W teorii to rodzice mają pomóc nam wyrosnąć na odpowiedzialnych, samoświadomych i zrównoważonych ludzi. Ale bywa tak, iż wychował nas ktoś, kto sam nigdy nie osiągnął dojrzałości potrzebnej do bycia wzorem i bezpieczną przystanią dla swojego dziecka. Z takich rodzin wywodzą się dorośli straumatyzowani, osamotnieni, zakompleksieni, z głęboko zakorzenionym przekonaniem o byciu kimś gorszym. Taki rys psychologiczny często jest efektem słów, które codziennie słyszeliśmy od swoich niedojrzałych emocjonalnie rodziców.
