Haftu manualnego krzyżykowego nauczyła ją matka, a technikę ręczno-maszynową zgłębiła dzięki koleżankom. Już jako 17-latka tworzyła bielonki, stroje ludowe, obrusy i chustki. W 1960 roku wyszła za mąż i zamieszkała w Kocierzewie Południowym. Mimo codziennych obowiązków związanych z prowadzeniem gospodarstwa i wychowaniem dwojga dzieci, nigdy nie porzuciła swojej pasji.
Przez lata doskonaliła swoje umiejętności, współpracując z takimi instytucjami jak Sztuka Łowicka, Cepelia oraz indywidualni klienci. Jej dzieła – chusty, krawaty, obrusy, torebki, szale i stroje ludowe – odzwierciedlały kunszt i dbałość o tradycję.
Leokadia Łacheta chętnie dzieliła się swoją wiedzą i umiejętnościami. Prowadziła warsztaty, uczyła w szkołach oraz przekazywała swoje doświadczenia córce i wszystkim zainteresowanym. Była członkinią Stowarzyszenia Twórców Ludowych oraz aktywnie uczestniczyła w warsztatach, pokazach, kiermaszach i
