Pomocna, ale niezauważana. Kiedy babcia zaczęła chorować, miała już ponad 80 lat. Starość przyszła nagle – zabrała jej siły, potem pamięć, aż w końcu zaczęła zabierać godność. Wszyscy się odsuwali. Tłumaczyli się pracą, dziećmi, wyjazdami.
Ja zostałam.
Przewijałam. Karmiłam. Słuchałam tych samych historii powtarzanych dziesięć razy dziennie. Widziałam, jak z dumnej kobiety zamienia się w kruchą staruszkę, która potrafi rozpłakać się z bezsilności, bo nie trafiła do toalety. Ale nie mogłam jej zostawić. Była moją babcią. Moją rodziną.
Reszta udawała, iż jej nie ma. Wpadali raz w miesiącu, rzucali kwiaty na stół i wychodzili z wymuszonym pocałunkiem w policzek. Nazywali to „odwiedzinami”. Gdy wspominałam, iż potrzebna byłaby pomoc – milczeli. A czasem mówili, iż „ona już i tak nic nie rozumie”.
Rozumiała więcej, niż myśleli.
Któregoś dnia babcia kazała przyjść do kancelarii notarialnej. Ledwo mówiła, ale jej wzrok był czysty. Wiedziała, co robi. Zapisała mi dom i oszczędności – wszystko, co miała. „Bo tylko ty się mną zajęłaś, dziecko” – wyszeptała.
Dowiedzieli się po jej śmierci.
Wtedy się zaczęło.
Telefony, groźby, obrazy. „Złodziejka”. „Manipulantka”. „Żerowała na staruszce”. Ludzie, którzy nie przyjechali choćby na jej urodziny, teraz krzyczeli, iż zniszczyłam rodzinę. Wujek zagroził sądem. Kuzynka napisała do mnie, iż „będę za to wszystko przeklęta”. Mama płakała – nie z żalu po babci, ale z wściekłości, iż „tak się to potoczyło”.
Zrobiło się tak brudno, tak toksycznie… jakby z tej rodziny wylało wszystko, co gniliśmy przez lata. Zazdrość. Żal. Obłuda.
Siedziałam w salonie babci, tym samym, gdzie kiedyś uczyła mnie dziergać na drutach. Czułam się… pusta. I wina rosła – choć wiedziałam, iż nie zrobiłam nic złego.
Tylko iż czasem, kiedy jesteś jedynym, który został do końca – zostajesz też sam po wszystkim.
Dziś mieszkam w tym domu. Dbam o ogród, w którym sadziła róże. Wieczorami rozmawiam z nią w myślach. I wiem jedno: nie żałuję.
Rodzina się ode mnie odwróciła. Ale ja się nie odwróciłam od niej.
I może właśnie w tym cała różnica.
