GRANICA
To dziwny stan, zamglony; tam gdzieś we mgle czekały tajemne postacie senne i zupełnie przetworzony ja – adekwatnie JA NIE JA. Zawsze boję się o niego, jest nieobliczalny. Nigdy nie wiem, co zmaluje. I nigdy nie wiem: będzie odważny, czy tchórzliwy; uratuje mnie, czy mnie zabije w jakiejś karkołomnej kosmicznej eskapadzie; wciągnie mnie w straszliwe erotyczne orgie, czy każe klęczeć w klasztorze na niebosiężnej górze.
Biegałem
tak w tej mgle – choćby nie wiem jak długo, na granicy miedzy jawą i snem. Ale
przecież mgła nie ma granicy. Powiedział mi to JA NIE JA i wciągnął nagle do
snu, którego choćby nie zapamiętałem.
Bo rano
senny teatr zniknął w jednej chwili! Obudził mnie telefon, przez który mi
oznajmiono, iż mam natychmiast zjawić się w bardzo ważnym miejscu, w sprawie
bardzo ważnej dla mojego przyszłego życia.
