Tekstylni kontra nadzy
Naturyzm to popularny ruch na całym świecie, choć oczywiście budzi kontrowersje. Françoise Sagan twierdziła, iż nudystą się nie staje, tylko rodzi. Na jednej z katalońskich plaż nudyści zaniepokoili się rosnącą liczbą turystów szukających spokojnych miejsc. To spowodowało napięcia między nimi a tekstylnymi turystami.
Gaetano, długoletni nudysta, obawia się, iż ich plaże zostaną przejęte przez turystów. Podobne problemy mają miejsce w paryskiej strefie nagości w parku Bois de Vincennes, gdzie nudyści organizują pikniki i inne wydarzenia, jednak liczba gapiów wymaga interwencji policji. W Świnoujściu była odwrotna sytuacja, gdzie Polacy protestowali przeciw niemieckim nudystom.
Naturyści stanowią liczną społeczność – jest ich ponad 2,5 miliona we Francji, milion we Włoszech, 18 milionów w Niemczech i około 7 milionów w Wielkiej Brytanii. W Polsce jest ich kilkanaście tysięcy. Na całym świecie istnieją plaże, ośrodki i hotele dla naturystów. We Francji znajduje się także miasteczko naturystów Cap D’Agde, w Hiszpanii plaże Platja del Torn i La Musclera, w Grecji Little Banana Beach, a w Berlinie kilka miejsc z przystankami tramwajowymi.
W Polsce specjalne plaże znajdują się między innymi w Wilanowie, Rowach i Chałupach, które zyskały popularność dzięki piosence Zbigniewa Wodeckiego „Chałupy welcome to”. W latach 60. i 70. Chałupy były miejscem wypoczynku warszawskiej elity artystycznej. Janusz Głowacki opisał swoje doświadczenia z plażą nudystów w tekście „Polowanie na rozbierańca”, za co odebrano mu nagrodę tygodnika „Kultura”. Inne znane plaże to te w Świdrze, Dębkach i Krynicy Morskiej, gdzie bywał Jan Suzin, znany polski spiker.
Kultura masowa
W latach 50. na plaży w Saint-Tropez Brigitte Bardot spacerowała w skąpym bikini, co wzbudziło reakcję policjanta, który przypomniał, iż dozwolone są tylko kostiumy jednoczęściowe. Ta anegdota pokazuje, jakie już wtedy zaczynały się wyzwania dla pruderyjnego społeczeństwa.
W połowie lat 60. Louis de Funès wystąpił jako żandarm, który próbował przepędzić nudystów z Saint-Tropez. Potem, pod koniec lat 60., nadeszła era hippisów, którzy celebrowali nagość, wolną miłość i pacyfizm, co przyczyniło się do rewolucji obyczajowej, buntując się przeciwko burżuazyjnym tabu, w tym nagości. Pacyfizm zawsze był bliski naturystom, jak sugerował jeden z publicystów „Manchester Guardian”, iż nudyzm mógłby zakończyć wojny, bo bez mundurów nie byłoby możliwe rozróżnienie armii.
Nudyzm a naturyzm
Nudyzm i naturyzm są blisko związane, ale nie są tożsame. Nudyzm to chęć bycia nago w naturze, podczas gdy naturyzm to ideologia, która promuje ekologię, pacyfizm, weganizm i wegetarianizm. Często pojęcia te używane są wymiennie.
Naturyzm nie narodził się we Francji ani w Anglii, ale w Niemczech, gdzie pierwsze kąpielisko dla nudystów powstało w 1903 roku w Zatoce Lubeckiej. Była to rewolucja w czasach, gdy ludzie nosili ciężkie ubrania, a kąpielowe stroje więcej zasłaniały niż odsłaniały. Nudyzm początkowo koncentrował się na higienie i zdrowiu, a ruch FKK (kultura wolnego ciała) powstawał w całych rodzinach, promując brak wstydu związanego z nagością i równość społeczną.
Korzenie naturyzmu sięgają oświecenia i filozofii Jana Jakuba Rousseau, który uważał, iż „nagie dzikusy” są szczęśliwsze od cywilizowanych społeczeństw zachodnich. Naturyzm postrzegany jest także jako powrót do biblijnego Edenu, gdzie Adam i Ewa byli nadzy.
Dlaczego więc nagość przez cały czas budzi kontrowersje?
