Czerwiec jest czasem refleksji i celebracji osób ze społeczności queerowej, ale każdy trochę inaczej podchodzi do tego co jest dla nich najważniejsze w tym okresie i co znaczy dla nich bycie dumnym. Czym dla Was jest Pride?
Njabulo: Dla mnie to jest absolutne bycie sobą, przełamywanie granic i czucie się komfortowo we własnym ciele.
Mikołaj: Dla mnie to jest kwintesencja szczęścia i satysfakcji z dzielenia się tym szczęściem z innymi.
Nazwa Waszego eseju „Proszę NIE postępować zgodnie z instrukcją na opakowaniu – Monolog o moim miejscu we wszechświecie” sugeruje, iż to, co widzimy nie powinno nam sygnalizować od razu emocji i tożsamości danej osoby. Czy myślicie, iż istnieje jednak jakaś instrukcja formy komunikacji na tematy tożsamościowe?
Mikołaj: Myślę, iż kluczowa tutaj jest cierpliwość. Z obu stron. Czasami niektórzy potrzebują więcej czasu, żeby zrozumieć jakiś koncept. Taka komunikacja to też nie jest jedna rozmowa, tylko szerszy dyskurs.
Ziny historycznie kojarzą się z formą wolnej ekspresji, tworzenia formy wydawniczej, w której nie ma ograniczeń. Jak czuliście się tworząc część takiego projektu?
Njabulo: To był pierwszy raz, kiedy brałem w czymś takim udział. Myślę, iż razem z Mikołajem bardzo komfortowo czuliśmy się w roli osób piszących, bo temat wewnętrznego dialogu był nam po prostu bliski.
Mikołaj: Ja tylko trochę stresowałem się jak moi bliscy zareagują na to, co napisałem.
Mikołaj Andrzejewski @mvkolaj.a
Na co dzień interesuję się literaturą, modą i rysunkiem. Uwielbiam wolną interpretację tesktów i wyjątkowość sztuki. Pozwala mi to poszerzać własne perspektywy i nieustannie się rozwijać. Poznawanie nowych ludzi i dyskutowanie z nimi stanowi dużą część mojego życia, z której czerpię inspiracje, ale również super wspomnienia.
Njabulo Shabangu @newsometimes
I like to think of myself as an aspiring creative model and stylist. The goal of what I am fulfilled in is to contribute to the street fashion culture, as well as other parts and factors in the fashion industry/community.
A co, jeżeli ktoś nie robi tego progresu? Czy da się kochać kogoś, kto nie do końca Cię zna, rozumie i w pełni „widzi”?
Mikołaj: To jest właśnie główny temat naszego eseju. Myślę, iż mimo iż to jest bardzo bolesne to możliwe jest kochanie kogoś, kto Ciebie w pełni nie akceptuje.
Njabulo: To jest jak najbardziej możliwe. Mam w swoim życiu wiele osób, które kocham, a z którymi nigdy już nie będę tak blisko jak kiedyś.
Co byście poradzili osobie, która czuje, iż ktoś bliski nie rozumie w pełni to, kim są i jak się identyfikują?
Njabulo: Próbuj rozmawiać.
Mikołaj: Ale pamiętaj też, żeby w pełni zrozumieć samego siebie, zanim będziesz rozmawiał z innymi. To Twoja pewność samego siebie jest najważniejsza.
Czy myślicie, iż istnieje jednak granica, gdzie Wasze dobro i zdrowie psychiczne jest ważniejsze niż próba komunikacji z kimś bliskim?
Mikołaj: Zdecydowanie. Ostatecznie to ty jesteś najważniejszy, a nie czyjeś postrzeganie Ciebie.
Njabulo: Zgadzam się. Właśnie dlatego nauczyłem się kochać ludzi z dystansu. Muszę chronić siebie, a nie chce też być pełen nienawiści.
Czy sądzicie, iż te różnice międzypokoleniowe w rozumieniu seksualności i tożsamości się z czasem zatrą? Czy przyszłość niesie jakąś zmianę?
Mikołaj: Myślę, iż zmiana już się zaczęła. Czuję, iż polskie standardy się zmieniają. Kiedyś choćby nie pomyślałbym, żeby otwarcie rozmawiać o mojej seksualności, czy choćby o tym, iż nie modlę się do Boga.
Njabulo: Ja zawsze staram się patrzeć pozytywnie i naprawdę wierzę, iż przyszłość będzie lepsza. Myślę, iż wszyscy mamy w sobie siłę, by zmienić narrację społeczeństwa.
Jeśli jesteście ciekawi rozwinięcia kwestii komunikacji z bliskimi i całego wewnętrznego monologu Mikołaja i Njabulo koniecznie zajrzyjcie do zina Proud to be_!
