.

Let your creative mind run wild. It’s also a great way to spend time with your kids.

Conclusion

A clean learning space will help facilitate your kids’ learning abilities. Following these methods will certainly help make your kid’s learning space better and cleaner.