Nie, to nie o mła chodzi. Od początku. W zeszłym roku nasza Irenka zwierzyła się mła iż od zawsze chciała pojechać do Włoch, choćby w czasach słusznie minionych była zapisana na tzw. pielgrzymkę do papieża. Zamiast pielgrzymki paskudny los sprawił iż Irenka odbyła długie leżenie w szpitalu. Wicie rozumicie, po wpłaceniu kasy pielgrzymkowej zdarzył się wypadek samochodowy i był szereg operacji oraz ponad półroczne zaleganie w szpitalu, kolejne zabiegi i rehaby. Zamiast Irenki do Włoch pojechała cooleżanka. Nigdzie już więcej za nasze granice Irenka nie wyjechała, co tu o Italii bajać. Na starość jednakże żal ją ogarnął iż nie widziała w naturze cyprysów i palm i się jej do mła ulało. Tak porządnie się ulało. Mła rozumie takie żale, bo tym czego w komunie serdecznie nienawidziła był brak paszportu w chałupie, te reglamentowane wyjazdy, zaproszenia i wizy, bo wszędzie się bano komuszej zarazy, no i świat był po prostu inny.
Mła wie iż siedzenie i zasklepianie się w starości starym ludziom nie służy i skoro Irenka przejawia ochotę na wyjazd w "ciepłe kraje", to po prostu należy ją tam zawieźć. Oczywiście musi to być zrobione z głową. Irenka poszła do medyków i na rehab, znaczy obóz szkoleniowy. Wycieczka będzie samolotem z naszego lotniska i króciutka, taka żeby Irenka zniosła ją z godnością. Mła pojedzie w charakterze opiekunki a jakby co to żwawszym słowem wesprze mła Mamelon. Termin mamy majowy, bo mła pamięta dobrze te dwa stopnie ciepła pod koniec kwietnia w zeszłym roku. Chałupa z windą została wynajęta, ze względu na Irenkę, przepatrzone atrakcje pod względem dostępu dla osób z problemami z poruszaniem się. Kupione już mamy bilety na samolot, zaraz będę walczyć z odpowiednim dla Irenki ubezpieczeniem. Teraz muszę tylko uważać żeby Irenka nie padła ze szczęścia. Na razie zagrzebana w encyklopedii, wyczytuje wszystko na temat Bergamo, bo tam właśnie lecimy. Ze względu na wiek Irenki mła Was będzie prosiła o trzymanie w maju kciuków.
