Magda zatrzymała samochód przed dobrze znanym domem i spojrzała na zegarek. Trzydzieści minut przed czasem – przyjechała za wcześnie. „Nic się nie stanie” – pomyślała. „Teściowa zawsze się cieszy, gdy mnie widzi.”
Poprawiła włosy w lusterku wstecznym i wysiadła, trzymając w rękach pudełko z tortem. Dzień był słoneczny, a powietrze pachniało kwitnącym bzem. Magda uśmiechnęła się, przypominając sobie, jak niegdyś spacerowała tymi cichymi podwórkami z Tomkiem, zanim jeszcze się pobrali.
Podeszła do drzwi i wyjęła klucz – teściowa od dawna nalegała, żeby synowa miała swój. Otworzyła cicho, nie chcąc przeszkadzać Zofii, gdyby ta odpoczywała.
W mieszkaniu panowała cisza, tylko stłumione głosy dobiegały z kuchni. Magda rozpoznała głos teściowej i już miała ją zawołać, gdy nagle usłyszała słowa, które zatrzymały ją w miejscu.
„Jak długo jeszcze możemy to ukrywać przed Magdą?” – Zofia brzmiała zatroskana. „Tomek, to wobec niej nieuczciwe.”
„Mamo, wiem, co robię” – odpowiedział głos męża, który, jak twierdził, miał teraz ważne spotkanie w biurze.
„Naprawdę? Myślę, iż popełniasz błąd. Widziałam dokumenty na stole. Naprawdę zamierzasz sprzedać rodzinny interes i wyjechać do Ameryki? Przez tę… jak jej tam… Jessicę z funduszu inwestycyjnego? Która obiecuje ci złote góry w Kalifornii? A co z Magdą? Ona choćby nie wie, iż przygotowujesz papiery rozwodowe!”
Pudełko z tortem wypadło z zesztywniałych palców Magdy i z hukiem uderzyło o podłogę. W kuchni zapadła cisza.
Chwilę później do przedpokoju wpadł zmieszany Tomek. Zbladł, gdy zobaczył żonę.
„Magda… jesteś wcześnie…”
„Tak, wcześnie” – głos się jej załamał. „Wystarczająco wcześnie, by poznać prawdę. A może w samą porę?”
Za synem pojawiła się Zofia, jej oczy były pełne łez i współczucia.
„Córko…”
Ale Magda już odwróciła się w stronę drzwi. Ostatnie, co usłyszała, był głos teściowej:
„Widzisz, Tomek? Prawda zawsze wyjdzie na jaw.”
Magda wsiadła do samochodu i odpaliła silnik. Ręce się jej trzęsły, ale myśli były dziwnie jasne. Wyjęła telefon i wybrała numer adwokata. Skoro Tomek przygotowywał papiery rozwodowe, ona też się do tego przygotuje. W końcu połowa rodzinnego biznesu prawnie do niej należała i nie pozwoli, by jego los został rozstrzygnięty bez jej udziału. Sieć ekskluzywnych salonów jubilerskich „Złoty Kwiat” została założona przez ojca Tomka trzydzieści lat temu. Zaczynając od małego warsztatu tworzącego unikalną biżuterię na zamówienie, firma rozrosła się do piętnastu salonów w całym kraju.
Magda dołączyła do firmy sześć lat temu jako specjalistka od marketingu i tam poznała Tomka. Po ślubie całkowicie zaangażowała się w rodzinny interes, wniosła świeże pomysły, uruchomiła sprzedaż online i międzynarodowe wysyłki. Dzięki jej wysiłkom zyski firmy w ciągu ostatnich trzech lat podwoiły się. A teraz Tomek chciał to wszystko sprzedać?
„Spotkajmy się za godzinę” – powiedziała do adwokata. „Mam interesujące informacje o planowanej sprzedaży biznesu. Chodzi o »Złoty Kwiat«.”
