Wydaje ci się, iż znasz kogoś na wylot. Dzielisz z nim euforii i smutki, wspólnie planujecie przyszłość i wierzysz, iż bez względu na wszystko zawsze będzie stał u twojego boku. Ale wtedy los wystawia cię na próbę. I nagle uświadamiasz sobie, iż osoba, którą uważałeś za swoją bratnią duszę, w rzeczywistości jest kimś zupełnie innym.

Miłość, rodzina i mieszkanie, które nie należało do nas

Kiedy poznałem Natalię, byłem przekonany, iż to kobieta mojego życia. Była czuła, troskliwa, pełna energii. Przy niej czułem się szczęśliwy i spełniony. Nasza miłość rozwijała się błyskawicznie – po roku byliśmy już małżeństwem.

Po ślubie musieliśmy podjąć istotną decyzję: gdzie zamieszkamy? Wynajem w Krakowie był drogi, a kupno własnego mieszkania wydawało się odległym marzeniem. Staraliśmy się znaleźć najlepsze rozwiązanie, aż moja mama złożyła nam propozycję, która wydawała się darem od losu.

Miała mieszkanie na Kazimierzu, które odziedziczyła po swoich rodzicach. Powiedziała, iż możemy tam zamieszkać, nie płacąc czynszu, co pozwoli nam zaoszczędzić na przyszłość.

To była idealna okazja. Natalia i ja byliśmy zachwyceni. Mama choćby oddała nam swoje oszczędności, byśmy mogli odnowić mieszkanie i urządzić je według własnych upodobań. Nie oczekiwała niczego w zamian – chciała tylko naszego szczęścia.

Przez pewien czas wszystko układało się znakomicie.

Aż do dnia, w którym nasz świat runął w gruzy.

Zdrada ojca i dramat mojej matki

Moi rodzice byli małżeństwem przez prawie czterdzieści lat. Od dziecka patrzyłem na ojca jak na wzór odpowiedzialnego i lojalnego mężczyzny. Byłem pewien, iż jest człowiekiem, który nigdy nie opuści swojej rodziny.

A potem nadszedł ten dzień.

Ojciec usiadł naprzeciw mamy i bez cienia emocji oznajmił jej, iż odchodzi.

Tak po prostu.

Znalazł sobie inną. Młodszą, piękniejszą, pełną życia.

Nigdy nie zapomnę wyrazu twarzy mojej mamy. Jej dłonie zaczęły drżeć, usta próbowały coś powiedzieć, ale głos uwiązł jej w gardle. Mężczyzna, którego kochała przez całe życie, właśnie wyrzucił ich wspólne lata do kosza.

Nie potrafiła tego udźwignąć.

Kilka tygodni później doznała udaru.

Do dziś mam przed oczami tamten dzień – telefon dzwoniący nagle w środku nocy, nerwowy głos lekarza, sygnał karetki odbijający się echem od budynków. Potem szpital, białe ściany i mama leżąca na łóżku – bezwładna, przerażona, z oczami błagającymi o pomoc.

Wiedziałem, iż nie mam wyboru.

Musiałem zabrać ją do siebie.

„Nie będę mieszkać z twoją matką!”

Tamtego wieczoru wróciłem do domu przekonany, iż Natalia mnie zrozumie. To przecież była moja matka. Kobieta, która oddała nam wszystko – dach nad głową, swoje oszczędności, całą swoją miłość. Jak moglibyśmy teraz się od niej odwrócić?

Ale reakcja Natalii mnie zaskoczyła.

– Nie będę mieszkać z twoją matką! – powiedziała ostro, krzyżując ręce na piersi.

Spojrzałem na nią z niedowierzaniem.

– Natalia… ona nie ma dokąd pójść. Jest chora. Potrzebuje nas.

– To znajdź jej dom opieki! Ja się nie podpisywałam pod życie ze starszą, schorowaną kobietą.

Te słowa były jak cios w żołądek.

Patrzyłem na nią, szukając choć odrobiny empatii, jakiegoś cienia wahania. Ale w jej oczach nie było nic.

– Natalia, to nie jest jakaś obca osoba. To moja matka. Kobieta, bez której nie mielibyśmy tego mieszkania. Naprawdę chcesz ją zostawić samą?

Nawet nie mrugnęła.

– Wyszłam za ciebie, a nie za nią. jeżeli ją tutaj sprowadzisz, ja się wyprowadzam.

To nie była prośba. To było ultimatum.

Decyzja, która zmieniła wszystko

Przez trzy kolejne noce nie mogłem zmrużyć oka. Rozważałem każdą opcję. Szukałem kompromisu.

Ale prawda była prosta.

Natalia już podjęła swoją decyzję. A jeżeli mogła tak łatwo odwrócić się od mojej matki, to co by zrobiła, gdybym to ja kiedyś znalazł się w potrzebie?

Podjąłem więc decyzję.

Dzień przed wypisem mamy ze szpitala spakowałem rzeczy Natalii i postawiłem je przy drzwiach.

Kiedy wróciła do domu i je zobaczyła, zaśmiała się kpiąco.

– Serio? Wybierasz swoją matkę zamiast własnej żony?

Patrzyłem jej prosto w oczy, mówiąc spokojnie:

– Wybieram osobę, która nigdy mnie nie zostawiła.

Widziałem w jej twarzy zdziwienie. Może naprawdę myślała, iż się ugnę. Że będę ją błagał, by została.

Ale nie zrobiłem tego.

Tej nocy Natalia opuściła nasze mieszkanie, trzaskając drzwiami.

A ja następnego ranka poszedłem po mamę i zabrałem ją do domu.

„Kto zdradza raz, zdradzi ponownie”

Pierwsze miesiące były trudne. Wizyty lekarskie, rehabilitacja, długie bezsenne noce pełne strachu o przyszłość.

Ale wiesz co?

Nigdy, ani przez chwilę, nie żałowałem swojej decyzji.

Bo zrozumiałem jedną rzecz: kto jest w stanie odwrócić się od ciebie raz, zrobi to ponownie.

Mój ojciec porzucił moją matkę.

Moja żona chciała, żebym porzucił swoją.

Dziś mieszkam z mamą. Powoli odzyskuje siły, każdego dnia widzę w niej więcej życia.

I wiem, iż podjąłem adekwatną decyzję.

Bo rodzina to nie tylko ta osoba, z którą dzielisz łóżko.

Rodzina to ta, która nigdy cię nie zostawia – bez względu na to, jak ciężko jest.

A ty co o tym myślisz? Czy postąpiłem słusznie? A może powinienem był walczyć o swoje małżeństwo, choćby za cenę zostawienia matki samej?