Udziec z Kunowa to danie z dworskimi tradycjami, które zachwyci wyrafinowanym smakiem na świątecznym stole. Jest naszym daniem tradycyjnym, wpisanym na listę w 2013 roku. Pokrojony na plastry udziec wieprzowy zachęca także wyglądem.
Tradycja i pochodzenie udźca dworskiego z Kunowa związane jest z występującymi na tym terenie w XIX wieku dworem rodziny Ośniałowskich oraz dworem we wsi Nietulisku Dużym, którego historia sięga XIII wieku. To właśnie na tych dworach odbywały się przyjęcia, podczas których goście mogli skosztować najlepszych pieczonych potraw mięsnych, w tym udźca wieprzowego.
W okresie międzywojennym nastąpił rozwój wędliniarstwa. W tym okresie istniały 3 zakłady rzemieślnicze, w których to mistrzowie wyrabiali wędzonki oraz wędliny swojskie, które sprzedawali w przyzakładowych sklepach. Po roku 1945 powołano w Kunowie Gminną Spółdzielnię, gdzie został otworzony zakład, w którym wytwarzano różne wędliny metodami tradycyjnymi, w tym udziec wieprzowy. Zdobyta wiedza i doświadczenie, a także sprawdzone technologie i receptury pozwalają w tej chwili przygotowywać udźca dworskiego o niezmiennym niepowtarzalnym smaku. Przy przygotowywaniu udźca należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich proporcji soli i przypraw, a także trzeba pilnować, aby podczas wędzenia mięso było soczyste, a nie wysuszone.
Jak podają mieszkańcy Kunowa, mięso najpierw było marynowane w solance 10 dni, obsypywało się je ziołami i liśćmi laurowymi, a potem ściskało się taką szynkę sznurkiem. Następnie świńską nogę piekło się lub wędziło. Do wędzenia przygotowana była wędzarka z drewna, która była opalana specjalnym drewnem. Żeby szynka była dobra do spożycia, wędziło się ją cztery godziny.
Obecnie udziec dworski z Kunowa przygotowywany jest podczas uroczystości rodzinnych, takich jak wesela, chrzciny, święta czy dożynki.
