To była druga taka ceremonia w tym roku, bo poprzednia, 75. gala Emmy, miała miejsce w styczniu, a opóźnienie wynikało ze strajku branżowych amerykańskich związków zawodowych. Tym razem „to był wieczór klasyki, długich i strukturalnych spódnic, głębokich dekoltów i ponadczasowych fryzur. Z modowego punktu widzenia bohaterowie gali w trakcie niezapomnianego wieczoru zaprezentowali wyjątkowy styl. Wielu idoli zwróciło się do swoich ulubionych projektantów z prośbą o wykonanie kreacji szytych na miarę, niepowtarzalnych sukien, których nie widziano choćby na wybiegach. Triumfowały marki Louis Vuitton i Oscar de la Renta” – podsumowali komentatorzy platformy Sky. Rzeczywiście artyści się postarali, bo telewizyjne Oscary to twarze, stroje i tytuły, które najbardziej trafiają pod strzechy, więc warto.
Naomi Watts olśniewała na czerwonym dywanie szmaragdowozieloną suknią Balenciagi, koralową czerwienią na ustach i wytwornym uczesaniem. Selena Gomez, gwiazda Zbrodni po sąsiedzku, zachwycała świetną formą i syrenią, aksamitną kiecką Ralpha Laurena z ozdobnym krzyżowanym dekoltem. Nurt bardzo kobiecego stroju przełamała Meryl Streep, która zdecydowała się na bladoróżowy garnitur ze spodniami, w połączeniu z dopasowaną bluzką od Mc Queena i torbą ze sztywnym uchwytem, co było pewną nowością w tych warunkach. Gospodarze wieczoru, Eugene i Dan Levy, podziwiani za kreatywność, kiedy postawili na szyk (ojciec Eugene) i fantazję (syn Dan, epatujący wypukłym, jakby rzeźbionym kołnierzykiem koszuli), nie doczekali się szczególnego uznania za swoje wybory ciuchowe. Rodzinny duet nie przejął się tym zupełnie, bo wiadomo, iż na czerwonym dywanie najkorzystniej zawsze wypadają damy, które mają większe możliwości ekspozycji blichtru i glamouru.
Kogo nagrodzono?
Oczywiście światowe media najbardziej ekscytowały się artystyczną hegemonią historycznej Japonii i deszczem nagród dla Szōguna. Być może na superpozytywny odbiór tego dzieła wpłynął fakt, iż jest on remakiem serialu uwielbianego w XX wieku i iż powstał na bazie tej samej książki. Sentymenty rządzą telewizją! Poza tym w tak trudnych czasach jak w tej chwili widzowie lubią wątki historyczne, żeby lepiej poznawać przeszłość i wyciągać z niej wnioski. Najlepszym serialem komediowym został Hacks (opowieść o legendarnej komiczce w kryzysie i młodej scenarzystce, która ma jej pomóc wrócić na szczyt), zaś miniserialem – thriller psychologiczny Reniferek, historia prawdziwego stalkingu. W kategorii reality doceniono The Traitors (gra polega na tym, iż uczestnicy, którzy dzielą się na zdrajców i lojalnych, walczą o nagrodę pieniężną), natomiast w formacie talk show – kultowy od dawna The Daily Show, emitowany przez Comedy Central.
O dziwo, to mężczyźni – Christopher Storer, rocznik 1981, Frederick E.O. Toye z pokolenia 1967 i starszy od niego o półtorej dekady Steven Zaillian – zebrali laury za najlepszą reżyserię. Za scenariusze najwyżej oceniono Lucię Aniello, Paula W. Downsa, Jen Statsky, Willa Smitha i korzystającego z własnych traumatycznych doświadczeń Richarda Gadda. Lauru za aktorstwo doczekali się m.in. Jeremy Allen White (szef kuchni w The Bear), Jean Smart (komiczka w Hacks), Hiroyuki Sanada i Anna Sawai (odpowiednio pan Toranaga i poddana Mariko w Szōgunie), Richard Gadd (ofiara stalkingu w Reniferku i w prawdziwym życiu), a także Elizabeth Debicki i Jessica Gunning. Uroczystość była okazją do uhonorowania zmarłego w lipcu 2024 roku, w wieku 94 lat, aktora Boba Newharta, z własną gwiazdą w Alei Gwiazd, oraz upamiętnienia 50. rocznicy powstania popularnego sitcomu Happy Days.
