Cienie wątpliwości: jak teściowa odkryła prawdę o zięciu

**Cienie wątpliwości: jak teściowa poznała prawdę o zięciu**

Helena Kowalska, dręczona niepokojem i złymi przeczuciami, postanowiła odwiedzić swojego zięcia. Jej córka Kinga wyjechała w delegację, zostawiając męża, Marcina, samego z trojgiem dzieci. *„Ciekawe, jak sobie radzi mój zięć?”* – rozważała Helena, marszcząc brwi. *„A nuż wszystko rzucił i poszedł się zabawić?”* Kobieta spakowała torby z domowym jedzeniem, słodyczami i zabawkami, po czym wyruszyła w drogę, dręczona myślą, iż może zastać nie wiadomo co. A jeżeli Marcin zostawił dzieci na swoją matkę, a sam bawi się z kolegami? Na dzwonek do drzwi nikt nie odpowiedział. W mieszkaniu panowała przerażająca cisza… W końcu drzwi otworzył senny i rozczochrany Marcin! Najwyraźniej nie spodziewał się teściowej. Helena przekroczyła próg przedpokoju i zamarła z zaskoczenia.

**Cztery miesiące wcześniej**

**Czas czytania: 5 minut**
**Autor: Agnieszka Nowak**

Marcin nigdy się nie spieszył, by związać się węzłem małżeńskim. Miał przed oczami przykład starszego brata, Pawła.

Paweł ożenił się wcześnie, jeszcze w młodości, ze swoją szkolną miłością, Olą. Urodził im się syn Jakub, a Ola była prawdziwą pięknością. Ale niedługo ich miłość wygasła, a Paweł stał się posępny jak burzowa chmura.

– Co z tobą? – dziwił się wówczas osiemnastoletni Marcin. – Masz taką piękną żonę, syna, a ty wciąż niezadowolony!

– Nie próbuj zrozumieć – warknął Paweł. – Nigdy się nie żenij, jeżeli nie chcesz zniszczyć sobie życia! Ola była wspaniała, dopóki nie została moją żoną i matką. Wcześniej była moją ukochaną i potrzebowała tylko mnie. A teraz potrzebuje tylko dziecka, a ode mnie – wszystkiego, tylko nie mnie samego. Rozumiesz?

Paweł machnął ręką, patrząc na młodszego brata ze zniecierpliwieniem.

– Jesteś jeszcze młody, nic nie rozumiesz. Ale jeżeli nie chcesz przekonać się na własnej skórze, o co chodzi, nigdy się nie żenij!

Marcin patrzył na brata ze zdziwieniem. Ola przez cały czas była atrakcyjna choćby po porodzie, a narodziny syna powinny były przecież cieszyć. Ale Paweł był o wszystko rozgoryczony i niedługo się rozwiódł. Później narzekał, iż alimenty go wykańczają, a życie się nie udało.

U Pawła zaczęły pojawiać się nowe kobiety, ale z żadną nie związał się na długo.

– Wszystkie chcą mnie wciągnąć w małżeństwo – mruczał, ucząc Marcina. – Ale ja teraz jestem mądrzejszy, nie złapią mnie! Dziewczyn jest pełno: jedna odejdzie, druga się znajdzie, młodsza i ładniejsza. Po co się wiązać? Ucz się ode mnie, póki żyję, Marcinie! Nie daj się wciągnąć w ich sidła. jeżeli nie chce zwykłego związku, znajdź inną, bardziej uległą.

Matka, patrząc na młodszego syna, martwiła się:

– Paweł jest dorosły, mieszka osobno, sam nabroił w młodości, ale ty nie bierz z niego przykładu! Decyduj sam, ale może poznasz jakąś porządną dziewczynę? Jesteś zbyt skromny – żartowała, przyglądając się Marcinowi.

Marcin ufał bratu. Rodzice wydawali mu się staroświeccy, a Paweł z pewnością lepiej znał się na takich sprawach.

