Zamek w miejscowości Bezławki powstał w XIV w. i był siedzibą komornika krzyżackiego. Pod koniec XVI w. został przebudowany i adaptowany na kościół ewangelicki. Wokół tego kościoła zachowały się resztki zamkowych murów obronnych z fragmentami narożnych baszt i dwie bramy wjazdowe. Poznajcie historię tego wyjątkowego obiektu.
Adaptowanie istniejących już obiektów do nowych funkcji jest w tej chwili jednym z ważniejszych architektonicznych trendów na świecie. Sprzyja ono nie tylko zachowaniu dziedzictwa, ale przede wszystkim środowisku. Także w Polsce można znaleźć przykłady udanego „drugiego życia”, jakie zyskały zabytkowe budowle.
Bezławki to malutka wieś położona ok. 12 km na południowy zachód od Kętrzyna. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2021 r. liczba ludności we wsi Bezławki to 112 osób. To tutaj nad miejscowością, na wzgórzu góruje kościół, który pierwotnie pełnił funkcję zamku krzyżackiego.
Krzyżacki zamek w Bezławkach powstał na przełomie XIV i XV wieku. Zbudowano go z cegły na wysokim wzniesieniu, w pobliżu rzeki Dajny. Posiadał niewielką powierzchniowo zabudowę i bardzo duży dziedziniec (o wymiarach 42,3 × 51,8 m). Mógł zapewnić bezpieczne schronienie wojsku zakonnemu w drodze na wschód oraz pomieścić okoliczną ludność w razie zagrożenia. W czasach średniowiecza zamek pełnił funkcję siedziby komornictwa, podległego prokuratorowi w Kętrzynie związanego administracyjnie z komturstwem w Baldzie. Stanowił też istotny punkt strategiczny dla kampanii krzyżackich przeciwko Litwinom.
Poważne prace budowlane przy obiekcie miały miejsce w latach 1726–1730, gdy zbudowano wieżę zachodnią, w dolnych partiach murowaną, wyżej w konstrukcji ryglowej. Kolejne prace remontowe podjęto w roku 1884, gdy wykonano drewnianą kolebkę we wnętrzu, a elewacje otynkowano.
Gdy zamek stracił znaczenie militarne w 1513 r., został zaadoptowany na kościół. Od 1525 r. kościół ten służył wspólnocie ewangelicko-augsburskiej do końca lat 70. XX wieku, aż do zupełnego zaniku wiernych tego wyznania. Zniszczony kościół, wskutek opuszczenia, przekazany został katolikom i w tej chwili jest kościołem filialnym parafii katolickiej w Wilkowie. Na dawnym dziedzińcu i poza murami obronnymi znajdują się groby z XIX i pocz. XX w.
Podczas prac archeologicznych prowadzonych tutaj przez dr. Arkadiusza Koperkiewicza z Instytutu Archeologii i Etnologii Uniwersytetu Gdańskiego wydobyto wiele cennych przedmiotów opowiadających historię życia dawnych mieszkańców wsi.
Moją pasją są podróże i fotografowanie miejsc mniej znanych, zapomnianych, niedostępnych i opuszczonych. Staram się wyszukiwać miejsca, według mnie warte uwagi, mające swój klimat i urok. Myślę, iż stworzyła się wokół tego co robię jakaś mała, fajna społeczność. Nigdy nie myślałem, iż to zrobię, ale doszedłem do wniosku, iż stworzę swój Patronite. Wspierając mnie na nim, sprawisz, iż będę mógł rozwinąć mojego bloga, wyjeżdżać częściej i dalej i z tego tworzyć fajne relacje. W ten sposób także Wam podpowiadać jakieś interesujące miejsce na wyprawy. Kto wie, może to kiedyś przerodzi się w moją jedyną pracę… Bardzo dziękuję Magdalenie, Władysławowi, Alexowi i Magdzie, którzy wsparli moje działania i zostali moimi pierwszymi patronami.
