Znieść białą rasę – Noel Ignatiew
Wrzesień-październik 2002
Ten fragment z książki When Race Becomes Real: Black and White Writers Confront Their Personal Histories, pod redakcją Bernestine Singley, ukazał się w 2002 r. jako część relacji Harvard Magazine z ostatnich książek napisanych przez osoby zrzeszone w Harvardzie. Fragment dotyczy roli autora Noela Ignatiewa w uruchomieniu czasopisma „mającego na celu kronikę i analizę tworzenia, przekształcania i odchodzenia od białości”.
„Dobrą wiadomością jest to, iż jest teraz mnóstwo pisarzy i coraz więcej kursów i warsztatów mających na celu uświadomienie białym ludziom prawdziwych korzyści i wielkich kosztów ich własności w białości” — pisze były profesor Harvard Law School Derrick Bell w swoim epilogu do When Race Becomes Real: Black and White Writers Confront Their Personal Histories, pod redakcją Bernestine Singley, LL.M. ’76 (Lawrence Hill Books, $26.95). Wielu z tych, którzy zajmują się tym herkulesowym zadaniem, jest białych, zauważa Bell, wśród nich Noel Ignatiev, Ed.M. ’85, Ph.D. ’94, C.A.S. ’95, autor How the Irish Became White i członek W.E.B. Du Bois Institute, który pisze:
W interesie przetrwania Afroamerykanie zawsze studiowali białość. Istnieje długa tradycja wśród nich, iż biała rasa jest szczególnym rodzajem formacji społecznej, która zależy od gotowości jej członków do dostosowania się do instytucji i wzorców zachowań, które ją odtwarzają. Na początku XX wieku…w środowisku akademickim stało się powszechne mówienie o rasie, wraz z klasą i płcią, jako o konstrukcie społecznym…
Oprócz pojęcia rasy jako konstruktu społecznego, [stary przyjaciel, John Garvey i ja] dzieliliśmy inną, którą zawdzięczaliśmy marksistowi z Indii Zachodnich C.L.R. Jamesowi: iż przeciętni Amerykanie są przyciągani przez warunki swojego życia w dwóch przeciwnych kierunkach, jeden, który odzwierciedla i odtwarza obecne społeczeństwo konkurencji i wyzysku, a drugi, który wskazuje na nowe społeczeństwo oparte na swobodnie stowarzyszonej aktywności. Wierzyliśmy, iż ten wewnętrzny antagonizm rozgrywa się jako wojna domowa w umyśle białych, między pragnieniem białych, aby odgrodzić się od czarnych Amerykanów, a ich pragnieniem przekroczenia granic, które ich rozdzielały.
John i ja postanowiliśmy, iż nadszedł czas, aby założyć czasopismo dokumentujące tę wojnę domową. Rezultatem był Race Traitor, którego pierwszy numer ukazał się jesienią 1992 roku ze sloganem „Zdrada białości to lojalność wobec ludzkości [Treason to whiteness is loyalty to humanity]” na okładce. Celem było opisanie i przeanalizowanie powstawania, przekształcania i niszczenia białości. Moja książka o Irlandczykach była historią o tym, jak ludzie, dla których białość nie miała znaczenia, nauczyli się jej zasad i dostosowali swoje zachowanie, aby je wykorzystać; czasopismo Race Traitor było próbą odwrócenia akcji filmu, zbadania, w jaki sposób ludzie wychowani jako biali mogą stać się niebiali…
Cel zniesienia białej rasy jest na pierwszy rzut oka tak pożądany, iż niektórym trudno uwierzyć, iż może on wywołać jakikolwiek sprzeciw poza zagorzałymi zwolennikami białej supremacji. Oczywiście spodziewaliśmy się zdziwienia ze strony ludzi, którzy przez cały czas myślą o rasie jako o biologii. Często otrzymujemy listy oskarżające nas o bycie „rasistami”, tak jak Ku Klux Klan, a choćby zostaliśmy nazwani „grupą nienawiści”. …
Naszą standardową odpowiedzią jest analogia z antyrojalizmem: sprzeciw wobec monarchii nie oznacza zabicia króla; oznacza pozbycie się koron, tronów, tytułów królewskich itd….
Każda grupa w białej Ameryce w pewnym momencie promowała swoje szczególne i wąsko zdefiniowane interesy kosztem czarnych jako rasy. Dotyczy to związkowców, grup etnicznych, studentów, nauczycieli, podatników i białych kobiet. Czasopismo Race Traitor nie zrezygnuje ze skupienia się na białości, bez względu na to, jak zaciekłe są apele i jak cnotliwie uciskani są ci, którzy je wygłaszają. Redaktorzy mieli to na myśli, odpowiadając czytelnikowi: „Nie popełnijcie błędu: zamierzamy przez cały czas naparzać martwych białych mężczyzn, tych żywych, a także kobiety, dopóki konstrukt społeczny znany jako „biała rasa” nie zostanie zniszczony – nie „zdekonstruowany”, ale zniszczony”.
Źródło: Abolish the White Race
Zobacz na: Przemówienie rabina Emanuela Rabinovicha [1952]
Intersekcjonalność to amerykański maoizm
Koncepcja Czystej Karty [Czysta Tablica/Tabula Rasa] – Steven Pinker