Rozłączyła się i uśmiechnęła. Może nie przyjechała za wcześnie, ale dokładnie w porę. Teraz jej przyszłość była w jej własnych rękach.
Następne sześć miesięcy zamieniło się w wyczerpującą batalię prawną. Później Magda poznała całą historię: pół roku temu na międzynarodowej wystawie jubilerskiej w Mediolanie Tomek poznał Jessicę Brown, przedstawicielkę dużego amerykańskiego funduszu inwestycyjnego. Jessica dostrzegła potencjał w „Złotym Kwiecie” i zaproponowała Tomkowi sprzedaż firmy ich funduszowi i przenosiny do Doliny Krzemowej, gdzie obiecała mu miejsce w zarządzie nowej firmy technologicznej.
Tomek, który zawsze czuł się przyćmiony sukcesami żony i obciążony rodzinną tradycją jubilerską, zobaczył w tym szansę na własną historię sukcesu. Poza tym między nim a Jessicą nawiązał się romans, a ona już choćby znalazła mu dom na przedmieściach San Francisco.
Teraz w sądzie Tomek był pewien, iż zdoła przejąć kontrolę nad firmą, powołując się na fakt, iż „Złoty Kwiat” był spadkiem po ojcu. Nie przewidział jednak przezorności Magdy, która zachowała wszystkie dokumenty potwierdzające jej wkład w rozwój biznesu.
Podczas trzeciej rozprawy przedstawiono raporty finansowe pokazujące, jak dzięki strategii marketingowej Magdy i uruchomieniu sprzedaży online zyski firmy wzrosły o 200%. Umowy międzynarodowe, które podpisała, potroiły wartość biznesu. Jej adwokat zręcznie wykorzystał te dane, udowadniając, iż obecny „Złoty Kwiat” to w dużej mierze zasługa Magdy.
Ku zaskoczeniu Tomka, Zofia stanęła po stronie synowej. Przyniosła do sądu stare księgi rachunkowe, pokazujące, iż firma była na skraju bankructwa przed przyjściem Magdy, i to jej pomysły uratowały rodzinny interes.
Spór trwał prawie rok. Ostatecznie zapadło salomonowe rozstrzygnięcie: firmę podzielono. Tomek dostał siedem salonów działających w starym modelu z tradycyjną biżuterią. Magda otrzymała osiem nowych punktów, w tym wszystkie międzynarodowe przedstawicielstwa i platformę online.
„Wiesz” – powiedziała Zofia po ogłoszeniu wyroku – „mój mąż zawsze mówił, iż w biznesie najważniejsze nie jest dziedzictwo, ale umiejętność rozwoju. Udowodniłaś, iż jesteś godna opieki nad jego dziełem.”
Rok po rozwodzie magazyn „Biznes Polska” opublikował artykuł o dwóch firmach jubilerskich. Jak się okazało, wyjazd Tomka do Ameryki nie doszedł do skutku – fundusz wycofał się z transakcji po głośnym rozwodzie, a Jessica gwałtownie straciła zainteresowanie niedoszłym magnatem z Doliny Krzemowej. Tradycyjny „Złoty Kwiat” Tomasza Nowaka wciąż utrzymywał stabilną pozycję w swojej niszy.
Ale w życiu Magdy zaszły duże zmiany. Na międzynarodowej wystawie w Dubaju, gdzie prezentowała swoją kolekcję, poznała Markusa Steina, właściciela znanego niemieckiego domu projektowania biżuterii. Jego podziw dla jej pracy najpierw przerodził się w partnerstwo biznesowe, a potem w coś więcej. Zofia, która przez cały czas utrzymywała ciepłe relacje z byłą synową, jako pierwsza zauMagda uśmiechnęła się, patrząc na pierścionek zaręczynowy z brylantem w kształcie kwiatu – dokładnie taki, jaki zaprojektowała dla siebie samej, bo teraz jej życie było dokładnie takie, jak sobie wymarzyła.