Marcin mieszkał z rodzicami i pracował z ojcem w warsztacie samochodowym na obrzeżach miasta.

Samochody kochał od dziecka i czuł je, jak nikt inny. Włączy silnik, posłucha, jak pracuje, czasem przejedzie się, by zrozumieć, gdzie tkwi problem. Jego diagnozy zawsze były trafne, a klienci go doceniali. choćby ojca prosili: „Jan Kowalski, zapisz nas do Marcina, on zrobi to szybciej i lepiej!”

Ojciec był dumny z syna – od małego zabierał go do warsztatu, uczył wszystkiego. Już w wieku jedenastu lat wsiadał za kierownicę starego auta na wsi, ucząc się jeździć na manualnej skrzyni. Nogi chłopca ledwie sięgały pedałów, ale się starał: „Tato, jestem taki jak ty, ja też potrafię!”

W garażu ojca Marcin nauczył się wszystkiego – zarówno naprawiać samochody, jak i bronić siebie. choćby zrobił sobie tatuaż na ramieniu, by wydawać się bardziej „męski”, ale z czasem zrozumiał, iż prawdziwa siła nie w tym leży.

Matka pracowała w pobliskim sklepie, a Marcin przywykł, iż przynosiła pierogi dla całego warsztatu. Po obiedzie – znów do pracy.

– Słuchaj, pamiętasz, iż obiecałem cię poznać z fajną dziewczyną? Dzisiaj przyjedzie Kinga srebrnym autem, coś w nim stuka. Zajrzysz? – mrugnął Paweł, klepiąc brata po ramieniu. – Jeszcze mi podziękujesz, bo ty się u nas zbyt długo ociągasz z małżeństwem!

– Daj spokój – odparł Marcin. Nie lubił rozmów o życiu osobistym.

Ale tego wieczora pod warsztat podjechało zgrabne srebrne auto, z którego wysiadła miła dziewczyna.

– Dzień dobry, pan Marcin? Bardzo pana polecano – powiedziała i pewnie opisała problem z samochodem.

Marcin zdziwił się – nie każda dziewczyna znała się tak na autach. Poza tym zupełnie nie przypominała koleżanek Pawła.

– Nazywam się Kinga – przedstawiła się. – Pewnie Paweł pana uprzedził?

Umówili się, iż zostawi auto na kilka dni. Marcin zauważył, iż obok niej w samochodzie siedział starszy mężczyzna.

– To mój tata – wyjaśniła z lekkim zawstydzeniem Kinga. – Ledwie go przekonałam, iż sama poprowadzę. Powiedział, iż jeżeli chcę jeździć, muszę sama zatankować, umyć i oddać do naprawy. Więc mnie sprawdza.

Marcinowi spodobała się jej szczerość i pasja do aut. Naprawił samochód szybciej, niż obiecał, a gdy Kinga przyjechała po odbiór, zaproponował spotkanie. Zgodziła się.

– No i jak, Kinga to fajna dziewczyna? – podpuszczał Paweł przy następnym spotkaniu. – Tylko się nie zakochuj, takich nie warto!

– Daj już spokój – burknął Marcin.

Kinga podobała mu się coraz bardziej, a słowa brata irytowały. Wcale nie była taka, jak mówił Paweł.

Po paru tygodniach wyszło na jaw, iż koleżanka Pawła wyjechała z kimś innym na działkę, a Kingę polecił znajomy jej ojca jako świetnego mechanika.

Zaczęli spotykać się częHelena uśmiechnęła się, patrząc, jak Marcin z troską krząta się w kuchni, a dzieci szczęśliwe tulą się do niej – w końcu zrozumiała, iż prawdziwe szczęście jej córki nie polega na spełnianiu cudzych oczekiwań, ale na budowaniu rodziny z kimś, kto kocha ją bezwarunkowo.