ZAPOMNIANY CZŁOWIEK NA ZAPOMNIANEJ KŁADCE

Fotografia którą widzicie powyżej, została nam wysłana przez czytelnika już jakiś czas temu. Po spojrzeniu na nią ponownie dziś, można stwierdzić, iż niesie ze sobą potężny ładunek symboliczny – o przemijaniu, degradacji i przywykaniu społeczeństwa do tych atrybutów czasu.

Niestosownym jest porównywanie żywotu człowieka z miejską budowlą inżynierską w sposób dosłowny. Jednakże, zarówno człowiek jak i kładka w centrum miasta, mogą wylecieć poza margines świadomości społeczeństwa. Ludzi bezdomnych widuje się codziennie, jednak nie zwraca na nich uwagi – ich bajka, znajduje się zbyt daleko od naszej. Jedną z ostatnich rzeczy przychodzących na myśl, jest podzielenie ich losu.

Podobnie stało się z kładką, niegdyś chętnie wykorzystywaną, mającą sensowne przeznaczenie, później dyskutowaną, a teraz gnijąca i rozpadającą się, wypartą poza margines myśli.

Siedzi na niej człowiek, który kiedyś pewnie czuł jakiś sens egzystencji, jednak oto go utracił wchodząc w tryb przedwczesnego umierania.

Człowiek i kładka, dogorywają w zapomnieniu.