Zamieniła wnuki na starego psa, później w milczeniu pochowała swoje poczucie winy.

— Ewa, zabierz swojego urwisa! On doprowadza mojego biednego Bruna do szału! — warknęła z irytacją Krystyna, wskazując na wystraszonego psa, który wtulił się w fotel. — Mówiłam wyraźnie: natychmiast zajmij się swoim dzieciakiem! Ewa, blada jak ściana, odciągnęła małego Kacpra na bok i szepnęła: „Przepraszam, skarbie”. Z sypialni wyszedł Krzysztof, przecierając zmęczone czoło: — […]