Lokalizacja cmentarza nigdy nie jest sprawą dowolną. Jej położenie reguluje prawo, które uwzględnia zarówno aspekty sanitarne, jak i środowiskowe. Teren nie może bowiem wywierać szkodliwego wpływu na otoczenie. Mówi o tym rozporządzenie ministra gospodarki komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 roku w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze.
REKLAMA
Zobacz wideo
Dom obok cmentarza. Jaka jest dopuszczalna odległość?
Zgodnie z przepisami na cmentarze należy przeznaczać tereny na krańcach miast lub osiedli, w izolacji od zabudowań, na gruntach przeznaczonych pod zieleń publiczną lub odpowiednich do jej urządzenia, w pobliżu miejscowej sieci komunikacyjnej. W miarę możliwości cmentarz powinien znajdować się na wzniesieniu, nie podlegać zalewom oraz posiadać ukształtowanie umożliwiające łatwy spływ wód deszczowych.
Oprócz tego trzeba też wziąć pod uwagę rodzaj, strukturę, zawilgocenie, zawartość węglanu wapnia oraz poziom kwasowości gruntu. Najważniejsza informacja jest jednak taka, iż nie można stworzyć cmentarza zbyt blisko zabudowań mieszkalnych. Odległość powinna wynosić co najmniej 150 m. Może być zmniejszona do 50 m pod warunkiem, iż w pobliżu jest sieć wodociągowa i wszystkie budynki korzystające z wody są do niej podłączone.
Dom obok cmentarzaFot. Krzysztof Zatycki / Agencja Wyborcza.pl /
Odległość budynku od cmentarza. Kto decyduje o lokalizacji?
Zasada 150 m dotyczy także zakładów produkujących artykuły żywności, zakładów żywienia zbiorowego albo zakładów przechowujących artykuły żywności oraz studzien, źródeł i strumieni, służących do czerpania wody do picia i potrzeb gospodarczych. Z kolei odległość od granicy cmentarza ujęć wody o charakterze zbiorników wodnych, służących jako źródło zaopatrzenia sieci wodociągowej w wodę do picia i potrzeb gospodarczych, nie może być mniejsza niż 500 m. Warto dodać, iż zakładanie oraz rozszerzanie cmentarzy komunalnych należy do zadań własnych gminy. Jest możliwe na podstawie postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydanej po uprzednim podjęciu stosownej uchwały przez radę gminy.
W przypadku cmentarzy wyznaniowych decyzje należą do władz kościelnych. Zanim taki plan zostanie zatwierdzony, konieczna jest opinia Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Wszystko po to, by miejsce pochówku było bezpieczne zarówno dla ludzi, jak i przyrody. Potencjalne zaniedbania na etapie planowania oraz budowy mogą bowiem skutkować problemami w późniejszym funkcjonowaniu cmentarza. Czasem może też być wymagana zgoda geologów albo inspektoratu ochrony środowiska. Mowa o sytuacjach, gdy teren ma specyficzne uwarunkowania, np. wysoki poziom wód gruntowych.
