Od rana na wkur.. zeniu, bo czemu by nie, nie wiadomo dlaczego, może pełnia, może pustka, może zły sen, nagły spadek hormonów, więc rozmowa z młodszą koleżanką na zoomie i nagle czuje zalew wku… rzenia, jak to śpiewał artysta czerwoną krwią zalewa oczy, nie reaguję, oczywiście, kontroluje głos, czekam 20 sekund, nie wiem co się ze mną dzieje, ale nie pozwalam sobie na wylanie tej miski na głowę młodszej koleżanki.
Potem zajęcia z Amerykanami, gdzie nagle zdaje sobie sprawę, iż wdałam się w dyskusje z jednym 20 latkiem, który uważa, iż młodzi Amerykanie mają gorzej niż dzieci w Indiach, bo w Indiach czy innym Jemenie jedzenie jest tanie i łatwiej wyżywić rodzinę, wznoszę milczące modły do nieistniejącego Boga, ratuj mą duszę bo nie zdzierżę (borze, jeżeli jest jakaś nacja, do której jestem uprzedzona, to Amerykanie).
Ale jestem uratowana!
Panna Anna Hanna Wanna, zapomniałam zupełnie!
Leżę, tajam, dochodzę do siebie, by jutro wyjść na ludzi.
